سفر به دشت آزو؛ بهشتی دیدنی در سایه دماوند

هدف ما از نوشتن این مقاله خواندنی و جذاب این است که شما را با یکی از زیباترین دشت ها در کشورمان آشنا کنیم. پس، از شما درخواست می کنیم تا پایان مقاله با ما همراه باشید. تقریباً همه ما نام دماوند به گوشمان خورده و به نوعی آن را نمادی از طبیعت کشورمان می دانیم. در میان قلب های همه ما این کوه به نوعی تداعی کننده سربلندی و شکوه بوده و با شنیدن نام آن احساس خوبی به ما دست می دهد. در شاهنامه فردوسی هم نام این کوه استفاده شد. در واقع کوه دماوند همان مکانی است که آرش کمانگیر در آنجا ایستاد و از فراز آن تیری سرنوشت ساز را پرتاپ کرد آنقدر مهم که آرش کمانگیر جانش را برای این کار در میان گذاشت، چرا که آن تیر مرز ایران را مشخص می کرد. در مقاله سفر به دشت آزو قصد داریم تا در طی سفری کوتاه شما را به دشت آزو در مازندران ببریم و از منظری متفاوت آن را نظاره کنیم.

معرفی دشت آزو

دماوند بلندترین آتشفشان قاره آسیا و خاورمیانه به شمار می آید و رسیدن به آن به راحتی ممکن نیست. به عبارتی، هر کسی قادر نیست خود را بر فراز این کوه پوشیده از برف و مرتفع برساند. تقریباً می توان گفت همه ما عکس هایی از قله دماوند را دیده ایم، اما دیدن آن از نمای نزدیک چیز دیگری است. افردای که در پایتخت زندگی می کنند در صورتیکه هوای شهر عاری از هرگونه آلودگی باشد یا به عبارتی هوا صاف باشد، از دور می توانند این کوه مرتفع را به نظاره بنشینند و از تماشای آن لذت ببرند. دشت آزو در ارتفاعات البرز و میانه کوه پاشوره جای داشته و حدود چیزی نزدیک به 2 ساعت از تهران فاصله دارد. مساحت این دشت تقریبا 35 هکتار است. در اغلب اوقات مخصوصاً در فصل زمستان از برف پوشیده شده، اما در مقابل در فصل های بهار و تابستان هوای خنک و دلنشینی دارد و در آن انواع مختلفی از پوشش های گیاهی رویش یافته است. در گوشه و کنارهای دشت تخته سنگ های عظیمی وجود داشته که شکل، طرح و رنگ های مختلفی دارند. چشمه های آب معدنی بسیاری را به صورت جوی های بسیار باریک در دل خود جای داده و درختان انبوه بسیاری در این دشت به صورت پراکنده وجود دارند که سایه و هوای خوش این دشت را مدیون این درخت های بلند هستیم. مواردی که در بالا ذکر شد، از جمله اساسی ترین ویژگی های دشت آزو در مازندران به شمار می آیند که ما در این مقاله برای شما گردآوری کرده ایم.

دشت آزو، میعادگاه عاشقان طبیعت

از هر کجای ایران که هستید، برای چند روز رهایی از شلوغی های شهر و تجدید میثاق با مادر طبیعت، سفر به دشت آزو می تواند بهترین انتخاب برای شما باشد. البته برای داشتن یک تجربه به یاد ماندنی بهتر است به نکات زیر توجه کنید:

• از ضروریات سفر به هر دشتی همراه داشتن تجهیزاتی چون کیسه خواب، زیرانداز مخصوص، چادر دوپوش و لباس گرم است، چرا که در شب هوای دشت بسیار سرد می شود.

• آفتاب داغ و سوزان این دشت مثال زدنی است و از آنجایی که درخت و سایه ای وجود ندارد، پیشنهاد می کنیم حتما کلاه و کرم ضد آفتاب با خود داشته باشید.

• درختان خیلی کمی در این دشت وجود دارند در نتیجه، خیلی بعید است که بتوانید هیزم پیدا کنید. یا باید قید آتش روشن کردن را بزنید یا از قبل با خود هیزم بیاورید. همچنین، می توانید از اهالی روستا درخواست کنید که برایتان هیزم را تا محل کمپ حمل کنند.

• بهترین مکان برای چادر زدن، پای تپه هاست، چرا که در این بخش های دشت آزو در مازندران از وزش باد در امان می مانید. فراموش نکنید که جاهایی را انتخاب کنید که پوشش گیاهی کمتری داشته باشند.

• به حقوق دیگر بازدیدکنندگان و حیوانات احترام بگذارید. آلودگی صوتی ایجاد نکرده و مناظر بکر و فوق العاده دشت را با زباله ها تخریب نکنید.

دشت آزو را در تصاویرتان ثبت کنید

چه خاطره ای بهتر از خاطره تماشای مراتع سرسبز در سفر به دشت آزو؟ این خاطره را در تصاویرتان ثبت کنید و تا می توانید از مناظر این بهشت کوچک عکس بگیرید. بعد از خارج شدن از مسیر پاکوب زوایای فوق العاده ای برای عکاسی پیدا می کنید. عکاسان حرفه ای قدر این زوایا را می دانند، اما سعی کنید تا جای ممکن پوشش گیاهی مراتع را لگدمال نکنید، چرا که با این کار هم چرای دام ها و هم مناظر زیبای دشت آزو در مازندران را برای بازدیدکنندگان دیگر خراب می کنید. آسمان شفاف آزو که رنگ خود را به دماوند باخته است و رقص رنگ های گوناگون بر بوم طبیعت زیبا از هر جای جهان عکاسان حرفه ای را به سمت خود می کشاند.

تماشای آسمان شب در دشت آزو

حرکت ابرها از اطراف چادرتان و حس تنفس در میان ذرات معلق شبنم، قطعا تجربه ای رویایی و لذت بخش است، اما بسیاری از گردشگران برای این منظور به آزو سفر نمی کنند. آن ها زمان هایی را برای بازدید از این مکان انتخاب می کنند که ابری در آسمان وجود نداشته باشد، زیرا می خواهند آسمان شب را مشاهده کنند. آزو به علت دوری از شهر و شلوغی و گردو غبار و همچنین ارتفاع زیاد، یکی از 50 سایت برگزیده ایران برای آسمانگری است که به شما اجازه می دهد تا صبح چشم برهم نگذارید و به تماشای ستارگان، شهاب ها و صورت های فلکی بنشینید. فراموش نکنید که با خود دوربین عکسبرداری به همراه ببرید تا این مناظر بکر را ثبت کنید، اما قبل از سفر به دشت آزو حتما هواشناسی را بررسی کنید تا به موردی که در ابتدا اشاره کردیم، برنخورید.

بهترین فصل سفر به دشت آزو

دشت آزو در فصل های بهار و تابستان بسیار جذاب و دیدنی است. دشت پر از گل های رنگارنگ و درختان پر از شاخ و برگ می شود و همچنین چشمه های آب معدنی بسیاری در این دشت دیده شده که با سفر به آن می توانید از دیدن آنان لذت ببرید و همچنین می توانید عکاسی کرده و خاطره روزهای خوبتان را ثبت کنید. در ماه اردیبهشت زیبایی های این دشت دو چندان می شوند، پس توصیه ما به شما این است که اگر قصد دارید به این مکان دیدنی سفری داشته باشید، می توانید ماه اردیبهشت را انتخاب کنید.

گشت و گذار به پشتوانه دماوند

درست بعد از اینکه به پایان روستای نوا رسیدید، مسیر مال رویی که از حاشیه رودخانه آزو می گذرد را در پیش می گیرید. 2 کیلومتر که با رودخانه همراه شدید و از حاشیه دشت عبور کردید، به کلبه کوهنوردان و سرچشمه آب معدنی می رسید. دماوند در طول مسیر مانند یک دوست خوب پشت به پشت شما ایستاده است. هر از گاهی اگر سر بر گردانید، دامنه شرقی اش را نظاره خواهید کرد و از زیبایی مناظر این دشت به فکر فرو خواهید رفت. سعی کنید از تمام زیبایی این مکان بهره ببرید، از آب چشمه بنوشید، از مناظر عکس بگیرید و تا می توانید توقف کنید و از طبیعت لذت ببرید.

نکاتی در بازدید از دشت آزو

اگر شما هم قصد تقویت مهارت های کوهنوردی را دارید تا بتوانید به قله های مرتفعی چون دماوند برسید، باید از قله های کم ارتفاع و آسان تر شروع کنید. کوه پاشوره با قله 4 هزار متری و مسیر صعود و فرود 6 تا 8 ساعتی، یکی از بهترین مقصد ها برای این منظور است. شما در این پیمایش این شانس را کسب می کنید که تضاد شگفت انگیز میان طبیعت خشن کوهستانی و لطافت دشت را مشاهده کنید، چرا که در ابتدای مسیر شما دشت آزو در مازندران قرار دارد. پاشوره در ابتدا به شما آسان می گیرد و شما تا ابتدای چشمه آب معدنی، پاکوب های مشخصی را مشاهده می کنید که راه را به شما نشان می دهند، اما بعد از آن دام ها و سیلاب های بهاری با از بین بردن پاکوب ها مسیر را برای شما چالش برانگیزتر می کنند. البته شما می توانید این مسیر 2 ساعته تا گردنه عبرت را با راهنمایی کوهنوردان با تحربه تر بپیمایید و بعد از آن به یال اصلی منتهی به قله برسید که از اینجا به بعد رد مسیر کوهنوردان مشخص مانده است. در مواقع توفان و بارندگی، جان پناهی در انتهای مسیر مالرو از روستای نوا ساخته شده که می تواند شما را در امان نگه دارد. این کلبه با دو اتاق و ظرفیت حد اکثری 20 نفره آماده پذیرایی از کوهنوردان است. هرچند برای این کلبه سرویس بهداشتی در نظر گرفته نشده و پنجره های آن هم شیشه ندارند، ولی با همراه داشتن لباس گرم و تجهیزات مناسب اوقات آرامی را در آن سپری خواهید کرد. همچنین، در زیر این کلبه یک انبار با کمدهای قفل دار ساخته اند که می توانید لوازم غیرضروری خود را در آن ها بگذارید و هنگام برگشت آن ها را بردارید. از کلبه تا قله 5 ساعت زمان می برد که بعد از آن هم دو مسیر برای بازگشت پیش روی شما است، یکی همان مسیر رفت و دیگری مسیری شیبدار. در ضمن در طول مسیر چشمه های آب معدنی دیده می شوند که برای خوردن مناسب بوده و شما را از حمل آب اضافه بی نیاز می کنند.