این بنا در کنار تکایای قدیمی شاهرود - بازار و شریعت - و چنارهای قدیمی معروف به درچنارو یا ده چناران واقع گردیده و از آثار دوره قاجاریه است که توسط حاج علی اصغربن حاج عبدالله - از مریدان آخوند ملاکاظم خراسانی شاهرودی (جد نگارنده) - در حدود سال1275 ه-. ق بنا گردیده است. بعد از ساخت مسجد، تولیت آن به آخوند ملاکاظم خراسانی سپرده شد و بعد از ایشان، فرزندشان - آیت الله العظمی حاج محمدعلی قدس سره - امامت جماعت مسجد را بر عهده گرفتند که سبب اعتبار افزونتر این مسجد گردید. بنای این مسجد که ازجهاتی همانند مسجد شیخ علی اکبر شاهرود است، مشتمل بر سردر ورودی، صحن، ایوان، شبستان های متعدد، آب انبار قدیمی، حجره ها و بناهای خدماتی است. بخش زنانه مسجد بعدها به بنای اصلی اضافه شده است. سردر ورودی مسجد، مزین به تزیینات آجرکاری و گچبری است و در طرفین سردر، دو طاقنمای محرابی به قرینه سردر تعبیه کرده اند که همانند ورودی قدیمی مسجد شیخ علی اکبر شاهرود است . صحن و نماهای آن در دوره اخیر تعمیر و مرمت شده و فاقد تزیینات خاصی است. در ضلع جانب قبله صحن، ایوانی بزرگ و در طرفین آن، شبستان هایی به قرینه همدیگر ساخته شده است . در اضلاع دیگر صحن، اتاق ها و حجره هایی ساخته اند که احتمالا درگذشته به طلاب علوم دینی اختصاص داشته است. مسجد دارای دوبخش زمستانی و تابستانی و نیز دارای دوازده طاق گنبدی از خشت خام است