مسجد قدمگاه

این بنا در دویست متری گورستان تاریخی قدمگاه، یک کیلومتری دهکده بادامیار و در جنوب شرقی آذرشهر در دل تپه ای صخره ای کنده شد. درخصوص کارکرد و تاریخ ساخت بنای اولیه اطلاعاتی در دست نیست. عده ای از محققان بر این عقیده اند که اینجا در اصل محرابه ای از آیین مهری بوده که در دوره مغول به تکیه و محل اعتکاف و سپس به مسجد تبدیل یافته است. بنای این مسجد از دو قسمت دالان ورودی و فضای گنبدی تشکیل شد. طاق ورودی مسجد هم از قطعه سنگ یکپارچه ای با قوس جناغی حجاری شده و در حال حاضر به طرز نامناسبی بر روی قطعات سنگی قرار گرفت.

از این درگاه به دالانی به طول 9 و عرض و ارتفاع متوسط 60/1 و 50/2 متر و پس از آن به دهلیز وسیع تری به طول 50/4، عرض 20/3 و ارتفاع متغیر 70/2 تا 4 متر وارد می شویم . از این دهلیز نیز وارد فضای گنبدی شکل وسیعی به قطر 55/15 متر گشته که به صورت دایره کامل و جدار و پوشش گنبدی در دل تپه ای صخره ای کنده شده است. جدار و پوشش گنبدی مسجد با قوس نیم بیضی به ارتفاع 80/11 متر در رأس دارای روزنه ای مدور جهت نورگیری و تهویه هست. جدار مسجد ساده و فاقد تزئینات خاصی است.

تنها در سمت جنوبی محراب و در اطراف طاقچه های کوچکتری جهت قرار دادن شمع و چراغ تعبیه شده است. محراب مسجد با تزئینات مقرنس به شیوه صفوی احتمالا سالها بعد از ساخت بنا بدان افزوده شد، چرا که در هیچ یک از محورهای اصلی بنا قرار ندارد. کف مسجد با سنگ های بزرگ مفروش شده است. بنا دارای دری چوبی و ساده و فاقد هرگونه کتیبه و نوشته بوده و این بنا با شماره 779 به ثبت تاریخی رسید.