محرم؛ آغاز فصل حماسه ها و قیام سیدالشهدا (ع)

ماه محرم، ماه حماسه و شجاعت و فداکاری آغاز شد. محرم، ماهی که خون بر شمشیر پیروز شد. ماهی که قدرت حق، باطل را تا ابد محکوم و داغ باطله بر جبهه ستمکاران و حکومت های شیطانی زد. محرم، ماهی که به نسل ها در طول تاریخ، راه پیروزی بر سر نیزه را آموخت. عاشورا که شکست ابرقدرت ها را در مقابل کلمه حق به ثبت رساند. ماهی که امام مسلمین راه مبارزه با ستمکاران تاریخ را به ما آموخت. ماهی که باید مشت گره کرده آزادی خواهان و استقلال طلبان و حق گویان بر تانک ها و مسلسل ها و جنود ابلیس غلبه کند و کلمه حق باطل را محو نماید. محرم ماهی است که عدالت در مقابل ظلم و حق در مقابل باطل قیام کرده و به اثبات رسانده است که در طول تاریخ، همیشه حق بر باطل پیروز شده است. هر چه روز عاشورا سید الشهدا (سلام الله علیه) به شهادت نزدیک تر می شد، افروخته تر می شد و جوانان او در کربلا جهاد میکردند. در عاشورا و کربلا همه هم می دانستند که بعد از چند ساعت دیگر شهیدند. مسابقه می کردند آن ها، برای این که آن ها می فهمیدند کجا می روند، آن ها می فهمیدند برای چه آمدند، آگاه بودند که ما آمدیم ادای وظیفه خدایی را بکنیم، آمدیم اسلام را حفظ بکنیم. اگر کربلا، عاشورا و فداکاری خاندان پیامبر در محرم و کربلا نبود، بعثت و زحمات جان فرسای نبی اکرم را طاغوتیان آن زمان به نابودی کشانده بودند و لکن اراده خداوند متعال، برآن بوده و هست که اسلام رهایی بخش و قرآن هدایت افروز را جاوید نگه دارد و با خون شهیدانی چون فرزندان وحی احیا و پشتیبانی فرماید و از آسیب دهر نگه دارد و حسین بن علی آن عصاره نبوت و یادگار ولایت را برانگیزد، تا جان خود و عزیزانش را فدای عقیدت خویش و امت معظم پیامبر اکرم نماید تا در امتداد تاریخ، خون پاک او بجوشد و دین خدا را آبیاری فرماید و از وحی و از ره آوردهای آن پاسداری نماید.

علل و عوامل قیام عاشورا سیدالشهدا

در صدر اسلام، پس از رحلت پیامبر پایه گذار عدالت و آزادی، می رفت که با کج روی های بنی امیه اسلام در حلقوم ستم کاران فرو رود و عدالت در زیر پای تبهکاران نابود شود که سید الشهداء (ع) ، نهضت عظیم عاشورا را بر پا نمود. سلطنت و ولایتعهدی، همان طرز حکومت شوم و باطلی است که حضرت سید الشهدا برای جلوگیری از برقراری آن قیام کردند و شهید شدند. برای این که زیر بار ولایتعهدی یزید نرود و سلطنت او را به رسمیت نشناسد قیام فرمود و همه مسلمانان را به قیام دعوت کرد. سیدالشهدا چون دید این ها دارند مکتب اسلام را آلوده می کنند با اسم خلافت اسلام، خلافکاری می کنند و ظلم می کنند و این منعکس می شود در دنیا که خلیفه رسول الله است دارد این کارها را می کند، حضرت سید الشهدا تکلیف برای خودشان دانستند که در محرم بروند و کشته هم بشوند و محو کنند آثار معاویه و پسرش را. سیدالشهدا (ع) ، از همان روز اول که قیام کردند برای این امر، انگیزه شان اقامه عدل بود. فرمودند که می بینی که معروف عمل نمی شود و منکر عمل می شود. انگیزه این است که معروف را اقامه و منکر را از بین ببرد. سیدالشهدا دیدند که مکتب دارد از بین می رود. قضیه قیام کربلا سیدالشهدا و قیام امیرالمؤمنین در مقابل معاویه در محرم، قیام انبیاء در مقابل قدرتمندان و کفار، مساله این نیست که بخواهند یک مملکت را بگیرند، همه عالم پیش آنها هیچ است. مکتب آن ها این نیست که کشور گشایی بکنند. این که سید الشهدا را به کربلا و قیام عاشورا کشاند، مکتب بود، عقیده بود که کشاند به آنجا و همه چیزش را داد در مقابل عقیده، در مقابل ایمان، و کشته شد و شکست داد، طرف را شکست داد. آن حضرت در کربلا  به فکر آینده اسلام و مسلمین بود.