تبدیل پل سلجوقی به مامن منقل و کباب

ایسنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، تبدیل پل سلجوقی به مامن منقل و کباب مشاهده می شود.

داستان چیست؟

بلوک های سیمانی را در ابتدای پل گذاشته اند تا عبور و مرور وسایل نقلیه را متوقف کنند، هر چند یکی از آنها به فاصله ی دورتری از دو بلوک دیگر افتاده و آنقدر آسیب دیده که به نظر می رسد هر از چندگاهی وقتی قرار است وسیله ی نقلیه ای مسیر را کوتاه تر کند، با جابجا کردن آن، راه را باز می کنند.

البته نباید نقل قول های مردم منطقه را فراموش کرد که «کار خودشان است، خودشان بلوک ها را می گذارند و وقتی می خواهند از این مسیر عبور کنند، آن را جابجا می کنند، فقط مردم نمی توانند از پل هزار ساله عبور کنند.»

از یک سو رد لاستیک ماشین ها روی خاکِ تازه جابجا شده ی این پل سلجوقی دیده می شود و از سوی دیگر تا چشم کار می کند موتورها و ماشین هایی که می خواهند روز تعطیلشان را در سمت دیگر رودخانه بگذرانند، به راحتی و بدون هیچ تاملی از روی این پل تاریخی عبور می کنند.

دهانه پل از سمت سعیدآباد، را همسطح جاده ی ساحلی رودخانه کرده اند و حالا سالهاست مردم آن را مکانی برای تفریح می دانند، البته نه تفریحی مانند عبور از سی و سه پل اصفهان که تفریحی برای روشن کردن آتش منقل و پهن کردن حصیر زیر سایه اش و ...

تابلوی معرفی این پل تاریخی، آن را یکی از مهمترین آثار تاریخی استان تهران و متعلق به دوره سلجوقی می داند، اثری که در دو دوره صفویه و قاجار مرمت شده و اصلا به همین دلیل هم آن را «پل شاه عباسی» می نامند.

دو دهانه بزرگ میانی به عرض هفت متر و طول 12 متر و دو دهانه کوچک شرقی و غربی به عرض چهار متر و طول پنج متر، باقی مانده های امروز این پل سلجوقی است، هر چند مردم محلی می گویند یکی دیگر از دهانه های پل که در انتهای پل قرار داشته، به مرور از بین رفته و حتی امروز بطور کامل پر شده است.

اما همه چالش های مربوط به این پل تاریخی فقط به خود پل که بخشی از آن در سیلابهای دو سال گذشته تخریب شده و تعدادی از سنگ لاشه هایش داخل رودخانه افتاده اند، بر نمی گردد، بلکه وجود دو حفره شبیه به گوردخمه در دو کوه تپه مانند مقابل پل که مدتهاست میزبان معتادان منطقه شده نیز امکان وارد شدن آسیب بیشتر به این پل تاریخی را دو چندان کرده است، آن هم در شرایطی که زمزمه هایی از انتقال لاشه سنگ های این پل توسط مردم محلی به خانه هایشان نیز شنیده می شود.

همه چیز فقط به این اتفاقات منجر نمی شود، بلکه از یک سو تملک بخش بزرگی از زمین قرار گرفته در عرصه این پل تاریخی که در طول مدت زمان کوتاهی مردم محلی را با آن مواجه کرد، علامت سوال بزرگی برای آنها ایجاد کرده و از سوی دیگر قرار گرفتن غرفه های کوچک شبیه به سفره خانه در حاشیه رودخانه عبور کرده از زیر پل که فاصله کمی با پل دارند، نیز خود برای حفاظت از این پل تاریخی می تواند حاشیه هایی را به دنبال داشته باشد.

بی توجهی نسبت به این بنای تاریخی آن جایی بیشتر نمایان می شود که بعد از انتشار خبر سرقت بخشی از پایه این پل توسط بخشدار منطقه، اما همچنان اقدامی مناسب برای برطرف کردن مشکلات این اثر تاریخی توسط میراث فرهنگی و مدیریت شهری این منطقه انجام نشده است.

دوم دی 1397، محسن قاصدی، بخشدار جاجرود از یک سو اعلام کرد که «بخشی از پایه های سنگی پل تاریخی و ثبت ملی این منطقه با 850 سال قدمت به سرقت رفته و استحکام پل به خطر افتاده است» و از سوی دیگر وی به «وجود ترکهای زیادی در بخشهای زیرین و پایه های کناری این پل» اشاره کرده بود.

او در آن زمان به تردد خودروهای سنگین و بارندگی های رخ داده در آن زمان اشاره کرده و گفت: «میزان آسیب دیدگی پل را افزایش داده و احتمال تخریب پل جاجرود در آینده ای نزدیک بسیار زیاد است.