کیست مویی؛ تشخیص، پیشگیری و درمان

تبیان/ گاهی موهای زائد، به جای رشد کردن به سمت بالا، به سمت داخل پوست رشد کرده و در زیر پوست گرفتار می شوند و بعضی اوقات می توانند کیست ایجاد کنند.

کیست مویی می تواند از کوچک و بدون درد تا بزرگ و عفونی متفاوت باشد. اگر پزشک آن را تشخیص دهد، ممکن است آن را کیست اپیدرموئید یا کیست پیلونیدال بنامد.

موهای زائد داخلی معمولاً خطرناک نیستند؛ اما می توانند به شدت دردناک باشند. اگر عفونت ناشی از آن ها درمان نشود، ممکن است بدتر شود یا به خون ریزی بیفتد.

این نوع کیست ها در بین افرادی که موهای زائد خود را می تراشند، موم می کنند یا از روش های دیگری برای از بین بردنشان استفاده می کنند، رایج است. اگرچه ممکن است به دلیل ظاهرشان، مشتاق از بین بردنشان باشید، اما دیدن علائم عفونت نیز حائز اهمیت است.

هنگامی که مو به پوست می رسد، یک توده پر از مایع ایجاد می شود که ممکن است به کیست تبدیل گردد. وقتی کیست تشکیل می شود، ناحیه متورم خواهد شد.

کیست ممکن است سخت، نرم، بزرگ یا کوچک تر از نخود باشد. بعضی از کیست ها می توانند در زیر پوست ایجاد شوند، در حالی که برخی دیگر ممکن است در نزدیکی سطح باشند، جایی که می توانند یک سر سفید یا زرد ایجاد کنند.

معمولاً کیست آسیب نمی رساند، مگر این که عفونت ایجاد شود. کیست آلوده ممکن است قرمز، خارش دار و حساس باشد.

در این مقاله، ما بحث می کنیم که چرا موها به سمت داخل رشد می کنند، چگونه یک کیست ایجاد می شود و چطور می توان از بروز آن جلوگیری کرد:

چگونه کیست مویی را تشخیص دهیم؟

همان طور که از این نام پیداست، کیست مویی از موهای زائد داخلی شروع می شوند. در ابتدا، ممکن است متوجه یک برجستگی کوچک، مانند جوش، شوید که مو در سطح آن قرار گرفته است. همچنین ممکن است این برجستگی به رنگ قرمز باشد. با گذشت زمان، اگر موهای زائد داخلی از بین نرود، برجستگی کوچک می تواند بزرگ تر شود. کیست حاصل می تواند به رنگ قرمز، سفید یا زرد دربیاید. همچنین ممکن است در صورت لمس دردناک شود.

اگرچه کیست مویی ممکن است در هر مکانی در بدن شما ایجاد شود، اما احتمالاً در مناطقی که مستعد رشد موهای زائد هستند، ایجاد خواهد شد. این نقاط شامل موارد زیر است:

· ناحیه زیر بغل

· صورت

· سر

· گردن

· پاها

· ناحیه شرمگاهی

کیست مویی مانند آکنه کیستیک نیست، هرچند این دو وضعیت می توانند شبیه به هم باشند. کیست مویی عفونی از موی زائد معمولی شروع می شود و آکنه کیستیک از ترکیبی از روغن و سلول های مرده پوستی که در پایین فولیکول مو تجمع می یابند، حاصل می گردد.

آکنه کیستیک می تواند در یک ناحیه مانند کمر یا صورت گسترش یابد، از طرف دیگر کیست مویی از نظر تعداد کوچک تر است، به طوری که ممکن است شما فقط یک مورد کیست مویی داشته باشید. برخلاف جوش ها، کیست های مویی سر ندارند.

برخی علائم مبنی بر این که مشکل، ممکن است کیست مویی نباشد، شامل موارد زیر است:

· خال که شکل یا رنگ آن تغییر کرده یا متورم شده است.

· لکه های قرمز یا تحریک شده روی پوست.

· پوست لایه برداری شده یا لکه های خشک.

· یک آسیب پوستی، حتی خراشیدگی یا بریدگی جزئی، زیرا این می تواند به معنای عفونت پوستی باشد.

· کیست هیچ مرز مشخصی ندارد (به طور معمول، کیست ها توده های گرد هستند، بنابراین تورم به شکل غیرمعمول یا تغییر شکل می تواند دلیل دیگری داشته باشد).

· گاهی موی زائدی که به سمت داخل پوست رشد کرده و دردناک شده است، می تواند ناشی از عفونت باکتریایی در فولیکول های مو باشد.

· پوست بسیار خشک با برآمدگی های کوچک زیاد، که می تواند دارای سر باشد، می تواند به علت شرایطی به نام کراتوز پیلاریس یا پوست مرغی، باشد.

ترکاندن کیست ممکن است مایع را آزاد کند اما کیسه از بین نمی رود و ممکن است کیست دوباره رشد کند. ترکاندن کیست همچنین می تواند باکتری ها را به پوست وارد کند و باعث عفونت یا بدتر شدن کیست شود

پیشگیری

برای کاهش خطر ابتلا به کیست مویی، می توانید موارد زیر را امتحان کنید:

· برای تسکین پوست، از کرم اصلاح قبل و بعد از تراشیدن استفاده کنید.

· فقط با تیغ تیز اصلاح کنید.

· هنگام خشک شدن پوست یا بعد از اصلاح، با یک لوسیون غنی به خوبی آن را مرطوب کنید.

· قبل از تراشیدن پوست خشک، آن را لایه برداری کنید.

· موها را در همان جهت رشدشان اصلاح کنید.

· پوست تحریک شده یا قرمز را نتراشید.

درمان

کیست های مویی، اغلب بدون درمان از بین می روند. بیشتر اوقات، درمان خانگی می تواند به رفع آن ها کمک کند؛ اما بعضی اوقات، فرد نیاز به مراجعه به پزشک دارد.

نکات زیر می تواند به تسریع بهبودی کمک کند:

. همیشه کیست و ناحیه اطراف آن را تمیز نگه دارید.

. از تراشیدن نواحی اطراف کیست اجتناب کنید، زیرا این کار می تواند باعث ورود باکتری ها و عفونت شود.

. کمپرس گرم را به مدت 10 تا 15 دقیقه چندین بار در روز بر روی کیست قرار دهید. این کار ممکن است کیست را به سطح پوست نزدیک تر کند و باعث تخلیه آن شود. همچنین اگر مو در زیر پوست گرفتار باشد، کمپرس گرم می تواند به رشد آن کمک کند.

. برای جلوگیری از عفونت، یک محلول ضدعفونی کننده مانند روغن درخت چای را روی کیست بمالید. پمادهای آنتی بیوتیک سه گانه نیز ممکن است کمک کند.

درمان های خانگی

1. آسپرین و عسل

آسپرین دارای سالیسیلیک اسید است و عسل نیز دارای خاصیت ضدباکتریایی می باشد که می تواند بروز التهاب و عفونت را کاهش دهد.

در یک ظرف حاوی آب گرم یا کمی روغن، یک قاشق چای خوری عسل اضافه کنید و سپس قرص های آسپرین خردشده را به آن افزوده و با هم مخلوط کنید. 10 دقیقه این ماسک را روی کیست مویی قرار داده و سپس با آب گرم، کامل بشویید.

2. اسکراب روغن نارگیل و شکر

روغن نارگیل آبرسان است و پوست را مرطوب نگه می دارد و التهاب را کاهش می دهد. آن را با شکر خام مخلوط کنید و از این اسکراب روزانه تا زمانی که شاهد بهبودی باشید، استفاده کنید. سپس می توانید زمان استفاده را به هفته ای دو تا سه بار تغییر دهید. فقط مراقب باشید که اسکراب خیلی ساینده نباشد.

یک فنجان شکر و یک دوم فنجان روغن نارگیل را در یک کاسه ترکیب کنید و 10 قطره روغن ضروری (مانند روغن درخت چای) را اضافه کنید. با استفاده از آب گرم آن را روی کیست مالیده و سپس بشویید و در نهایت با یک حوله تمیز محل را خشک کنید.

3. جوش شیرین و جو دوسر

جوش شیرین، یک لایه بردار عالی است. جو دوسر دارای خاصیت تسکین دهنده ای است و قرمزی و سوزش ناشی از لایه برداری را کاهش می دهد. یک قاشق غذاخوری جو دوسر را با یک قاشق غذاخوری جوش شیرین ترکیب کرده و به یک فنجان آب اضافه کنید. آن ها را با هم ترکیب کنید تا یک بافت خمیری مانند پیدا کند. با استفاده از یک پد پنبه ای، مخلوط را برداشته و روی ناحیه آسیب دیده بمالید و بگذارید 10 دقیقه بماند. سپس با آب گرم بشویید.

4. چای کیسه ای سیاه

چای دارای خواص درمانی طبیعی بسیاری است و به ویژه چای سیاه حاوی خواص ضدالتهابی برای تسکین پوست و کاهش قرمزی است. همچنین حاوی آنتی اکسیدان هایی مانند کافئین می باشد که اثر ضد پیری و پیشگیری از آکنه دارد.

یک کیسه چای سیاه را در آب گرم بخیسانید و سپس کیسه را دو تا سه دقیقه روی ناحیه کیست مویی قرار دهید.

5. سرم روغنی

یک قاشق غذاخوری روغن کرچک، یک قاشق غذاخوری روغن کنف (اختیاری) و 10 قطره روغن درخت چای را در یک ظرف شیشه ای با هم مخلوط کرده و هر بار بعد از اصلاح برای جلوگیری از تحریک، آن را روی پوست قرار دهید.

6. روغن درخت چای و فندق افسونگر

روغن درخت چای همراه با آب گرم یک ضدعفونی کننده عالی برای استفاده در منطقه آسیب دیده است. فقط 10 قطره روغن را به یک فنجان آب گرم اضافه کنید. این کار باعث شل شدن موها و پاک کردن فولیکول ها می شود. پس از آن، فندق افسونگر، گیاهی طبیعی و دارای خواص ضد باکتری و ضدعفونی کننده که به جلوگیری از التهاب کمک می کند، می تواند بلافاصله پس از اصلاح موها به عنوان تونر استفاده شود.

7. آلوئه ورا و جوش شیرین

به دنبال محصولات یا مواد طبیعی (مانند آلوئه ورا) حاوی اسید سالیسیلیک باشید که در جلوگیری از عفونت، کاهش باکتری ها، کمک به عملکرد مناسب پوست و جلوگیری از انسداد فولیکول های مو مؤثر هستند.

دو قاشق غذاخوری آلوئه‍ورا را با یک غذاخوری جوش شیرین ترکیب کرده و بگذارید دو تا سه دقیقه روی کیست بماند. می توانید بقیه ترکیب را در ظرفی در یخچال نگه دارید.

از ناخن زدن به کیست یا ترکاندن آن اجتناب کنید. کیست از کیسه ای در زیر پوست ایجاد می شود که می تواند با یک ماده زرد غلیظ به نام کراتین پر شود. ترکاندن کیست ممکن است مایع را آزاد کند اما کیسه از بین نمی رود و ممکن است کیست دوباره رشد کند. ترکاندن کیست همچنین می تواند باکتری ها را به پوست وارد کند و باعث عفونت یا بدتر شدن کیست شود.

گاهی مویی که به سمت داخل رشد کرده، در بالای پوست قابل رؤیت است. اگر این طور باشد، برداشتن آن می تواند موجب بهبودی شود. می توان از موچین تمیز برای گرفتن مو و برداشتن آن استفاده کرد.

درمان پزشکی

گاهی اوقات، فرد برای رفع کیست نیاز به درمان پزشکی دارد اگر:

. کیست به خودی خود رفع نمی شود

. کیست بسیار دردناک یا قرمز شود و یا مدام ترشحاتی داشته باشد

. در کنار کیست، تب ایجاد شود

. یک جسم خارجی در کیست وجود داشته باشد، مانند یک تراشه یا یک تکه شیشه

. فرد دچار شرایطی مانند HIV، ایدز و دیابت کنترل نشده باشد و یا دارویی مصرف می کند که باعث تضعیف سیستم ایمنی بدن او می گردد.

. کیست بسیار بزرگ باشد و یا بر فعالیت روزمره تأثیر بگذارد، مانند گیرکردن به لباس

پزشک ممکن است برای رفع عفونت زمینه ای، آنتی بیوتیک تجویز کند یا ممکن است توصیه کند که کیست را با جراحی از بین ببرد.

برداشتن کیست معمولاً در مطب پزشک تحت بی حسی موضعی انجام می شود. بی حسی موضعی بهبودی سریع را ممکن می کند و به فرد اجازه می دهد تا در طول عمل جراحی، بیدار بماند.