شعله های آتش بار دیگر هگمتانه را سوزاند

ایسنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، بخاطر جدی نگرفتن وضعیت توسط میراث فرهنگی، شعله های آتش بار دیگر هگمتانه را سوزاند.

آتش سوزی روال طبیعی محوطه های تاریخی می شود؟

به نظر می رسد متولیان میراث فرهنگی همدان و هگمتانه عادت کرده اند که وجین کردن علف های هرز این محوطه تاریخی را با آتشی که گرمای هوا به جان علف ها می اندازد، از سر باز کنند و شاید به همین دلیل هم تا کنون هیچ یک از هشدارهای باستان شناسان و آسیب هایی که به مرور این محوطه ها وارد می شود را جدی نمی گیرند!

حالا بخشی از زمین های هگمتانه تاریخی بار دیگر در گرمای آتش سوخت؛ هر چند مالمیر، مدیر کل میراث فرهنگی همدان ابراز خوشحالی کرده که هیچکس در این اتفاق آسیب ندید اما، گویا توجهی به آسیبی که در طول زمان و با بیش از حد تکرار شدن این اتفاق به محوطه تاریخی هگمتانه که هنوز باستان شناسان فرصت بررسی و مطالعه دست کم بخشی از آن را نداشته اند، ندارد، به همین دلیل هم اعلام کرد که آتش سوزی در تپه هگمتانه در کنار موزه هگمتانه روی داد که به علت صخره ای بودن و رسیدن سریع نیروهای آتش نشانی خسارت چندانی وارد نشده است.»

هر چند خبرنگار تلاش کرد در تماس با علی مالمیر، مدیر کل میراث فرهنگی، گرشگری و صنایع دستی استان همدان، وضعیت این محوطه و اقداماتی که تا کنون برای جلوگیری از وقوع آتش سوزی در این فصل از سال در هگمتانه رخ می دهد را جویا شود، اما موفق به صحبت با وی نشد، اما حسین زندی، فعال میراث فرهنگی همدان از برخی اقدامات انجام شده از سوی میراث فرهنگی در این محوطه خبر داد.

میراث فرهنگی سم ضد علف پاشید | نقش شهرداری و زیباسازی چه می شود؟

او می گوید: طبق صحبت هایی که شنیدم میراث فرهنگی استان در ابتدای سال با پاشیدن سم ضد علف تلاش خود را برای جلوگیری از رشد علف های هرز کردو این اقدام باعث شد که اگر در سال های گذشته این علف ها حدود 50 سانتیمتر رشد می کردند، امسال رشد آنها به شش تا هفت سانتیمتر رسید.

وی با تاکید بر اینکه همه مشکل رشد علف های هرز در هگمتانه نیستند، ادامه می دهد: از سوی دیگر حضور و رفت وآمد معتادان در اطراف نرده های بیرونی هگمتانه، ته سیگارها و زباله هایی که دستفروش های این محوطه و آهن فروش ها در داخل این محوطه تاریخی می ریزند نیز می توانند عاملی برای شعله ور شدن علف های هرز باشند.

او با بیان اینکه بخشی از محوطه هگمتانه که معمولا آتش می گیرد در اختیار میراث فرهنگی و بخشی از جز زمین های شهرداری است، می افزاید: دور این محوطه تاریخی یک دیواره و نرده هایی آهنی است که مردم عادی، معتادان، دستفروش ها و شاغلان آهن فروش در حریم هگمتانه زباله های خود را درون آن محوطه می ریزند و هر قدر که میراث فرهنگی آنها را جمع اوری می کند، اما باز هم فایده ای ندارد و این کار تکرار می شود.

زندی به حرکت سریع میراث فرهنگی بعد از آغاز آتش سوزی برای تماس با آتش نشانی اشاره می کند و می گوید: وقتی میراث فرهنگی همه تلاش خود را برای جلوگیری از این اتفاق انجام می دهد، اما نهادی مانند شهرداری و سازمان زیباسازی که در نظافت شهر دخیل هستند، کم کاری می کنند، نباید توقع کم شدن چنین اتفاقاتی را در محوطه های تاریخی داشت.

سال گذشته محمدرحیم صراف، باستان شناس هگمتانه، آتش سوزی در این محوطه را بد ارزیابی کرده و گفته بود که «آتش سوزی ها به مرور به آثار محوطه آسیب می زند، آسیب به محوطه هایی که هنوز بررسی باستان شناسی نشده اند از یک سو و از سوی دیگر، دود آنها به محوطه های تاریخی که از دل خاک بیرون آمده اند نیز زیاد است. میزان آسیب ها بستگی به درجه ی حرارت آتش و مدت زمان آن دارد، که چه میزان به زیرزمین نفوذ می کند، حتی ممکن است در یک نقطه یافته های باستان شناسی را از بین ببرد. هر چند در نقاط مختلف هگمتانه فاصله یافته های باستان شناسی در هر منطقه تا سطح زمین متفاوت است و در یک نقطه بین 40 تا 50 سانتیمتر و در نقطه دیگر ممکن است این فاصله به چند متر برسد.»