این بقعه به خاطر گنبد آجری و نمای ساده ش از نظر معماری جلوه ی ویژه ای نداره. بدنه داخل بقعه با کاشیکاری طرح هندسی از ستاره های شش پر و شش ضلعی ها و حاشیه ای از کاشی معرق تزئین شده. ‏داخل بنا قبری قرار داره و روش کتیبه ای از کاشی معرق دوره تیموری نصب شده که صاحب مزار که فضل بن موسی کاظم (ع) هست رو مع

مسجد حظیره یا روضه محمدیه در شهر یزد، ضلع شرقی خیابان امام خمینی (محله ابر و مبارکه) واقع شده است. مسجد حظیره از اموال حاج شمس الدین محمد بن زین الدین علیشاه میبدی بوده و مقابل دروازه فتح یعنی محله ای که به پیر برج نیز شهرت داشت، ساخته شد. حظیره محمدیه بقعه ای بود برای سکونت فقرا و نیز محل عبادت که

مسجد جامع فهرج یا مسجد امام حسن مسجدی متعلق به صدر اسلام است. این اثر در تاریخ 30 آذر 1349 با شماره 906 در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد. ساخت مسجد جامع فهرج به نیمه اول قرن اول هجری بر می گردد اما ساختمان اصلی بنا از آثار دوره ساسانیان بوده که با ورود اسلام و در اصل زمان خلافت عمر به مسجد تبدیل شده ا

امامزاده سید جعفر (ع) در نزدیکی دروازه قرآن و ورودی شهر یزد قرار دارد. براساس شجرنامه ای که در دست بوده، این بزرگوار از سادات جلیل القدری در قرن پنجم و نوه امامزاده ابوجعفر محمد هست. از قدیم، اکثر مسافران در هنگام ورود و خروج از شهر در روزهای تعطیل و ایام مذهبی جهت دعا و نیایش و گذران تعطیلات به زیا

آستان باشکوه امامزاده سهل بن علی (ع)، درخیابان امام خمینی شهر یزد و در محله ای به نام سهل بن علی واقع شده. بنای ساختمان بقعه مجموعه ای ست مرکب از گنبد مرتفع و چند صفه و اتاق و مسجد کوچک و حیاط، که اهالی نسبت بدان احترام بسیار قائلند. قدمت بنای گنبد ها به قرن هشتم هجری می رسه.

این بنا در محله سر ریگ یزد قرار داره و از آثار قرن هشتم هجریه که در دوره‏ های بعد مرتباً تغییر و تحول یافته. در میانه ضلع جنوبی خیابان قیام، مسجدی قرار داره که بهش «مسجد ریگ» می گن ولی در کتاب های تاریخی و معماری از اون به «مسجد سر ریگ» یاد شده. این مسجد دارای درگاه ورودی، در چوبی کنده کاری شده، صحن

بقعه سید گل سرخ در خیابان سید گل سرخ و در محله سرچم شهر یزد قرار دارد و متعلق به قرن نهم ه.ق است. ورودی بقعه در ضلع شمالی آن قرار دارد. گنبد این بقعه کاشی کاری شده و مصالح آن از خشت و گل است. در این زیارتگاه صورت قبری وجود دارد که طبق کتیبه منصوب بر آن، قبر سید معز الدین بن شرف الدین علی بن شمس الدی

این بقعه بنایی خیلی ساده داره که از دو اتاق کوچیک ساخته شده و هیچ ارزش معماری نداره و فقط یه قطعه کاشیکاری به شکل ستاره چهار پر توش وجود داره. اسم واقعی صاحب بقعه، سید تاج الدین جعفره که یکی از بازماندگان امامزاده ابوجعفر یزده، طبق نوشته های تاریخی از حدود قرن نهم هجری مزار سید تاج الدین جعفر به عنو

آرامگاه شاه سید رضا مربوط به دوره صفوی است و در یزد، خیابان ایرانشهر، برزن کوچه بندان محله چهار منار واقع شد. این اثر در تاریخ 25 اسفند 1378 و با شماره 2604 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این زیارتگاه بقعه ای هست با گنبدی بلند و به اسلوب گنبدهای دیگر یزد که در اساس جزئی از مجموعه ب

این بقعه در حیاط بسیار کوچک اطاقی قرار دارد ودر آن صورت قبری دیده می شود. بالای سر آن بر سطح قبر ، کاشیهای معرق دورۀ تیموری پوشیده شده. سنگ قبری از قرن پنجم هجری در این بقعه دیده شده که متعلق به احمد بن ابراهیم النقیب بوده این بقعه دارای یک درب ورودی است و حیاط بسیار کوچک که با آجر، فرش شده. بدنه دی

آرامگاه سید خلیل و سید جلیل مربوط به سده 10 ه.ق است و در یزد، بلوار امامزاده جعفر واقع شد. این اثر در تاریخ 4 شهریور 1365 و با شماره 1720 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. اگر دوست دارید که هر چه بیشتر با جاذبه های مذهبی یزد مثل آرامگاه سید خلیل و سید جلیل آشنا گردید، می توانید سری هم

مسجد جوی بلبل مربوط به اواخر دوره قاجاره و در یزد، خیابان امام خمینی، کوچه محله قلعه کهنه، ک مسجد جوی بلبل واقع شده و این اثر در تاریخ 7 مهر 1381 با شمارهٔ ثبت 6560 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده. درونش هیچ گونه سنگ تاریخی که تأسیس بنا و بانی آن رو مشخص کرده باشه وجود نداره.

مسجد یعقوبی مربوط به سده 8 و 10 ه.ق است و در یزد، محله یعقوبی، ضلع شرقی خیابان امام خمینی (ره) واقع شد. این اثر در تاریخ 1 آذر 1378 با شماره 2504 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. مسجد یعقوبی دارای صحن، ایوان، گنبدی نسبتا کوتاه، شبستان تابستانی با سقفی بلند و شبستان زمستانی با قوس هایی کوت

مهم ترین مزار مورد احترام مردم استان، آرامگاه امامزاده محمد بن علی است که به امام زاده جعفر موسوم است. قصه آمدن امام زاده ابوجعفر محمد به یزد در همه کتب تاریخ یزد به یک نحو نقل شده است. خلاصه آن از این قرار است که امام زاده در زمان خلافت متوکل عباسی از مدینه به یزد آمد و در کوچه ای که بعد ها به کوچ

این مسجد شامل تابستانخانه و گرمخانه ست. تابستانخانه در ضلع شمالی صحن و گرمخانه در ضلع شمال غربی مسجد قرار داره. ورودی تابستانخانه پس از یک هشتی با پوشش ساده گنبدی به صحن می رسه. در ضلع شمال غربی ورودی، حوضخانه مسجد قرار داره. تابستانخانه مسجد نه چشم طاق و ستون هایی داره که تا ارتفاع یک و نیم متری (ز

بنای این امامزاده که قدمت آن به دوران صفویه برمی گرده از آجر و خشت ساخته شده . این امام زاده گنبد خوش ترکیبی از کاشی داره، سطح گنبد با کاشی هایی در اشکال مختلف هندسی با طرح گره، کاشیکاری شده و کتیبه ای در پایه اش نوشته شده . بر اساس نوشته لوح کاشی در اتاق دست راست این بنا شخصی به اسم «رئیس محب علی

این بقعه معروف خانقاه شیخ تقی الدین دادا محمد از مردم اصفهان و مرید« پیراندیان» بوده که بعد از فوتش همونجا دفن شده. بعدها مردم اون رو به عنوان شیخ داد و سلطان شیخ داد می شناختن.

بنای این مقبره از دو اتاق با سقف گنبدی شکل تشکیل شده و اطرافش رو قبرستونی احاطه کرده. این زیارتگاه متعلق به شیخ علی خاموشه که از عرفا و صوفیه بود. بنای این مقبره از خشت و گل درست شده و بدون تزئیناته. قدیمی ترین اثر تاریخ دار این مقبره تکه سنگیه که اشعاری به خط نستعلیق روش نوشته شده. صندوق چوبی مشب

این مسجد در ضلع شرقی بلوار بسیج ، در محله جهار کوچه قرار گرفته . با توجه به سبک معماری آن با بناهای مشابه می شه اون رو به دوران ایلخانی نسبت داد. ورودی بنا در ضلع شمالی قرار داره، که به سمت صحن کوچک مسجد باز می شه . در ضلع جنوبی فضای گنبد خانه است و محرابی هم در آن دیده می شه که سقف آن دارای تزیینات

نیایشگاه پیرنارستانه در 30 کیلومتری بخش شرقی شهر زیبای یزد واقع شده است. نارستانه همانگونه که از نامش پیداست انارستان بزرگی بوده که اکنون در پناه کوهی، آثاری از آسیاب دستی و چند درخت انار و کاج های کهن را در محوطه یک نیایشگاه مقدس به خود اختصاص داده است. نیایشگاه در واقع، ناپدیدگاه، شاهزاده اردشی

مسجد جامع یزد در طی حدود 1000 سال و سه دوره بنا شده است. پایه های اصلی مسجد در زمان ساسانیان بر روی یک آتشکده گذاشت ولی بعد از اسلام و در دوره ایلخانی و تیموری به صورت مسجد تکمیل شده است. بنای گنبد خانه متعلق به دوره ایلخانی و سردر رفیع مسجد را متعلق به زمان شاهرخ و دوره تیموری دانسته اند. این بنا ا

این مسجد در جنوب میدان بازارخان قرار داره و به دستور آخوند ملا اسماعیل عقدایی از علما قرن سیزدهم هجری ساخته شده . ملا اسماعیل در سال 1222 ظریف کاری های گنبد و شبستان را تمام کرد و پس از مرگش میرزا سلیمان طباطبائی برای تمام کردن ساخت این بنا تلاش زیادی کرد. کتیبه های زیادی با خط نست

این زیارتگاه در شمال مریم آباد یزد قرار گرفته و همه ماهه به روز اشتاد ایزد بخصوص در 24 خرداد ماه زرتشتیان در این زیارتگاه حضور می یابند و پس از نیایش خداوند با سورگ ( نان روغنی )، پشمک و چای پذیرایی می شوند. در مورد پیدایش ستی پیر یا قلعه اسدان نقل میکنند که ستی یا مه ستی دختر خود مهربانو نوه یزدگ

مسجد جامع برخوردار در حدود شصت سال پیش با معماری باشکوهی در محله خواجه خضر یزد ساخته شده است. بنای این مسجد با پیش خوانی مزین به کاشی معرق با نقوش گل و بوته اسلیمی وخط ثلث، رنگهای آبی با چند وجهی های شکیل، کتیبه ها، ازاره ها و لچکی ها چنان بهم آمیخته اند که انگار انس و الفتی دیرینه دارند. در غرب گرم

مسجد و آب انبار چهار کوچه مربوط به دوره ایلخانیه و در یزد، محله چهار کوچه، بلوار بسیج واقع شده و این اثر در تاریخ 7 مهر 1381 با شمارهٔ ثبت 6326 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده.

مسجد رضوی، واقع در خیابان مهدی یزد، کوی جوی هر هر واقع شده. در جوار این مسجد، قبرستان هر هر قرار داره. این محله قدیمیه و قبر استاد اشرف آهنگر هم، در کنار تربت این بانو واقع شده. در قدیم یه آب انبار تو جوی هر هر یا جر هر وجود داشته که تا 50 سال پیش بر قرار بوده. وقتی این آب انبار متروکه شد تصمیم گرفت

مسجد چهار منار مشهور به مسجد "خضرشاه" یا "میرخضرشاه" مربوط به سدهٔ 9 -10 ه. ق. است در محله چهار منار شهر یزد قرار دارد. این مسجد از آثار "سید امیر جلال الدین خضرشاه" است و آغاز ساخت آن به سال 849 هـ. ق باز می گردد. جلال الدین خضرشاه از دولت مردان و خیران یزد و صاحب ابنیه و آثار بسیار بود. در قدیم شب

بر اساس مندرجات کتب تاریخی محّلی یزد این بنا از آثار خواجه پیر حسین دامغانی و دارای ایوان و گنبدی رفیع است و از آثار قرن نهم هجری است که با تلاش خواجه پیرحسین دامغانی ساخته شده است.