چگونه از انتقال ویروس در محل نگهداری بیماران کرونایی پیشگیری کنیم؟

ایسنا/ در مکان هایی مانند بیمارستان ها که بیماران کرونایی بستری می شوند، غلظت بالایی از ویروس کرونا وجود دارد که می تواند خطر قابل توجهی برای انتقال ویروس با عواقب بالقوه کشنده برای افراد شاغل در بیمارستان اعم از نیروهای پزشکی، پیراپزشکی، اداری و خدماتی به دنبال داشته باشد، لذا ضمن شناسایی منابع آلودگی، می توان با چند راهکار نسبت به پیشگیری از انتقال ویروس از طریق جریان هوا در محل نگهداری بیماران کرونایی اقدام کرد.

آتنا رفیعی پور دانشجوی دکتری بهداشت حرفه ای دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با همکاری تیم علمی پویش قرنطینه اختیاری حداکثری متشکل از جمعی از دانشجویان دکتری و اساتید دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با ارایه مطلبی در رابطه با پیشگیری از آلودگی بیمارستان ها به ویروس کرونا، آورده است: ویروس کرونا عمدتاً از طریق عطسه، سرفه، تماس پوستی و مخاطی و همچنین تماس با سطوح آلوده منتقل می شود. کروناویروس ها بر روی سطوح ته نشین می شوند و می توانند توسط فرایندهای ثانویه (نظیر جارو زدن) هوابرد شده و مجددا افراد را در معرض مواجهه قرار دهند.

در ادامه مطلب با اشاره به منابع دیگر آلودگی در بیمارستان ها آمده است: ویروس هایی که در اثر بزاق در هوا پراکنده می شوند، ممکن است پس از تبخیر رطوبت بر روی گرد و غبارها نشسته و به این ترتیب برای مدت طولانی تری در هوا باقی بمانند. در این میان تعویض ملافه ها و لباس بیمار و همچنین استفاده از جاروبرقی های خشک در ساختمان هایی با انبوه جمعیت غیریکسان نظیر خوابگاه ها، هتل ها و غیره هم از فعالیت های دیگری است که می تواند ویروس ها را به حالت هوابرد درآورده و افراد سالم را نیز در معرض مواجهه با ویروس ها قرار دهد. سینک ها، روشویی ها، دستگاه های تولید رطوبت و برج های خنک کننده در بیمارستان ها از دیگر منابع تکثیر و رشد ویروس ها هستند.

همچنین، مهمترین منبع آئروسل های ویروسی بیماری زا، دستشویی ها هستند که می توانند غلظت قابل توجهی از ویروس های هوابرد را انتشار دهند.

در ادامه این مطلب در رابطه با راه های پیشگیری از انتقال ویروس از طریق جریان هوا در محل نگهداری بیماران کرونایی، پیشنهادات زیر ارایه شده است:

در اتاق بیماران بستری و یا سرپایی مبتلا به کرونا باید سیستم فشار منفی حاکم باشد. هدف اتاق های فشار منفی کاهش انتقال بیماری از طریق مسیر هوایی است.

استراتژی تهویه در اتاق ایزولاسیون باید به گونه ای باشد که هیچ نقطه بدون تهویه ای که منجر به تجمع ذرات عفونی می شود وجود نداشته باشد.به اعتقاد برخی محققین وجود یک سیستم تهویه دارای مکنده (خروجی) در ارتفاع پایین به همراه یک کانال تامین کننده هوای سقفی که هوا را به صورت خطی به درون بدمد، در اتاق های ایزولاسیون برای ارائه دهندگان خدمات مراقبتی و بیماران بسیار مناسب است.

نرخ مناسب تعویض هوا در این بخش ها بهتر است بین حداقل 6 تا حداکثر 18 بار و ترجیحا 12 بار در ساعت در نظر گرفته شود. هر بیمار دارای عفونت ویروسی مسری بهتر است نزدیک به مکنده و هر بیمار دارای ضعف سیستم ایمنی بهتر است نزدیک به دمنده هوا باشد.

در بیمارستان ها از دستگاه های خشک کننده برقی دست ها که عمدتاً در سرویس های بهداشتی تعبیه می شوند استفاده نشود. زیرا منبع تأمین هوای آن ممکن است هوای داخل فضای ساختمان را به گردش درآورد و لذا باعث انتقال ویروس ها بر روی دست ها شود.

از جاروی خشک برای نظافت اتاق های مختلف بیمارستان اجتناب شود.

بیماران دچار نقص در سیستم ایمنی بدن در فضای جداگانه و با فاصله از بیماران مبتلا به کرونا بستری شوند و در اتاق آنها از فشار مثبت (دمنده های هوا) استفاده شود.