این قلعه بر روی تپه ای خاکی قرار دارد. لایه های سنگی عظیمی در روی تپه نمایان است که با فرسایش خاک زیر آنها خالی شده اند. آثاری از فسیل حیوانات و صدف های دریایی در محل دیده می شود که بیانگر این است که در سالیان کهن این ناحیه جزئی از دریا بوده. در قسمت بالای کوه پاره هایی از ظروف سفالین جلب نظر می کند. آثاری از برجها و باروها دیده می شوند که به مرور زمان به کلی تخریب شده اند و تنها خرابه های آنها باقی هستند. در محل آثاری از یک چاه با قطر یک متر و سی سانتی متر به شکل دایره دیده می شود که در دل کوه کنده شده است و از ظرافتهای چاه ایجاد کنده کاریهایی در بدنه چاه به منظور پایین رفتن و بالا آمدن افراد است. تقریباً چاه عمقی در حدود 40 تا 50 متر دارد. در بلندترین نقطه کوه آثاری از دیوارهای عظیم سنگی دیده می شود که قسمت پی آنها باقی مانده است و سفالهایی بصورت قطعه قطعه که دارای نقوشی هستند در این محل نیز دیده می شوند. بنا به باور مردم، این قلعه متعلق به شخصی به نام باتِل بوده است که چندین سال براین منطقه حکمرانی کرده است و این چاه ها بدستور ایشان بوسیله جنها ایجاد شده اند زیرا فرمانبردار او بوده اند. داستانهایی که مردم نقل می کنند بیشتر به افسانه نزدیک است. چیزی که عجیب می نماید این است که کوه های محل احداث قلعه به مرور زمان تخریب شده اند یعنی قدمت این قلعه شاید به چند هزاره برسد و این همه عظمت در این مکان در اعتقادات مردم اثر گذاشته و نسل به نسل حقایق مربوط به آن در اثر گذشت زمان به افسانه تبدیل شده اند.