موزه مردم شناسی اردکان

داستان موزه از آنجا شروع شد که از سال 1370 فرصت مناسبی بدست آمد و بخشی از اشیا به زیرزمینی‏ به مساحت تقریبی 30 متر مربع در مرکز تربیت معلم شهید بهشتی‏ اردکان منتقل شد. ولی استقبال مردم و مسئولان از این موزه کوچک‏ از یک طرف و اهدای اشیای موجود در منازل توسط مردم از طرف‏ دیگر باعث گشت تا موزه به محل بزرگ‏تری که دارای 110 متر زیر بنا بود، منتقل شود. در مرحله اول برای بدست آوردن وسایلی بخصوص تلاش‏ فراوان بعمل آمد مانند لوازمی که برای تهیه نخ و پارچه بکار می‏رفته است از قبیل چرخ دونه بری که پنبه دانه را از پنبه جدا می‏ کند، کمان حلاجی، چرخ ریسی، چرخ ماسوره، منجنیق برای‏ تهیه تار کرباس، دستگاه کرباس بافی، چرخ طناب تابی، چرخ‏ مومتابی و…

خوشبختانه با آن‏ها اشیای جالب دیگری نیز بدست آمد و حضور در محله باعث می‏شد تا همسایگان‏ نیز از وجود موزه باخبر شده و هر چه در توان دارند، به موزه کمک‏ کنند. امروز هم در سایه این تلاش، موزه مردم شناسی اردکان به یکی از جالب ‏ترین موزه ‏های مردم ‏شناسی کشور تبدیل شده‏ است.