آتشکده آذرخش

در فاصله هفت کیلومتری جنوب شرقی شهر داراب و در دامنه کوهی مشهور به کوه پهنا بنایی در دل کوه وجود دارد که در نزد اهالی مشهور به مسجد سنگی است. این بنا که به اعتقاد برخی در ابتدا معبد مهر پرستان آریایی بود، در عصر ساسانیان تبدیل به آتشکده می شود و در زمره آتشکده های مهم زردشتیان بوده است. پس از اسلام نیز برای این معبد در قسمت جلوی آن محرابی می سازند و آن را به مسجد تبدیل می کنند. در کنار معبد قسمتی وجود دارد که مخصوص استراحت خادمان معبد بوده است. این محوطه شامل راهروی پهن است که از طریق رواقی به فضای شاه نشین هایی که در دل کوه تراشیده اند و در وسط آن حوضی قرار گرفته است، منتهی می شود. این بنا به دوران ساسانیان تعلق دارد و نقشه آن کمی به تالار کاخ بزرگ شاپور اول شبیه است. این بنا در دوران اسلامی به مسجد تبدیل و در شاه نشین آن یک محراب احداث شد. در کتیبه ای که بر دیوار سمت چپ رواق حجاری شد، تاریخ 652 هجری که مقارن با زمان اتابک ابوبکر سعد بن زنگی است، بچشم می خورد.