با فرودگاه جدید استانبول آشنا شوید

اگر استانبول را در مرکز یک دایره تصور کنیم و شعاع این دایره را یک مسیر پروازی سه ساعته در نظر بگیریم، در محیط این دایره 1.5 میلیارد نفر جمعیت زندگی می کنند. در این دایره بخش هایی از سه قاره آسیا، اروپا و آفریقا و همچنین 130 مقصد هوایی وجود دارد. همین جایگاه استراتژیک، ترک ها را ترغیب می کند تا از ظرفیت پرجمعیت ترین شهر ترکیه برای رشد و رونق اقتصادی نهایت بهره ببرند.

رویای 200 میلیونی

هواپیمای تهران – استانبول پس از عبور از آسمان بخشِ آسیایی استانبول، برای دقایقی روی دریای سیاه پرواز می کند تا به بخش غربی و اروپایی این شهر برسد. موج های بسیار ریز و ظریفی که بر سطح آب های دریای سیاه در جریان هستند و با انعکاس نور آفتاب بافت زیبا و یکدستی را ایجاد می کنند. این تصویر خیره کننده و فانتزی به ساحل جنوبی دریای سیاه ختم می شود؛ جایی که پیش از این یک بافت کاملا روستایی داشته و کشاورزان و دامداران به شیوه اجداد خود مشغول به کار بوده اند. اما اکنون از آن بافت روستایی چیز زیادی باقی نمانده و هواپیما با عبور از روی چند کلبه و جاده روستایی و یکی، دو تراکتور قدیمی ارتفاع خود را برای نشستن در فرودگاهی کم می کند که بزرگترین پروژه عمرانی رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه در دوره حکمرانی 16 ساله اش است.

در فاصله زمانی بین کاهش ارتفاع هواپیما تا باز شدن درهای خروج، با نگاهی سطحی و غیرکنجکاوانه 6 هواپیمای در حال بلند شدن و 3 هواپیمای دیگر که در حال نشستن بر باند فرودگاه جدید استانبول بودند، مشاهده شدند. این ترافیک در یک بعدازظهر وسط هفته، نشان دهنده رونق فرودگاهی بوده که به تازگی افتتاح شده است. آنچه بر باند فرودگاه خودنمایی می کند، فراوانی چشمگیر هواپیماهای شرکت ترکیش لاینز است که با دم های قرمزرنگ خود، به هواپیماهای سایر کشورها فخرفروشی می کنند. این شرکت 337 هواپیما دارد که میانگین سنی آن ها حدود 7 سال است. ترکیش ایرلاینز که به دلیل جوان بودن ناوگانش شهرتی جهانی دارد، چند ماه پیش با دو شرکت بویینگ و ایرباس قراردادی امضا کرد که تا سال 2024 شصت فروند هواپیمای جدید خریداری کند و میانگین سنی هواپیماهایش را کاهش دهد.

اولین نشانه هایی که از فرودگاه جدید استانبول، در قاب پنجره هواپیمای در حال فرود خودنمایی می کند، تاورکرین ها و توربین های بادی اطراف فرودگاه است. تاورکرین ها به سرعت در حال فعالیت هستند تا سه فاز دیگر فرودگاه نیز طبق برنامه به بهره برداری برسد. ترک ها قصد دارند تا سال 2027 تمام فازهای ساخت این فرودگاه را نهایی کنند و ظرفیت آن را به عدد رویایی 200 میلیون مسافر در سال برسانند.

فرودگاهی بزرگتر از منهتن

فرودگاه جدید استانبول قرار است به بزرگترین فرودگاه جهان تبدیل شود. اردوغان که برای کشور ترکیه رویاهای زیادی در سر دارد، با اختصاص بودجه ای 12 میلیارد دلاری که معادل یک هشتم تولید ناخالص ملی ترکیه است، ساخت این فرودگاه را از سال 2015 آغاز کرد. هرچند افتتاح عملیاتی فرودگاه جدید استانبول چندین بار به تاخیر افتاد اما با این وجود، سرعت ساخت و بهره برداری آن بسیاری از کارشناسان و مردم عادی را به تحسین واداشت. جدیت ترک ها برای ساخت و بهره برداری فوری از این فرودگاه به حدی بود که حتی آلمانی ها که خود یکی از صنعتی ترین کشورهای جهان بوده، نیز شگفت زده شدند. رسانه ها و شهروندان آلمانی در روزهایی که افتتاح فرودگاه استانبول در صدر اخبار جهان بود، در شبکه های اجتماعی با طعنه از اردوغان شماره پیمانکار فرودگاه استانبول را تقاضا می کردند تا برای اتمام پروژه معطل مانده فرودگاه برلین با او تماس بگیرند. کار ساخت فرودگاه بزرگ برلین از سال 2006 شروع شده، اما بهره برداری آن تاکنون بارها به تاخیر افتاده است.

ساخت فرودگاه جدید استانبول در چهار فاز پیش بینی شده است. پاییز سال گذشته فاز نخست آن تمام شد و این فاز مورد بهره برداری قرار گرفت. در این مرحله یک ترمینال با دو باند به روی پروازهای داخلی و خارجی باز شد. فرودگاه در گام نخست این ظرفیت را داشت که هر هشتاد ثانیه به یک پرواز سرویس ارایه دهد؛ یعنی 45 پرواز در هر ساعت.

ظرفیت فرودگاه استانبول در پایان فاز اول، 90 میلیون مسافر در سال است که پس از تکمیل سه فاز دیگر و بهره برداری کامل از فرودگاه، این ظرفیت به 200 میلیون مسافر در سال می رسد. در حال حاضر فرودگاه هارتسفیلد جکسون در آتلانتای آمریکا با پذیرش سالانه 107 میلیون مسافر پرترافیک ترین فرودگاه جهان است. فرودگاه پیر آتاتورک نیز که تا قبل از ساخت فرودگاه جدید استانبول، قطب صنعت هوایی ترکیه بود در سال 2018 به بیش از 68 میلیون مسافر خدمات داد.

ترمینال اصلی فرودگاه استانبول که در پایان فاز اول به بهره برداری رسید، با یک میلیون و 440 هزار متر مربع مساحت، به بزرگترین ساختمان پایانه فرودگاهی جهان که زیر یک سقف قرار گرفته تبدیل شد. در فاز دوم، دو باند جدید به این فرودگاه اضافه می شود. یک ترمینال جدید با وسعت 960 هزار متر مربع و یک باند جدید در فاز سوم به این فرودگاه اضافه می شود. در این مرحله ظرفیت فرودگاه از 90 میلیون مسافر در سال به 150 میلیون مسافر افزایش پیدا می کند. در آخرین فاز که قرار است طبق برنامه تا سال 2027 به پایان برسد، نیز یک باند و یک ترمینال جدید با 800 هزار متر مربع به فرودگاه اضافه می شود. در این مرحله 50 میلیون نفر به ظرفیت پذیرش سالانه فرودگاه افزوده می شود. انتظار می رود که پس از تکمیل هر چهار فاز این پروژه، 225 هزار فرصت شغلی جدید برای شهروندان ترکیه ایجاد شود.

با به سرانجام رسیدن تمام مراحل ساخت فرودگاه جدید استانبول، این فرودگاه با 76.5 میلیون متر مربع، وسعتی بزرگتر از منطقه معروف منهتن در نیویورک خواهد داشت. منهتن مهمترین منطقه تجاری جهان است که مقر سازمان ملل، برج آزادی، ساختمان بورس نیویورک، خیابان معروف وال استریت، موزه متروپولیتن، پارک مرکزی و کتابخانه عمومی نیویورک در آن قرار دارند. ساختمان های دوقلوی تجارت جهانی نیز در 11 سپتامبر سال 2001 مورد حمله قرار گرفتند در این منطقه قرار داشتند. حال، ترک ها با شتاب در حال ساختن فرودگاهی هستند که از تجاری ترین منطقه جهان بزرگتر است.

خداحافظ آتاتورک

در سیستم حمل و نقل هوایی جهان هر فرودگاه یک کد منحصر به فرد دارد؛ در ساعت 3 صبح روز 6 آوریل 2019 (17 فروردین 1398) موقعیت جغرافیایی کد IST که برای سال ها متعلق به فرودگاه آتاتورک بود، تغییر کرد و روی موقعیتی جدید، 33 کیلومتر بالاتر از فرودگاه پیر و خسته آتاتورک تنظیم شد. از این ساعت در کل سامانه های هوایی جهان کد IST، فرودگاه جدید و بزرگ استانبول را نشان می دهد.

شرکت ترکیش ایرلاینز در سال 1933 فعالیت خود را با یک پرواز بین استانبول و آنکارا آغاز کرد. در سال های اول فعالیت، هواپیماهای این شرکت بین شهرهای ازمیر، استانبول، آنکارا و آدانا پرواز می کردند، اما اکنون و پس از گذشت 86 سال فعالیت، هواپیماهای ترکیش ایرلاینز به 311 فرودگاه در 308 شهر در 125 کشور دنیا پرواز می کنند. ترکیش ایرلاینز حتی به 9 شهر آمریکا نیز پرواز مستقیم دارد.

رشد سریع و دور از انتظار هواپیمایی ترکیش ایرلاینز، ترک ها را ناچار کرد تا پس از سال ها از فرودگاه آتاتورک خداحافظی کنند؛ چرا که این فرودگاه دیگر توان خدمت دهی به هواپیماهای پرکار ترکیش ایرلاینز را نداشت. فرودگاه آتاتورک سال 1912 در محله اروپایی یشیلکوی استانبول راه اندازی شد و تا 6 آوریل 2019 فرودگاه اصلی ترکیه بود.

فرودگاه آتاتورک که در حال حاضر برای پروازهای دولتی، دیپلماتیک و باری مورد استفاده قرار می گیرد، در سامانه های حمل و نقل هوایی با کد ISL نشان داده می شود. همچنین از ظرفیت این فرودگاه برای تعمیر و نگهداری و حمل و نقل عمومی استفاده می شود. روزنامه حریت چندی پیش به نقل از اردوغان نوشت: فرودگاه آتاتورک، به یک پارکینگ عمومی به نام «باغ مردم» تبدیل می شود.

در استانبول یک فرودگاه بین المللی دیگر نیز به نام صبیحه گوکچن وجود دارد. در سال 2017 میلادی فرودگاه آتاتورک و فرودگاه صبیحه گوکچن روی هم رفته پذیرای 95.1 میلیون مسافر بودند. این تعداد مسافر نسبت به سال قبل از آن، 5 میلیون نفر افزایش داشت.

جابه جایی بزرگ

یکی از جدی ترین چالش های دولت ترکیه و صنعت حمل و نقل هوایی این کشور، اثاث کشی از فرودگاه آتاتورک به فرودگاه جدید استانبول بود. انتقال بین دو فرودگاه، به لحاظ اداری از 29 اکتبر 2018 (7 آبان 1397) که مصادف بود با پنجاه و نهمین سالگرد تاسیس جمهوری ترکیه و افتتاح فرودگاه جدید توسط رجب طیب اردوغان، آغاز شده بود اما مساله بزرگتر انتقال تجهیزات بود. در حالیکه قرار بود این جابه جایی در تاریخ 31 دسامبر 2018 (10 دی 1397) یعنی آخرین روز سال میلادی، انجام شود و حتی مسیرهای حرکت کامیون ها نیز پیش بینی شده بود اما جابه جایی انجام نشد و به تاخیر افتاد. زمان این اثاث کشی دو بار دیگر نیز تغییر کرد تا اینکه بالاخره در چهارمین موعدی که تعیین شده بود، جابه جایی کلید خورد. جالب اینجا بود که ترک ها عملیات سنگین انتقال تجهیزات فرودگاه آتاتورک که می توانست دردساز شود را در فاصله کمتر از یک هفته پس از انتخابات حساس و پرحاشیه شهرداری ها اجرایی کردند.

جابه جایی بزرگ در حالی شروع شد که مردم استانبول در خواب بودند. از ساعت 3 صبح روز 5 آوریل (16 فروردین 1398) طی یک برنامه عملیاتی 45 ساعته، این جابه جایی کلید خورد. در این جابه جایی 10 هزار قطعه تجهیزات فرودگاه آتاتورک با وزن بیش از 47 هزار تن در مسیری به طول حدود 42 کیلومتر به فرودگاه جدید منتقل شد. مسافتی که همه کامیون ها برای حمل بار بین این دو فرودگاه طی کردند، در مجموع معادل 10 بار چرخیدن دور کل کره زمین بود. 1800 نفر در این جابه جایی بزرگ شرکت داشتند. طیف گسترده و متنوعی از قطعات، معادل حجم 5 هزار کامیون در این جابه جایی منتقل شد؛ از یک هواپیمای کوچک 44 تنی تا تجهیزات ظریف و بسیار حساس فرودگاهی. بنابر اعلام مسئولان صنعت هوایی ترکیه حجم تجهیزاتی که از فرودگاه آتاتورک به فرودگاه جدید منتقل شد، اگر کنار هم چیده می شد مساحتی معادل 33 زمین فوتبال را پوشش می داد.

در طول مدت این اثاث کشی، هر دو فرودگاه برای مدت 12 ساعت از ساعت 2 صبح تا 14 ظهر روز 6 آوریل تعطیل بودند. آخرین هواپیما که متعلق به شرکت ترکیش ایرلاینز بود در ساعت 2 و 44 دقیقه بامداد فرودگاه آتاتورک را به مقصد سنگاپور ترک کرد. اولین هواپیمایی هم که بعد از جابه جایی بزرگ از فرودگاه استانبول برخواست، به مقصد آنکارا پرواز کرد.

رسانه ها انتقال تجهیزات فرودگاه آتاتورک به فرودگاه استانبول را «بزرگترین جابه جایی در تاریخ صنعت هوانوردی جهان» معرفی کردند.

پرچمداری استانبول در خاورمیانه

در نخستین روز فعالیت فرودگاه جدید استانبول، 895 پرواز انجام شد؛ یعنی هر 97 ثانیه یک پرواز. این میزان از آمادگی فرودگاه جدید برای سرویس دهی به هواپیماهای ترکی و غیرترکی نشان داد که فرودگاه بزرگ استانبول یک تهدید جدی و بدون تعارف برای فرودگاه های قطر و امارات است.

ترک ها از جایگاه استراتژیک استانبول به خوبی آگاه هستند و سعی می کنند به بهترین نحو از این مزیت بهره برداری کنند. استانبول یکی از شهرهایی است که بیشترین سرعت رشد را در سطح جهان تجربه می کند. ترک ها با هدف همراهی با روند پیشرفت صنعت گردشگری دنیا، ساخت بزرگترین فرودگاه جهان را در دستور کار قرار دادند. فرودگاه استانبول نقطه عطفی در صنعت حمل و نقل هوایی ترکیه است و سرمایه گذاری عظیم ترک ها در این فرودگاه، چشم انداز و مسیر حرکت آن ها را به خوبی نشان می دهد. انتقال فرودگاه محوری ترکیه از آتاتورک به استانبول فقط برای رسیدن به ابعاد بزرگتر نبود؛ ترک ها فرودگاه استانبول را به عنوان یک مجتمع هوشمند که به پیشرفته ترین تکنولوژی های صنعت حمل و نقل هوایی مجهز است، طراحی و احداث کرده اند. آن ها قصد دارند تا با تکمیل فرودگاه استانبول، قطر و امارات را که در حال حاضر شاهراه حمل و نقل هوایی منطقه خاورمیانه هستند، از دور خارج کند. موقعیت استراتژیک استانبول که در مرز آسیا و اروپا واقع شده به ترک ها در رسیدن به این هدف کمک زیادی می کند.

ترک ها همچنین قصد دارند از مزیت این فرودگاه برای تبدیل شرکت ترکیش ایرلاینز به یک برند معتبر و پرچمدار در صنعت حمل و نقل هوایی جهان استفاده کنند. برنامه مقامات ترکی، چنان جاه طلبانه است که ادعا می کنند، پس از تکمیل فرودگاه جدید 114 هواپیما می توانند به صورت همزمان بارگیری کنند و در هر روز 2 هزار پرواز روی شش باند این فرودگاه انجام می شود. آن ها پیش بینی کرده اند هواپیماهای بیش از 100 شرکت از فرودگاه جدید استانبول به 350 مقصد داخلی و خارجی پرواز کنند.

البته فرودگاه جدید استانبول، چندان هم بی رقیب نیست. چین و امارات نیز ساخت فرودگاه های بزرگی را دستور کار دارند. دولت چین در حال ساخت یک فرودگاه بزرگ با ظرفیت سالانه 100 میلیون نفر در نزدیکی پکن است و شیخ های امارات نیز ساخت و ساز برای توسعه ظرفیت فرودگاه دوبی برای رسیدن به مرز 130 میلیون مسافر را کلید زده اندند . با این حال واضح است که چشم انداز 200 میلیون مسافر برای نقطه استراتژیک استانبول جذاب تر از این دو پروژه بزرگ است.

بزرگ و امن

هرچند ترک ها رسیدن به مرز 200 میلیون مسافر در سال را هدف گرفته اند، اما ارائه خدمات به 90 میلیون مسافری که در فاز اول وارد فرودگاه استانبول می شوند نیز کار بزرگ و دور از ذهنی است. فقط کافی است تصور کنید کهه قرار است در عرض هر 24 ساعت به جمعیتی معادل سه برابر ظرفیت ورزشگاه بزرگ آزادی تهران خدمات ارائه شود. این کار در بالاترین سطح امنیتی هر روز در فرودگاه بزرگ استانبول رخ می دهد؛ آن ها به صورت میانگین هر روز به 246 هزار نفر خدمات می دهند.

تعداد دوربین های مستقر در این فرودگاه به تنهایی از دوربین هایی که در شهر استانبول فعال هستند، بیشتر است. این دوربین ها به صورت هوشمند علاوه بر توانایی شناسایی پلاک و چهره، این امکان را دارند که افرادی را که به صورت عجیب و غریبی در حال پرسه زدن در فرودگاه هستند و یا افرادی که به صورت ناگهانی برخلاف جریان های تردد مسافران حرکت می کنند، تشخیص می دهند. نیروهای امنیتی فرودگاه با پلیس محلی، نیروهای مسلح و گارد ساحلی در همکاری مداوم هستند.

معماران این فرودگاه تاکید اصلی خود را بر بهره وری، پایداری و تکنولوژی گذاشته اند تا به مسافران یک تجربه بی مانند را هدیه کنند. سبک معماری ترمینال فرودگاه شبیه کاخ های عثمانی است؛ انگار که ترک ها قصد دارند شکوه دوران امپراتوری عثمانی را به مسافرانی که از غرب و شرق عالم به این نقطه می آیند، یادآوری کنند. در معماری فرودگاه از میراث فرهنگی کهن ترکیه بهره برده شده و نمادهایی از مساجد، کاخ ها، حمام های معروف استانبول و هنر اسلامی در نماهای داخلی و خارجی ترمینال ها دیده می شوند. فضای داخلی ترمینال به شکلی طراحی شده که مسافران با حضور در محیطی که سخاوتمندانه بزرگ، نورانی و راحت است، برای انتقال بین زمین و آسمان آمادگی بیشتری داشته باشند. این بنا از نظر معماری چنان کیفیتی دارد که تاکنون چندین جایزه معتبر بین المللی از جمله جایزه معماری شیکاگو سال 2016 را کسب کرده است. یکی از جوایزی که به معماری این فرودگاه تعلق گرفته، مربوط به برج مراقبت زیبای آن است. برج مراقبت فرودگاه شبیه یک گل لاله است. گل لاله نماد شهر تاریخی استانبول است و از فرهنگ اسلامی ترکیه نشات گرفته شد.

مسئولان فرودگاه برای رفاه حال مسافران و البته افزایش سرعت ارائه خدمات، تا حد امکان از تکنولوژی های فضای مجازی استفاده کرده اند. مسافران می توانند با نصب اپلیکیشن فرودگاه، اطلاعات جالبی در مورد زمان پرواز خود، فاصله زمانی و مسافت خانه تا گیت پرواز، بهترین مسیر رسیدن به گیت پرواز، موقعیت مکانی بانک ها، رستوران ها، کافه ها، فروشگاه ها، صرافی ها و سایر خدمات دهنده های مستقر در فرودگاه، برنامه های تفریحی در حال اجرا در شهر استانبول و بهترین شیوه های حمل و نقل به فرودگاه کسب کنند. مسافران همچنین می توانند با استفاده از دستگاه های کنترل هوشمند بدون مراجعه به کارمندان فرودگاه، کارت پروازشان را دریافت کرده و بارشان را تحویل دهند. قرار است در فازهای بعدی ربات های هوشمند در ترمینال ها به سئوال های مسافران پاسخ دهند. پارکینگ فرودگاه نیز به سیستم های هوشمندی مجهز است که امکان انجام فعالیت هایی از جمله رزرو پارکینگ، یافتن مکان پارک خودرو و پرداخت هزینه پارکینگ را به مسافران و همراهانشان می دهد. پارکینگ فرودگاه استانبول گنجایش پارک 40 هزار خودرو را دارد و بزرگترین پارکینگ چندطبقه زیر یک سقف دنیاست. در پارکینگ فرودگاه خدماتی از جمله کارواش، تعمیر مجاز خودرو، تعویض و معاینه لاستیک ها و سوخت گیری نیز انجام می شود.

فرودگاه جدید استانبول، هنوز به شبکه مترو متصل نشده، اما قرار است تا سال 2020 خط مترو به این فرودگاه برسد و مسیر 35 کیلومتری تا مرکز شهر را هموارتر کند. البته ترک ها با استقرار تعداد زیادی اتوبوس در طبقه منفی دو فرودگاه، تاحدودی جای خالی مترو را پر کرده اند. اتوبوس ها با قیمت های بسیار مناسب 12 تا 30 لیر، مسافران را به 23 نقطه در بخش های اروپایی و آسیایی استانبول می برند. علاوه بر اتوبوس های شهری، تعداد زیادی تاکسی نیز به مسافران برای رفتن به استانبول سرویس می دهند.

بزرگترین هتل فرودگاهی جهان

فرودگاهی که قرار است پیونددهنده غرب و شرق عالم و دروازه خاورمیانه باشد، علاوه بر امکانات و تجهیزات حمل و نقل مسافر، به یک هتل فرودگاهی نیز نیاز دارد. گروه هتل های یوتل که مرکز آن در انگلستان است، در نزدیکی فرودگاه جدید استانبول یک هتل با 451 اتاق ساخته است. گروه یوتل، هتل هایی در کشورهای مختلف دنیا از جمله آمریکا، فرانسه، هلند، سنگاپور و اسکاتلند دارد. هتل یوتل در نیویورک آمریکا چندی پیش به عنوان یکی از پیشرفته ترین هتل های دنیا از نظر امکانات و تجهیزات تکنولوژیک در رسانه ها معرفی شد.

یکی از ابتکارهای این گروه، ساخت هتل های فرودگاهی با اتاق های ساده تر اما با امکانات کافی برای اقامت های کوتاه بین دو پرواز است. در این اتاق ها که گاهی از آن ها به عنوان کابین نیز یاد می شود، تخت خواب، دوش حمام، تلویزیون، میز کار، اینترنت پرسرعت و سرویس بهداشتی وجود دارد. گروه یوتل، نام هتل هایی که با این ویژگی ها در مرز هوایی فرودگاه ها می سازد را یوتل ایر گذاشته است. هتل فرودگاه استانبول، بزرگترین هتل فرودگاهی گروه یوتل است. این هتل دو نوع اتاق دارد؛ 277 اتاق برای اقامت های بیش از یک شب که در بخش اصلی فرودگاه قرار دارند و 147 اتاق برای اقامت های کوتاه مدت در حد چند ساعت که در مرز هوایی فرودگاه ساخته شده اند. هزینه اقامت برای هر شب 140 یورو است و برای اقامت های کمتر از یک شب 95 یورو. هتل، دارای رستوران، بار، فضای ورزشی و اتاق جلسه است. مدیران یوتل مدعی هستند که مسافران ترانزیتی در فرودگاه استانبول می توانند حتی در فاصله محدود بین ورود و خروج از این فرودگاه، استراحتی راحت داشته باشند. این برای اولین بار است که یوتل هر دو نوع هتل خود را در یک مجموعه در کنار هم بنا کرده است.

در ترمینال فرودگاه استانبول علاوه بر هتل، 5 سالن استراحت (لانژ) نیز برای مسافران ویژه پیش بینی شده که 3 سالن در حال حاضر فعال است و 2 سالن دیگر تا پایان تابستان به بهره برداری می رسد. سالن استراحت بیزنس کلاس فرودگاه در فضایی با 5.6 هزار متر مربع واقع شده که دارای 13 سوئیت اختصاصی با دوش است. در این مجموعه یک موزه کوچک نیز وجود دارد. سالن استراحت باشگاه مشتریان وفادار ترکیش لاینز هم 5.6 هزار متر مربع است که 12 سوئیت اختصاصی با دوش دارد. هر دو سالن، اتاق های کنفرانس، کتابخانه و اتاق های دعا ویژه مذاهب مختلف، امکانات رفاهی شامل دیوار رسانه ای، غذاهای متنوع از ملل مختلف، صندلی های راحتی، محل بازی بچه ها، پلی استیشن، اینترنت پرسرعت، کامپیوتر و پرینتر دارند. سالن استراحت پروازهای داخلی فرودگاه این امکان را دارد که مسافران از یک گیت مستقل که بیرون سالن فرودگاه مستقر است، به سرعت مراحل دریافت کارت پرواز را انجام دهند و مستقیم با اتوبوس به هواپیما منتقل شوند.

آشپزی در آسمان

غذاهای هیجان انگیزی که در لانژ فرودگاه استانبول در اختیار میهمان های ویژه قرار داده می شوند و همچنین غذاهای تازه و شکیلی که در طول پروازهای ترکیش ایرلاینز به مسافران عرضه می شوند، همگی محصول شرکت ترکیش دوانکو هستند. شرکتی که ریشه ای اتریشی دارد و در سال 2007 به واسطه مشارکت شرکت اتریشی دوانکو و شرکت هواپیمایی ترکیش ایرلاینز تشکیل شد. ترکیش دوانکو علاوه بر ترکیش ایرلاینز به بیش از 60 شرکت هواپیمایی دیگر از جمله ایرفرانس، امارات، اتحاد، بریتیش ایرویز، لوفتانزا، قطرایرویز و حتی ایران ایر نیز سرویس می دهد. این شرکت 9 آَشپزخانه در شهرهای مختلف ترکیه دارد. دو آشپزخانه و دفتر مرکزی ترکیش دوانکو در استانبول و در نزدیکی فرودگاه قدیمی آتاتورک قرار گرفته است.

آشپزهای ترکیش دوانکو سعی می کنند، در تهیه غذا از مواد اولیه تازه و باکیفیت استفاده کنند. اغلب مواد چنان تازه هستند که اصلا در یخچال نرفته اند و مستقیم از مزرعه یا دامداری به آشپزخانه های این شرکت حمل شده اند. ترکیش دوانکو ترجیح می دهد که اغلب غذاهای ترکی را در پروازها توزیع کند، اما در برخی مسیرهای خاص که ذائقه فرهنگی مسافران با غذاهای ترکی سازگار نیست، غذاهای دیگری نیز سرو می شود.

ترکیش دوانکو اصرار دارد که تمام مراحل تهیه غذا غیرماشینی باشد و آنچه قرار است به مسافران ارایه شود، با دست انسان تهیه شود. دلیل این وسواس، تغییر ذائقه انسان در ارتفاع است. آن ها معتقدند که به دلیل اینکه در طول پرواز قدرت تشخیص و ذائقه مسافران افت می کند، اگر غذاها ماشینی تهیه شوند، در ارتفاع بی مزه خواهند بود. چون انتقال طعم و لذت غذا برای ترکیش دوانکو، یک نکته کلیدی است با حذف روندهای ماشینی، سعی می کند مزه غذاها را تا حد ممکن حفظ کند. این شرکت برای مسافرانی که بیماری خاصی دارند، افراد مذهبی که رژیم ویژه ای را دنبال می کنند، کودکان و همچنین علاقمندان به غذاهای محلی یا رژیمی، منوی جداگانه ای را ارائه می کند. یکی از ابتکارهای ترکیش دوانکو حضور یک سرآشپز در پروازهای دوربرد است. در این شرکت 500 سرآشپز حضور دارند که در پروازهای طولانی به میهمانان سرویس می دهند و غذاهای خاصی را که می توان در ارتفاع آماده کرد، تهیه می کنند. ترکیش دوانکو روزانه بیش از 200 هزار پرس غذا تولید و توزیع می کند. ترکیش دوانکو برای اینکه در لانژ فرودگاه جدید استانبول، سطح رضایت مسافران را بالا ببرد، هر هفته در کنار غذاهای ترکی، به صورت چرخشی غذاهای چینی، کره ای، هندی و ژاپنی را نیز به میهمانان ارائه می دهد.

شرکت اصلی دوانکو که در اتریش مستقر است، سال هاست که به خطوط هوایی و راه آهن اتریش خدمات می دهد و مسئولیت پذیرایی مسابقات فرمول یک، تنیس مسترز و همچنین جام باشگاه های فوتبال اروپا را نیز برعهده دارد. این شرکت در 11 کشور و 3 قاره جهان، 31 آشپزخانه دارد و بیش از 11 هزار نفر در بخش های مختلف آن فعالیت می کنند.

آکادمی پرواز

یکی از اهداف محوری ترک ها برای ساخت فرودگاه جدید استانبول و رسیدن به مرز 200 میلیون مسافر در سال، افزایش نفوذ شرکت ترکیش ایرلاینز در صنعت هوانوردی جهان است. بدون شک ترک ها سهم بیشتری از تردد سالانه 200 میلیون مسافر را برای بزرگترین شرکت هواپیمایی خودشان کنار گذاشته اند.

ترکیش ایرلاینز قصد دارد تعداد هواپیماهای خود را تا زمان بهره برداری کامل از فرودگاه جدید استانبول از 337 فروند به 500 فروند افزایش دهد. با توجه به اینکه برای رسیدن به چنین رشدی، نیاز این شرکت به کادر پروازی ماهر بیشتر می شود، مدیران ترکیش ایرلاینز یک آکادمی تخصصی آموزشی حمل و نقل هوایی در نزدیکی فرودگاه آتاتورک ایجاد کرده اند و سالانه به 42 هزار نفر آموزش های تخصصی ارائه می دهند. هرچند این مرکز آموزشی از سال 1982 فعالیت خود را آغاز کرده اما در برنامه توسعه صنعت حمل و نقل هوایی ترکیه این مرکز جایگاه مهمتری نسبت به قبل پیدا کرده است.

آکادمی آموزشی ترکیش ایرلاینز چنان مجهز است که حدود 60 شرکت هواپیمایی دیگر نیز نیروهای خود را برای گذراندن دوره های آموزشی و بازآموزی به این آکادمی اعزام می کنند. جالب است که در کنار شرکت های هواپیمایی از کشورهایی نظیر کره جنوبی، روسیه، سوئیس، مالزی، آلمان، کویت، امارات، کانادا، قطر، صربستان، هنگ کنگ، بحرین، آذربایجان و عمان، از ایران نیز شرکت هواپیمایی آسمان و شرکت خدمات هوایی سامان با آکادمی آموزشی ترکیش ایرلاینز همکاری دارند.

یکی از مزیت های کلیدی این آکادمی، برخورداری از 18 شبیه ساز پرواز است که به صورت پیوسته در فرآیند آموزش خلبانان و کمک خلبانان مورد استفاده قرار می گیرند. در این مرکز متناسب با مدل های مختلف هواپیماهای بوئینگ و ایرباس، شبیه ساز پروازی وجود دارد و علاوه بر 5 هزار خلبان و کمک خلبان شرکت ترکیش ایرلاینز، کادرهای پروازی از شرکت ها و کشورهای مختلف جهان نیز هر شش ماه یکبار برای بازآموزی و استفاده از شبیه سازها به این آکادمی می آیند. با توجه به این حجم بالای مراجعه و همچنین برنامه ترکیش ایرلاینز برای افزایش تعداد خلبان ها و کمک خلبان های خود، قرار است که تعداد شبیه سازها از 18 دستگاه به 26 دستگاه افزایش پیدا کند.

در سایر بخش های آکادمی با استفاده از ماکت های هواپیما در ابعاد واقعی و محیط های شبیه سازی شده، به خدمه پرواز، آموزش های تخصصی مهمانداری و امداد و نجات ارائه می شود. ترکیش ایرلاینز 11 هزار خدمه پروازی دارد و سال گذشته میلادی به 75 میلیون مسافر خدمات داده است. با توجه به اینکه ضریب اشغال صندلی های این شرکت، 82 درصد است، مدیران ترکیش ایرلاینز توجه خاصی به آموزش پیوسته و تخصصی خدمه پروازی خود دارند.

امپراتوری در آسمان ها

لشکرکشی های سلطان سلیمان برای فتح اروپا و توسعه امپراتوری عثمانی در قرن شانزدهم میلادی، اکنون با الگوی دیگری در حال اجراست. ترک ها با هواپیماهای سفید و قرمز خود قصد دارند، آسمان ها را فتح کنند و پرچم خود را در تمام مسیرهای پرترافیک هوایی و پایتخت های بزرگترین کشورهای جهان به اهتزاز در آورند. ترک ها فهمیده اند که برای جهان گشایی در دنیای مدرن نیازی به نیروی نظامی ندارند، بلکه با توسعه اقتصادی و هموار کردن ارتباط با دنیا می توانند جهانگشایی کنند.