دیزی خوری در اولین بانک ایران + تصاویر

بافت تاریخی تهران پر از بناها و جاذبه هایی است که هر کدام قصه ای دارند به بلندای 200 سال پایتختی تهران، بناهایی که روزگاری رونق و شکوهی داشتند و حالا در میان برج های لوکس و بناهای مدرن کمتر کسی به سراغشان می رود، اما هنوز هم این بناها جذابیت خود را دارند.

عودلاجان یکی از محله های قدیمی و پر خاطره تهران است. محله ای که در مجاورت بازار تهران قرار دارد و هنوز هم می شود ردپای بازاری های قدیم را در کوچه هایش گرفت، در میان بناهای مجلل تاریخی و در کوچه ها، گذرها و دالان هایی که پر از تاریخند. اگر روزی برای بازدید از بناهایی مثل خانه مدرس، حمام نواب و چنار نهصد ساله تهران، بازارچه سنتی عودلاجان که این روزها به راسته صنایع دستی تبدیل شده رفتید، سراغ تیمچه اکبریان را بگیرید و چند دقیقه ای برای صرف ناهار در حجره های کوچک اما جالب آن دیزی سنتی و لذیذ آن را تجربه کنید.

تیمچه اکبریان یکی از بناهای قاجاری عودلاجان است، همان روزهای نخست که آقا محمدخان تهران را به پایتختی انتخاب کرد، این تیمچه دو طبقه با حجره های کوچک و بزرگش محل داد و ستد و تجمع صرافان و تجار و زرگران بود، اما در زمانی که فتحعلی شاه سکان مملکت را به دست گرفت، نام این تیمچه را به نام نخستین بانک ایرانی تغییر داد و تا سال 56 نیز با همین کاربری فعالیت می کرد، اما این مجموعه امروز با نام «سفره خانه سنتی طهرون قدیم» پاتوق تهرانگردان است و دیزی های آن بین گردشگران و تهرانی ها شهرت بیشتری از غذاهای دیگر دارد. تجربه خوردن دیزی آن هم در حجره هایی که روزگاری سرمایه داران بزرگ تهران در آن به داد و ستد مشغول بودند و زمانی هم بانک رهنی بود و مردم در ازای رهن اموال ارزشمندشان از بانک وام می گرفتند، تجربه خاطره انگیزی است. تیمچه اکبریان در سال 84 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.