چه داروهایی هنگام ورزش منع مصرف دارند؟

هر چقدر هم ورزش مفید باشد و اثرات مثبت زیادی داشته باشد، در هنگام مصرف بعضی داروها باید از آن اجتناب کرد و برعکس. همزمانی مصرف بعضی داروها و ورزش می تواند باعث تغییرات در متابولیسم و همراه با اثرات منفی زیادی برای سلامتی بدن باشد که با دانستن این داروها می توان از آن جلوگیری کرد.
داروهای آلرژی همیشه خواب آلودتان می کنند، بنابراین آیا معنیش این است که باید آن ها را بعد از جلسه تمرین تان مصرف کنید؟ آیا می توانید قبل از رفتن به دوچرخه سواری یک قرص آسپرین بخورید؟ وقتی پای ترکیب داروها با ورزش به میان می آید، هر کدام که اول باشد می تواند روی بعدی تأثیر بگذارد. اگر می خواهید دارو مصرف کنید، واقعاً باید نسبت به نتایج آن آگاهی داشته باشید، چه خوب و چه بد.

مهارکننده های بتا

این گروه داروها مهارکننده آدرنژیریک بتا هم نامیده می شوند. از این داروها برای درمان بیماری هایی چون فشارخون بالا و همچنین برای بیماری هایی مانند آب سیاه، میگرن و بیماری های قلبی هم تجویز می شوند. مهارکننده های بتا، ضربان قلب را کاهش می دهند که با تأثیرات ورزش تضاد دارد. این حالت موجب می شود بدن شما پیام های متضادی دریافت نماید و خیلی زود خسته و ناتوان شوید.

چه باید بکنید

خوب است که با پزشکتان در مورد چگونه سازگار کردن ورزش با داروی مهارکننده بتا مشورت نمایید. توصیه می شود از پزشک بپرسید: آیا مهارکننده بتا واقعاً برای من ضروری است؟ در مواردی لازم است و در برخی موارد هم راه های دیگری وجود دارد. اگر این دارو برایتان ضروری است، اگر امکان دارد با دوز پایین شروع کنید تا ببینید توانایی ورزش تان چطور تحت تأثیر این دارو قرار می گیرد.

مسکن ها

دو نوع داروی مسکن وجود دارد که به آن ها آنالژزیک هم می گویند: استامینوفن (مثل کدئین ها و…) که برای تسکین درد، می تواند جایگزین آسپرین باشد و ایبوپروفن (ادویل، موترین و…) که هم مسکن بوده و هم التهاب و تورم را کاهش می دهد.
درد، علامتی برای مشکلی است که وجود دارد و معمولاً یک آسیب بافتی است بنابراین استفاده بی رویه از آنالژزیک ها می تواند خطرناک باشد. اگر مشکل رگ به رگ شدگی دارید و به همین دلیل داروهای زیادی مصرف می کنید، می تواند به ضررتان باشد چون مشکلتان کاملاً برطرف نمی شود و ممکن است بدتر شود.

چه باید بکنید

اگر مثلاً هنگام دویدن دچار پیچ خوردگی یا رگ به رگ شدن قوزک پا شده اید، به جای سرکوب درد با داروها و ریسک عوارض شدیدتر، اجازه دهید بدن استراحت کرده و خودش مشکلش را برطرف نماید. اگر با درد نسبتاً خفیفی دست و پنجه نرم می کنید و برای تسکینش مثلاً ایبوپروفن می خورید، توصیه می شود بیشتر از یک هفته مصرفش نکنید. اگر مدت بیشتری به آن نیاز داشتید، سراغ استامینوفن بروید.

داروهای ضدافسردگی

هرچند داروهای فراوانی وجود دارند که سبب خواب آلودگی می شوند اما رایج ترین آن ها داروهای ضدافسردگی هستند که موجب تغییر تعادل شیمیایی در مغز شده تا به بهبود روحیه و ثبات آن کمک کنند. در هفته های اولیه مصرف این داروها، احساس خستگی و در حالت چرت بودن می تواند شدیدتر باشد. داروهای ضدافسردگی اغلب عوارض جانبی چون افزایش وزن هم دارند، که البته ورزش می تواند هم از نظر فیزیکی و هم روانی به این اختلالات کمک نماید.

چه باید بکنید

داروهای ضدافسردگی دسته های بسیار گوناگونی دارند و اگر مصرف نوعی از این داروها سبب خواب آلودگی زیاد شما می شود، در مورد جایگزین آن با پزشک مشورت نمایید. همچنین شروع یک داروی ضدافسردگی جدید با دوز پایین می تواند به کاهش حالت خواب آلودگی کمک کرده یا این که می توانید پیش از خواب مصرف شان نمایید.

آنتی هیستامین ها

خواب آلودگی و تمایل به چرت زدن، معمولاً یکی از عوارض جانبی آنتی هیستامین ها است، مخصوصاً نسل قدیمی تر این داروها مانند دیفن هیدارمین و Chlor-Tripolon. آنتی هیستامین ها، هیستامین های برانگیخته شده با واکنش های آلرژیک مانند تماس با حیوانات خانگی یا گرده گیاهان را مهار کرده یا کاهش می دهند. با مصرف این داروها میزان هشیاری تان کم خواهد شد. مثلاً اگر دونده ای آنتی هیستامین مصرف کند، با حالت خواب آلودگی که خواهد داشت، ممکن است اشتباه گام بردارد و آسیب ببیند.

چه باید بکنید

نسل های جدیدتر آنتی هیستامین ها موجود هستند، مانند لوراتادین، Alegra و Reactin که تأثیرات خواب آلودگی شان کمتر است. حتی برخی از آن ها به عنوان “بدون احساس خواب آلودگی” برچسب خورده اند. با این حال، اگر آنتی هیستامین های قدیمی تر را ترجیح می دهید، زمان مناسبی را برای مصرف آن در نظر بگیرید. این انواع قدیمی تر تأثیرات کوتاه مدتی دارند بنابراین ممکن است فقط 4 ساعت دوام بیاورند و در نتیجه احساس خواب آلودگی تان نیز بعد از این مدت برطرف شده و می توانید ورزش کنید.

منبع: دکتر سلام