آرامگاه شیخ ابوالحسن خرقانی

آرامگاه ابوالحسن خرقانی مربوط به سده 5 ه‍.ق بوده و در 24 کیلومتری شاهرود و در تپه ای در شمال قلعه نو خرقان قرار دارد. مجموعه آرامگاه با توپوگرافی جالب به صورت باغ ایرانی بوده و نهر آبی از کنار آن روان است و در کنار آن هم مکانی را برای استراحت گردشگران در نظر گرفته اند. ساختمان آرامگاه از آجر ساده و لعاب دار است. روی قبر خرقانی یک قطعه سنگ مرمر بوده که اشعاری بر آن حک شده است. در کنار این آرامگاه مسجدی بوده که برابر نوشته برخی از مؤلفان، دارای گنبدی مخروطی شکل و آراسته به کاشی های زیبا و نیز دو محراب بوده است. هم اکنون از مسجد و گنبد یاد شده فقط یکی از دو محراب آن باقی مانده که برخلاف مسجدهای دیگر این نواحی رو به باختر است.

محراب مذکور دارای گچ بری های زیبا و استادانه بوده و در پیشانی محراب چنین نوشته شد: قال النَبی عِلیهِ السَلام المُصلی یناجی رَبَّه. همچنین، کتیبه بیرونی محراب شمال این عبارات هست: «گفت علی شیخ قدس الله روحه، قبله پنج است. کعبه قبله مومنانست و بیت المعمور قبله فرشتگان است و عرش قبله دعاگویانست و حق قبله جوانمردان و دوستانست و…» قسمت انتهایی کتیبه طی بازسازی های غیراصولی تخریب گردیده و شامل این عبارت بوده است: «و اما دل، قبله خاصان»

چندی پیش از انقلاب اسلامی با نظر اداره کل باستان شناسی، در اطراف محراب یاد شده و بر پایه آن مسجدی بنا شده که اکنون نیایشگاه زائران ابوالحسن خرقانی و مورد استفاده آنها هنگام توقف در آن مکان است. این اثر در تاریخ 22 فروردین 1346 با شماره 645 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.