برگزاری سالگرد کشف ماچو پیچو بدون گردشگر و در سکوت

ایسنا/ براساس آخرین خبرهای واصله، برگزاری سالگرد کشف ماچو پیچو بدون گردشگر و در سکوت صورت گرفت.

داستان چیست؟

قرار بود در صد و نهمین سالگرد کشف ماچو پیچو توسط کاوش گر آمریکایی، این بنای تاریخی پس از مدتها به روی مردم باز شود اما، با افزایش شمار مبتلایان و لغو شدن برنامه بازگشایی، حتی در سالگرد کشف این محوطه تاریخی ارزشمند از بازدیدکننده و گردشگر خبری نبود.

جواهر صنعت گردشگری پرو از اواسط ماه مارس و با آغاز قوانین قرنطینه در پرو به منظور مقابله با شیوع ویروس کرونا به روی بازدیدکنندگان بسته شد.

داروین باکا یکی از مسئولان نگهداری از این میراث جهانی یونسکو در گفت و گو با خبرگزاری فرانسه بیان کرد: «سال گذشته افراد بسیاری به مناسبت سالگرد کشف ماچو پیچو از این مکان بازدید کردند، اما متاسفانه امسال هیچ بازدیدکننده ای وجود نداشت، چرا که هنوز هیچ برنامه مشخصی برای بازگشایی ماچو پیچو تعیین نشد. با این حال ممکن است با وجود افزایش تعداد مبتلایان به کرونا در کوسکو، در ماه آگوست شاهد بازگشایی این مکان باشیم.»

کوسکو، پایتخت سابق امپراطوری اینکاها، نزدیکترین شهر بزرگ به ماچو پیچو است. فرماندار کوسکو اوایل ماه جولای اعلام کرد در صورت بهتر شدن شرایط، بازدیدکنندگان می توانند از بیست و چهارم جولای به ماچو پیچو بازگردند، اما پنج روز بعد اعلام کرد شمار مبتلایان به ویروس کرونا در این منطقه با افزایش رو به رو شده است.

به گفته مسئولان، حتی با بازگشایی ماچو پیچو، شمار بازدیدکنندگان روزانه این مکان به 675 نفر محدود خواهد شد؛ این درحالی است که پیشتر شمار بازدیدکننگان روزانه این مکان به بیش از پنج هزار نفر می رسید.

قرنطینه ناشی از این بحران نیز خسارت 3.3 میلیارد دلاری را برای گردشگری این کشور در سال جاری بدنبال داشت.

ماچو پیچو که از آن به عنوان شهر گمشده اینکاها نام برده می شود، حدود سال 1450 میلادی در ارتفاعات امپراتوری اینکاها ساخته شد. این دژ در 50 مایلی کوسکو، پایتخت اینکاها قرار دارد و به همین دلیل هرگز مانند سایر شهرهای اینکاها پیدا و ویران نشده است.

در بیست و چهارم ژوئیه 1911 میلادی، ماچو پیچو به وسیله هیرام بینگام، تاریخ شناس آمریکایی در یک سخنرانی در دانشگاه ییل به دنیای غرب معرفی شد. او بوسیله راهنمایی محلی هایی که گه گاه به سایت مراجعه می کردند، به آنجا هدایت شد. ماچو پیچو به عنوان میراث جهانی یونسکو در سال 1983 میلادی به ثبت رسید و به عنوان یک شاهکار خالص معماری و نشانه ای منحصربفرد از تمدن اینکاها شناخته شد.