روستای بوچیر

بوچیر دهستانی از توابع بخش مرکزی شهرستان پارسیان در استان هرمزگان واقع در جنوب ایران هست. این دهستان در هفت کیلومتری غربی روستای حمیران، در شش کیلومتری شرقی روستای هشنیز و در پشت کوه سنجول قرار دارد. بوچیر روستایی است بسیار قدیمی و تاریخی. پیشینه این روستا به پیش از اسلام می رسد و این ده در آن زمان زرتشتی نشین بود. نام بوچیر از کلمه بن چین گرفته شده و در زمان حمله مسلمانان به این منطقه تمام گبریان این منطقه کشته شدند. از این رو این نام انتخاب شد. «بوچیر» در دوران گذشته مقر فرمانروایان «قبیله آلحمادی» بوده است. بنی حماد (الحمادیون) یا (الحمیدیون) در اصل از ساکنان نجد از بطن هستند. شاخه ای از این قبیله در سال 990 هجری قمری از نجد به منطقه العدید در جنوب شرقی قطر منتقل و در آنجا مستقر شدند.

بعد از سپری نمودن 20 سال در منطقه مذکور، در سال 1010 هجری قمری و در اثر کمبود آب به بر فارس در منطقه شیبکوه منتقل و در مکانی بنام الابدیت ساکن شدند. بعد از مدتی به روستای «بوچیر» نقل مکان نمودند، قلعه بزرگی را بنا کرده و مقر حکمرانی خود قرار دادند. آثار این دژ بزرگ هنوز پابرجاست. جمعیت دهستان بوچیر طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال 1385 برابر با 4406 نفر بوده که به زبان فارسی و به گویش محلی تکلم می نمایند. در دوران گذشته جمعیش بیشتر از 3800 نفر بود که بیشتر آنان از نژاد عرب بودند. در اوایل حکومت رضا شاه و بر سر موضوع کشف حجاب، تعداد زیادی از سکان بوچیر به کشور بحرین کوچیدند و در آنجا ساکن شدند. بوچیر دارای مقاطع تحصیلی از دبستان تا دبیرستان، بانکهای کشاورزی، ملی، صادرات، برق، آب انبار (برکه) و سالن ورزشی است.

آب زیرزمینی اش شیرین است و محصولات زراعتی فراوانی مانند گوجه فرنگی، جو و گندم، عدس و لوبیا و نخود و غله کشت می شود. همچنین در حدود 600 اصله نخل خرما دارد که از ثمر آن مرغوب ترین انواع خرما در منطقه بدست می آید. همچنین منابع تأمین آب کشاوزی به دلیل پائین بودن حجم نزولات جوی و فصلی بودن جریانات سطحی عمدتاً بر استحصال از منابع زیرزمینی استوار است بطوریکه آب مورد نیاز اراضی زراعی در حال حاضر از طریق 22 چاه نیمه عمیق که در نقاط مختلف حفر گردیده، تأمین می شود.