آتشکده آدریان

نیایشگاه آدریان محل نگهداری آتش مقدس است که در شهر تهران، خیابان جمهوری، خیابان میرزا کوچک خان، پلاک 4 واقع شد. بنای معبد آدریان مربوط به دوره قاجار است و این اثر در تاریخ 11 اسفند 1381 با شماره 7442 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. سنگ بنای آدریان یا آتشکده تهران ا مرداد 1293 خورشیدی گذاشته شد و با همازوری پارسیان هند (بهرام جی بیکاجی) و زرتشتیان تهران در جشن آذرگان 1296 خورشیدی گشایش یافت. این سازه با همیاری مالی پارسیان هندوستان (بهرام جی بیکاجی) و زرتشتیان ایرانی ساکن ایران و هند ساخته شده و آتش ورهرام آن را روانشادان موبد اردشیر رستم رستمی، موبد بهرام رشید شید و موبد هرمزدیار بهرام سروش از یزد با آیینی ویژه و پس از آنکه 25 روز در راه بودند، در روز آذر از ماه آذر (جشن آذرگان) در آتشدان آتشکده تهران جای دادند.

درون آتشدان آن آتش چند هزار ساله بازمانده از آتشکده کاریان فارس فروزان است؛ آتشی که موبدان از بامداد تا شامگاه آن را کنده و هیزم می دهند و پرستاری می کنند. مساحت کل زمین حدود 1300 متر مربع و بنای مرکزی 206 متر مربع هست. روبروی بنا هم مانند آتشگاه یزد حوضی بیضی شکل به قطرهای 8 و 4 متر دیده می شود. ساختمانی با نمای سنگ سفید و کنگره ای در بالای دیوار و شش ستون که در جلوی در ورودی آن زیر طاقی قرار گرفته اند و سرستون هایی سنگی که هر کدام چهار سر گاو دارند و گویی تمام وزن این ساختمان را به دوش می کشند.

در قسمت مرکزی بنای نیایشگاه، اتاقی چهارگوش بنا شده که دیوارهای آن تا ارتفاع 80سانتیمتری بالا آمده اند و پس از دیوارها، شیشه های یکدست و ضخیم تا سقف ادامه دارد. در اتاق یک ظرف مسی قرار دارد که به آن آفرینگان (مجمر) می گویند. داخل آفرینگان (مجمر) کنده ای نیم سوخته و خاکستر بسیاری از آتش به جای مانده و شعله ای باریک هم در میان ظرف آتش را زنده نگه داشته است.