قلعه مظفری مربوط به اواخر دوره قاجار اوایل دوره پهلوی است و در الشتر، خیابان 24 متری، امتداد خیابان امام خمینی واقع شد. این اثر در تاریخ 10 مهر 1380 با شماره 4146 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این قلعه به وسیله یکی از خوانین محلی الشتر به نام سید مهدی خان حسنوند مشهور به امیرالعشا

روستای شینه در انتهای جنوب غربی بخش الشتر واقع شده است. در شمال این روستا، کوهی بزرگ با دیوارهای صاف و قلل متعدد قرار دارد که ارتفاع آن نزدیک به 1000 متر است. بر روی قله شرقی کوه آثار یک دژ بزرگ و وسیع وجود دارد. این دژ ده اتاق داشته که به مرور تخریب شده است. مصالح به کار رفته در بنا، از قلوه سنگ و

این اثر در تاریخ 25 اردیبهشت 1380 با شمارهٔ ثبت 3845 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بقایای این پل در تنگه ای معرف به دولابچه ، در کنار روستای کاکارضا و در مسیر خرم آباد به الشتر و نورآباد ، بر روی بستر رودخانه کاکارضا واقع گردیده است. این پل که به نظر می رسد از آثار دوره ساسانی باش