دره کهمان

دره کهمان مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان است و در روستای دره تنگ علیا و دره تنگ سفلی واقع شد. این اثر در تاریخ 18 اردیبهشت 1380 با شماره 3755 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. محوطه کهمان یکی از معروف ترین جاذبه های ژئوتوریسم در منطقه است. درختان سر به فلک کشیده و کهنسال، طبیعت زیبا، یخچال های دائمی، غارهای متعدد، گیاهان دارویی کمیاب، چشمه های زیاد و آب و هوای بسیار دلپذیر هم از جمله ویژگی های طبیعی این منطقه هستند.

نامگذاری منطقه کهمان به دوره های باستان باز می گردد که در آن پادشاهان و کیانیانی در بطنش به تفرج و خوشگذرانی می پرداخته اند. کهمان برگرفته از واژه «کی امان» به معنای امانگاه کیان - مامن پادشاه است. پوشش گیاهی این منطقه پوشیده از درختان کهنسال بلوط، گردو، انجیر، چنار، گلابی کوهی، زالزالک، زبان گنجشک، سیب، صنوبر، سپیدار، آلوی کوهی، و درختچه های گون هست. پهنه های کوهستانی منطقه کهمان، جنگل های انبوه و پوشش غنی گیاهی آن هم موجب شده که زیستگاه بسیار مناسبی برای حیوانات و پرندگان باشد.

از جمله حیات وحش این منطقه میتوان به خرس، پلنگ، گرگ، کفتار، روباه، شغال، گورکن، سنجاب، سگ آبی، سمور، موش خرما، کل، بز، قوچ، میش، کبک کوهی، گراز، خوک، تیهو، کبک دری، گنجشک، بلدرچین، قرقاول، کلاغ و دیگر انواع خزندگان، پرندگان و بندپایان اشاره کرد. عمر برخی از درختان گردو این منطقه به یکصد سال و قطر برخی از درختان این دره به چندین متر می رسد که در حال حاضر در مالیکت افراد محلی هستند.