باغ سنگی

در سیرجان باغی وجود دارد که از درختانش بجای میوه، سنگ آویزان است! آن را شخصی کر و لال به نام درویش خان اسفندیارپور به این وضع درآورده است که دیگر در قید حیات نیست و داستانهای جالبی را برای ساخت باغ سنگی بر جای گذاشته است. وجود بیابانهایی که اطراف باغ را احاطه کرده، حس دلهره آوری را به آن داده و به عجیب بودن آن نیز کمک کرده است. داستانهای زیادی در مورد او در میان مردم شنیده می شوند. مثلا برخی می گویند از آنجایی که نام خان بعد از درویش بچشم می خورد، او به احتمال زیاد جز خانواده های مهمی بود که در نزدیکی شهرستان سیرجان زندگی میکردند اما به هر حال چیزی که واضح است، این است که او زمین دار بوده و در این منطقه کشاورزی میکرده است. برخی نیز اعتقاد دارند که او علاوه بر کشاورزی، از راه چوپانی امرار معاش میکرده است.

در آخرین عکسهایی که از درویش خان وجود دارد، او فردیست مسن که با ریش های سفید و بلند در این منطقه زندگی میکرده است. در سال 1340 بخاطر اصلاحات ارضی، درویش خان اسفندیار تمام زمینهایش را از دست داد و این مسئله او را بسیار ناراحت و ناامید کرد. پس از گذشت چند سال، او که هنوز بخاطر از دست دادن زمینهایش ناراحت بود، تصمیم گرفت که اقدامی کند که نشانه این ناراحتی باشد. او یک روز صبح این ایده به ذهنش رسید که از درختان خشک شده اش سنگ آویزان کند. درویش خان اسفندیار شروع به حفر کردن چاله هایی در زمین خشک کرد. او درختان خشکیده را در این چاله ها به وسعت زیادی کاشت و این کار را ادامه داد. زمانی که کاشت درختان خشکیده تمام شد، شروع به آویزان کردن سنگهایی از شاخه های درختان کرد و در نهایت، وسعت این باغ سنگی به 1000 متر رسید و 180 درختی که در آن کاشته شده بودند و سنگ هایی که مانند میوه از آنها آویزان بودند، حس غریب و گاهی هولناک را به این باغ دادند.

می گویند که درویش خان از این کار بسیار راضی و خشنود شده بود و حس میکرد که نشانه ناراحتی و اعتراضش به باغی منجر شده که هرگز از بین نمی رود. خانواده او می گویند شاید درویش خان چون نمی توانسته صحبت کند، این نوع اعتراض به ذهنش رسیده باشد.

تعداد داستانها در رابطه با باغ سنگی سیرجان زیاد است اما در بین همه روایات و شایعاتی که وجود دارند، داستان غم از دست دادن زمینهای آن مرحوم واقعی تر به نظر می رسد. گویا خانواده درویش خان هم این موضوع را قبول دارند که چون زمینهایش را از دست داد، شروع به درست کردن باغ سنگی سیرجان کرد. اما به دلایل زیادی بطور حتم نمی شود گفت که اصلی ترین ریشه ایجاد این باغ چه بود و از آنجایی که این فرد از نعمت کلام نیز محروم بوده، نمی توانست بجز زبان اشاره حرفهای دیگری را بزند یا اعتراضش را بیان کند.

امروزه باغ سنگی یکی از جاذبه های دیدنی استان کرمان و شهر سیرجان شناخته شده و توریست ها و مردمان بسیاری از آن بازدید می کنند. مردم از روستاهای دور و نزدیک برای تماشا و تبرک و بستن دخیل به باغ سنگی می آیند و برای درویش خان دعا می کنند. درویش خان پس از 90 سال زندگی در 19 فروردین سال 1386 درگذشت و پیکرش در محل باغ سنگی بلورد سیرجان به خاک سپرده شد.