روستای مرق

این روستا در دهستان بابا افضل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال 1385، جمعیت آن 1٬300 نفر (425خانوار) بوده است. روستای مرق (زادگاه افضل الدین مرقی کاشانی) در42 کیلومتری شمال کاشان از توابع استان اصفهان روستایی خوش آب وهوا با مناظری بسیار زیباو چشم نواز وجود دارد به نام مرق، مرق درلغتنامه دهخدا به معنای آواز کنیزکان گفته شده، روستای مرق در دامنه کوه های سر به فلک کشیده کرکس قرار دارد، منطقه ای بکرو زیبا، کوهستانی با مردمانی که بیشترآنها کشاورزو کارگر هستند که به شغل دامداری وکشاورزی وباغداری مشغول می باشند. دراین روستاضمن طبیعت بسیاردیدنی ومناظر دلنواز اعم از رودخانه، چشمه، باغات سرسبز و بقعه حکیم وادیب باباافضل الدین مرقی کاشانی وجوددارد. آنچه ازنظرمحققان نزدیک به یقین می باشداین است که باباافضل درقرن ششم دراین روستابدنیاآمده ودرقرن هفتم بدرودحیات گفته است، مدفن آن مرحوم دربلندترین نقطه منتهی الیه غرب روستاواقع است آرامگاه حکیم افضل الدین مرقی ازبناهای عهد مغولی است، در داخل این بقعه دوقبردیده می شودکه یکی مرقد افضل الدین است ودیگری به نام پادشاه زنگ شهرت دارد. بنابه روایات پادشاه زنگ هنگام سیروسیاحت در برخورد با باباافضل مجذوب ومرید وی شده وتاآخرعمر در خدمت بابا افضل زیسته وپس ازمرگ درجوار او دفن گردیده است. این حکیم بزرگوارپژوهشگری راستین درشیوه عرفان، اندیشه های نوآیین اوهمچون آذرخشی بودکه جهان فلسفه راروشنی بخشید. روستای مرق در فاصله 40 کیلومتری غرب شهر واقع شده است. این روستا در منطقه ای کوهستانی قرار دارد... در این منطقه کشاورزی بیشتر به صورت باغداری انجام می شود. بیشتر آب موجود در رودخانه ناشی از آبدهی چشمه های اشردون، سپر، لنج لواده و سارمون است. دسترسی به روستای مرق از طریق کاشان و از مسیر جاده کاشان – راوند – سادیان – مرق از طریق یک جاده آسفالته امکان پذیر است. پیشینه تاریخی روستا در خصوص قدمت روستا اقوال گوناگونی وجود دارد که هر یک حکایت از سابقه طولانی سکونت در این روستا دارد. عده ای قدمت روستا را به زمان اسکندر مقدونی نسبت می دهند و دلیل آن را سکه های طلای مکشوفه از قبرستان متروکه محله دروازه می دانند. وجود مدفن شاعر صاحب نام و پر آوازه قرن هشتم هجری، حکیم افضل الدین مرقی معروف به (بابا افضل) در این روستا از دیگر دلایل قدمت روستاست. زمان تولد این شاعر را سال 583 و درگذشت آن را سال 666 هجری قمری ذکر کرده اند. او تمام عمر خود را در این روستا گذرانده است. نقل شده این شاعر در عصر خواجه نصیرالدین طوسی هلاکو می زیسته و بعضی خواجه نصیر را شاگرد باباافضل دانسته اند، در کتاب بوستان مرق به نقل از استاد نفیسی آمده، «خواجه نصیر نام او را شیخ افضل الدین محمدبن حسن المرقی المعروف بالقاشی آورده است» مدفن او دارای بقعه ای است که زمان ساحت بقعه و مجموعه آن، شامل گنبد هرمی شکل، ایوان و فضاهای جانبی آن، را به زمان صفویه نسبت می دهند. وجود درخت سرو کهنسال در حیات مسجدجامع که سابقه آن را به پیش از دوران زندگی باباافضل برمی گردد، گواه دیگری بر قدمت این روستاست. اعتقاد بر این است که درهای مقبره باباافضل را از چوب های این درخت ساخته اند. محصولات عمده باغی این روستا به ترتیب شامل گردو، بادام و گل محمدی است که باغ های آن به صورت مختلط و سنتی است. منبع اصلی درآمد ساکنان از این سه نوع محصول است. سایر محصولات باغی روستا عبارتند از زردآلو، گیلاس، آلوچه، سیب درختی، انگور، خرمالو، آلو، آلبالو، قیصی و شاه توت است و عمدتاً جنبه خود مصرفی دارد که در این میان تنها محوصل زردآلو به خشکبار تبدیل می شود. محصولات عمده زراعی روستا شامل گندم و جو است؛ که در سطحی معادل 40 هکتار کشت می شود. دیگر محصولات زراعی عبارتند از لوبیا، نخود، شبدر، یونجه و سیب زمینی که جنبه خود مصرفی دارد.