روستای کندوان

روستای کندوان یکی از جاذبه های زیبا و منحصر بفرد استان آذربایجان شرقی و یکی از برجسته ترین روستاهای تاریخی صخره ای جهان محسوب می شود. کندوان روستایی است که خانه هایش در دل کوه با دست کنده شده و امروزه به روستایی توریستی تبدیل شده است. زیبایی های روستای کندوان و همینطور قدمت آن باعث شده تا در آثار ملی نیز به ثبت برسد و جز یکی از عجیب ترین روستاهای ایران بحساب بیاید. میتوان گفت تنها مشابه این روستا در کشورهای ترکیه و آمریکا قرار دارند که البته آن دو روستا دیگر ساکن ندارند. ولی در روستای کندوان 117 خانواده همچنان در دل کوه زندگی می کنند.

روستای کندوان که به دلیل گدازه ها و مواد مذاب بجا مانده از دل آتشفشان و همچنین دخالت دست آدمها در طی سالها به این شکل درآمد؛ روستایی مخروطی شکل است و به دلیل کله قندی بودن و شباهت خانه هایش به کندوی عسل به این نام معروف شده است. سازه های سنگی با شکل های افقی، ستونی، مخروطی و هرمی شکل که بعد از عقب نشینی حوضه دریاچه کندوان سر از خاک برآوردند، نمای اولیه روستای کندوان را شکل دادند.

مخروط ها بعد از اینکه از دل آب بیرون آمدند، به صورت پله پله تا بالای کوه را پوشاندند. این مخروط های نرم در دوره های نخستین زمین شناسی، زمانی که هنوز پوسته زمین سرد نشده بود، در اثر جابجایی کوه ها و فشارهای ناشی از این موضوع به صورت طبقه طبقه از محیط اطرافشان جدا شدند و فرم گرفتند. این شکلها که از جنس خاکسترهای آتشفشانی بودند، حالت نرمشان را به مرور زمان تا اندازه ای حفظ کردند، بگونه ای که به راحتی با ضربه ای ساده، سایش باد و بارش برف و باران تغییر حالت می دادند. نهایتا طبقات، پله های روستا و لایه های کله قندی کم کم به شکل امروزی درآمدند و مناسب برای کار دست آدم ها و ساخت خانه شدند.

در روستای کندوان سقف هر خانه حیاط خانه بالایی است و دیدنی های منطقه تنها مربوط به ساختمان و بنا نیست بلکه محیط زیبا و مردم خونگرم نیز از ویژگی های جذاب روستای کندوان هستند. کندوان در 60 کیلومتری جنوب غربی تبریز واقع شده و یکی از روستاهای دهستان سهند از توابع شهر اسکوست. فاصله اسکو تا کندوان 20 کیلومتر بیشتر نیست و از آنجایی که به همراه روستای میمند تنها روستاهای صخره ای جهان هستند که هنوز زندگی در آنها جریان دارد، سالانه گردشگران زیادی راهی آن می شوند.

کندوان منطقه ای کوهستانی با مراتع بسیار است و هوای خنکی دارد. همینطور کوچه پس کوچه هایی ساکت و بالکن های پرگل و حیرت انگیزی دارد. قطر دیوارهای خانه های صخره ای بسیار نازک و حدود 2 متر است. به همین دلیل داخل خانه ها در تابستان بسیار خنک هستند و زمستان ها هم بطور طبیعی گرم می مانند. برخلاف تصور، این خانه های صخره ای همانند دیگر منازل مسکونی، بخشهای مختلفی مانند اتاق نشیمن، صندوق خانه و آشپزخانه دارند و مجهز به سیستم لوله کشی آب و برق هستند.

ارتفاع بیشتر این توده های صخره ای حدود 40 متر بوده و اغلب این کران ها از دو تا چهار طبقه تشکیل شده اند. ولی به دلیل ساختار صخره ای، کران این طبقه ها از یکدیگر مستقل بوده و از داخل ارتباطی با یکدیگر ندارند. با توجه به این ساختار، برای دسترسی به طبقه های بالایی کران ها، پلکان های زیبایی از بدنه خود کران تامین می شود. معمولاً طبقه همکف اغلب کران ها به عنوان اصطبل مورد استفاده قرار گرفته و سایر طبقه ها دارای کاربری مسکونی هستند. به دلیل قطر زیاد کران ها، ایجاد نورگیر در طبقه های پایین بسیار دشوار است. به همین دلیل نورگیرها و پنجره ها در طبقه های بالایی قرار گرفته اند.