تهرانی ها طی دو دهه گذشته چقدر چاق شده اند؟

چاقی زمینه ساز بروز بسیاری از بیماری های غیرواگیر نظیر دیابت، بیماری های قلبی عروقی، مشکلات ارتوپدی، سکته ها و نیز برخی از سرطان هاست. در همین رابطه عوامل مختلف موجب افزایش میزان شیوع این معضل بهداشتی طی دهه های گذشته در سطح جهانی و از جمله ایران شده که به دنبال آن باعث افزایش فشار به بدنه نظام سلامت، اقتصاد درمان و نهایتا اقتصاد کلان کشورها شده است.

چاقی مفرط به موارد چاقی های شدید اطلاق می شود به نحوی که نمایه توده بدنی افراد به بیش از 40 کیلوگرم بر مترمربع می رسد و در آن افراد دچار ناتوانی های مختلف بوده و با مخاطرات بیشتری مواجهند، این افراد اغلب نیازمند انجام عمل جراحی برای درمان هستند. از این رو بررسی چگونگی روند افزایش این بیماری می تواند در پیش بینی آینده و نیز ترسیم نقشه راه و سیاستگذاری برای مقابله با آن تاثیر کاربردی داشته باشد.

بر همین اساس، مطالعه قند و لیپید تهران به عنوان یک ذخیره ارزشمند اطلاعاتی، بستر بسیار مناسبی برای انجام مطالعاتی از این دست به شمار می آید.

مرکز تحقیقات پیشگیری و درمان چاقی پژوهشکده علوم غدد درون ریز و متابولیسم در یک مطالعه آینده نگر بر روی جمعیت 15 هزارنفری مطالعه قند و لیپید تهران نشان داد که در طول دو دهه، بین سالهای 1376 تا 1396 شیوع چاقی شدید در مردان و زنان به میزان بیش از دو برابر افزایش یافته است.

به گفته دکتر مریم برزین پژوهشگر این مرکز تحقیقاتی و مجری اصلی این طرح با توجه به نتایج حاصله که بیانگر افزایش شیوع چاقی شدید در بزرگسالان تهرانی به شکل مستمر بوده است، مداخلات پیشگیرانه باید بر روی افراد جوان و میانسال متمرکز شود تا بار بعدی چاقی شدید بر جمعیت تهرانی ها و سیستم مراقبت های بهداشتی کاهش یابد.

توضیح اینکه نمایه توده بدنی معیاری برای تعیین میزان چاقی و حاصل یک عدد کسری است که در صورت آن میزان وزن به کیلوگرم و در مخرج آن مجذور قد بر حسب متر به توان دو قرار دارد.