گودال های سروساریناما؛ جذابیتی منحصر بفرد در ونزوئلا
پارک ملی جائو سروساریناما منطقه ای بکر و زیبا در ونزوئلا و در قسمت جنوب غربی ایالت بولیوار این کشور بوده که پدیده های طبیعی بی نظیری مانند گودال های سروساریناما را در میان خود جای داده است. این منطقه زیبا که در رشته کوه های سروساریناما واقع شده، در مرز برزیل و کشور ونزوئلا جای دارد و شامل گودال های طبیعی است که دیدن آن ها بسیار شگفت انگیز خواهد بود.
گودال های سروساریناما
این گودال های طبیعی که هر کدام برای خودشان دارای نامی هم هستند، تعدادشان به 4 گودال می رسد. وجود این گودال ها در این منطقه سبب شده که این جنگل سرسبز و پوشیده از درختان و مناظر طبیعی بکر و نایاب بسیار خاص به نظر برسد. بزرگترین گودال در این منطقه سیما هامبولت نام گرفته که دارای عمقی به اندازه 314 متر و عرضی به طول 352 متر است. یکی دیگر از گودال ها که با نام سیما مارتل شناخته می شود، دارای عمقی به اندازه 248 متر هست. این گودال ها تقریباً دایره ای شکل بوده و در فاصله 700 متری از یکدیگر قرار دارند.
داستان کشف گودال های گودال های سروساریناما
کشف این غار در سال 1961 توسط هری گیبسون که یک خلبان بود، اتفاق افتاد. اما بعدها در سال 1974 عده ای از متخصصان و جهانگردان گروهی را تشکیل دادند تا برای ارزیابی منطقه وارد این گودال ها شوند. آن ها با استفاده از طناب و سایر تجهیزات خود را به داخل گودال ها رساندند. البته کار بسیار سخت و طاقت فرسایی بود. سختی های رفتن به داخل گودال یک طرف اما بیرون آمدن از میان این گودال ها کاری طاقت فرسا و غیر ممکن بود. بنابراین، آن ها مجبور شدند برخی از درختان نایاب این ناحیه را با انواع ابزارآلات مختلف ببرند تا بتوانند از طریق هیلیکوپتر و با استفاده از طنابی خود را از میان این گودال های شگفت انگیز پارک ملی جائو سروساریناما بیرون بکشند. دو سال بعد از این ماجرا، گروهی دیگر یک اردوی اکتشافی را ترتیب دادند و با استفاده از امکانات و ابزارآلات بیشتر خود را به میان گودال سیما د لا لوویا که سومین گودال این منطقه است، رساندند. آن ها متوجه شدند که جنس سنگ های آن از کوارتز است. تا آن زمان و حتی دو دهه بعد این گودال که طولی به اندازه 1.35 کیلومتر داشت را به عنوان مرتفع ترین غار کوارتزی در دنیا می شناختند.
کوی تاپوی
یکی دیگر از جاذبه های زیبای این کشور کوی تاپوی هست. تاپوی نام دیگر یک کوه افسانه ای بوده که در این منطقه واقع شده و از محدوده شهری بسیار دور است. سرخپوستان یاکوانا که در این منطقه زندگی می کردند، این نام را بر آن نهاده اند. آن ها معتقد بودند که روح خبیث و شیطانی در این کوه وجود دارد که گوشت انسان ها را می خورد. این افسانه ها حتی می گویند که در هنگام خوردن گوشت انسان ها توسط این روح خبیث، صدای " ساری، ساری " از اعماق غاری که در این کوه قرار گرفته به گوش می رسد.