چرا سیاوش طهمورث بازی در «زخم کاری» را قبول کرد؟ + عکس

ایسنا/ سیاوش طهمورث که به تازگی سریال «زخم کاری» با بازی او از شبکه نمایش خانگی پخش شده است، در همان قسمت های اول از این مجموعه به قتل می رسد. با این حال او شخصیت «خان عمو» در «زخم کاری» را دارای ابعاد مختلف می داند.

این بازیگر باسابقه با اشاره به حضورش در سریال «زخم کاری» گفت: آقای محمدحسین مهدویان (کارگردان) را از نزدیک نمی شناختم. آقای کیومرث مرادی، کارگردان تئاتر به عنوان مسئول انتخاب بازیگر در این سریال حضور داشتند و با من تماس گرفتند و گفتند کاری در نمایش خانگی است که بر اساس داستان مکبث نوشته شده است. چون عادت ندارم بدون خواندن فیلمنامه در کاری حضور پیدا کنم، شش قسمت از فیلمنامه را خواندم و بعد به پروژه پیوستم.

فکر می کردم مهدویان مثل جوان های تازه وارد سینماست که پز می دهد!

او درباره همکاری با محمدحسین مهدویان، کارگردان «زخم کاری» ادامه داد: اوایل فکر می کردم آقای مهدویان مثل این جوان های تازه وارد سینما هستند که مدام پز می دهند و ژست می گیرند. ولی وقتی با ایشان صحبت کردم دیدم که اینطور نیست. خیلی آرام و راحت است و به راحتی به حرف ها گوش می کند و از ایده ها و نظرها استفاده می کند که این خصوصیت خوبی است.

طهمورث با اشاره به کاراکتر «خان عمو» در سریال «زخم کاری» و تحلیلش نسبت به این شخصیت گفت: من بعد از اینکه متن فیلمنامه را یک بار خواندم کاملا حفظ شدم. «خان عمو» شخصیتی بود که بر اساس ذهنیت آقای مهدویان شکل گرفته بود و حتی بر اساس همان تحلیل هم تست گریم صورت گرفت. با توجه به فضایی که درون قصه وجود داشت و تحلیل درستی که آقای مهدویان از شخصیت داشتند، من سعی کردم با آن همراهی کنم ولی نظرات خودم را هم ارائه کردم که کارگردان به خوبی هم می شنید و هم نسبت به آن ها توجه می کرد.

شخصیت خان عمو دو بعدی است

وی ادامه داد: در شخصیت «خان عمو» به توضیحات آقای مهدویان اکتفا نکردم و با خودم تحلیل کردم و دیدم به غیر از نکاتی که کارگردان درباره شخصیت می گوید و اتفاقا درست هم هست، شخصیت بُعد دیگری هم دارد. شخصیت خان عمو دو بُعدی است. در خان عمو حالات مختلفی را در طول سریال می بینیم که نمی توانیم در یک سکانس یا دو سکانس درباره آن تصمیم بگیریم. مثلا «خان عمو» را در یک سکانس با یک حالتی می بینیم که در سکانس بعدی شخصیت کاملا متفاوت را ارائه می کند.

طهمورث در پاسخ به این پرسش که آیا برای شناخت این شخصیت به اشخاص مابه ازای بیرونی هم فکر کردید؟ گفت: در تحلیل یک شخصیت تنها نمی توان به داشته های نویسنده اکتفا کرد و باید برای درک بهتر کاراکتر به نمونه های بیرونی هم دقت کرد. بازیگر باید اشراف کامل به جامعه خودش داشته باشد و وقتی این شناخت وجود داشته باشد می توان به خوبی چنین شخصیت هایی را در جامعه شناسایی کرد. از طرفی تمام حالاتی که از انسان های مختلف می بینیم درون تمام ما وجود دارد. از خشم و عصبانیت و شادی تا غرور و کبر، همگی در وجود آدمیزاد هست و مهم اینجاست که ما چه زمانی به سراغش می رویم. برای همین کار، بازیگر این است که این صفات و خصوصیات را درون خودش جستجو کند و آن را به خوبی درک کند تا بتواند ارائه دهد. تکنیک بازیگری ورود به این هنر است اما نگهداری و زندگی کردنش یک هنر است که باید با تمام وجود آن را درک کنید. به همین دلیل است هنرپیشه و هنرمند و بازیگر با همدیگر فرق دارند. برای همین من بنا بر تجارب خودم به سراغ شخصیت می روم و سوال هایی از خودم می پرسم که این شخصیت چه کارهایی کرد و چه واکنش هایی نسبت به اتفاق ها انجام می دهد؟ شناخت جامعه شناسی کاراکتر می تواند به هویت بخشی بازی کمک کند. من یک بار شخصیت را تحلیل می کنم و آن را می شناسم و در همان فضا می توانم به خوبی زندگی کنم.

علیرغم بازی در نقش های منفی باز هم جامعه نسبت به من لطف دارد

طهمورث درباره بازی کردن در کاراکترهای منفی و خاکستری گفت: متاسفانه در ساخت سریال ها و فیلم هایمان به یک نقص دچار هستیم. اینکه کارگردان فکر می کند یک بازیگر باید فقط در همان قالب همیشگی بازی کند و اجازه تغییر در نوع بازی را نمی دهند. برای من به عنوان بازیگر هیچ فرقی ندارد در چه قالبی بازی کنم. من نقش سیاه و سفید و مثبت و منفی را بازی می کنم چون معتقدم همه این ویژگی ها در جامعه وجود دارد و باید آن ها را بازی کرد. من به جرأت می گویم تمامی نقش های خاکستری که تا امروز بازی کردم هیچ کدامشان شبیه دیگری نبوده است. از حرکت دست ها و واکنش صورت و صداسازی همگی با یکدیگر متفاوت است؛ یعنی نمی توان نقش های منفی و خاکستری که بازی کردم را کنار یکدیگر بگذاریم و حتی حرکت دست هایشان را شبیه به هم ببینیم. از خوشبختی من است که علیرغم بازی کردن در نقش های منفی و خاکستری باز هم جامعه نسبت به من لطف دارد.

با یک چشم خمار کردن میتوان نقش مثبت بازی کرد

وی با بیان اینکه با یک چشم خمار کردن می توان نقش مثبت بازی کرد، در عین حال معتقد است: ولی بازی کردن در نقش های منفی خیلی دشوار است. من همواره گفتم و از برخی کارگردان های عزیزمان خواهش کردم که بگذارید بازیگران در ژانرهای مختلف توانایی شان را بروز دهند. اینکه تنها در یک قالب بمانند به نفع بازیگری نیست. من خیلی نسبت به پیشنهادهای تکراری مقاومت می کنم و اجازه نمی دهم در یک قالب باقی بمانم. اما به هر حال کار سختی است کنده شدن از فضایی که در ذهن مخاطب شکل گرفته است.

حضورم در «زخم کاری» به دلیل فضای داستان بود

این بازیگر پیشکسوت درباره حضور کوتاهش در «زخم کاری» و در پاسخ به این پرسش که آیا این حضور کوتاه برای شما با ریسک همراه نبود؟ گفت: من برای اولین بار در تمام دوران حرفه ای بازیگری ام شش قسمت از 15 قسمت سریال را خوانده بودم. اینکه توانستم در سریال حضور پیدا کنم به خاطر فضای داستان بود که خیلی خوب روایت شده و توانسته بود من را مجاب به حضور کند. برخلاف دوستان جوان من هیچ وقت بعد از گرفتن پلان، مانیتور را نگاه نمی کنم و به کارگردان و نگاهی که دارد اعتماد می کنم. در «زخم کاری» کاراکتر «خان عمو» فلاش بک هایی هم در قسمت های بعد دارد که به معرفی شخصیت کمک می کند و همین باعث شد شخصیت به خوبی شکل بگیرد. مهدویان سکانس های خوبی را گرفته است.

طهمورث در پایان درباره ی «زخم کاری» افزود: در این سه قسمت که از سریال گذشته است صحنه های خوبی را می بینیم و من لحظات درخشانی در کارگردانی این اثر می بینم. مهدویان کارگردان باهوشی است و به خوبی فضای قصه را درک کرده است. من از متن های شکسپیر در تئاتر خیلی کار کردم. «زخم کاری» جاه طلبی زنانه را از «مکبث» دریافت کرده است و مابقی یک سوژه ایرانی است که به خوبی پرداخت شده است.