شب یلدا یا شب چله یکی از قدیمی ترین جشن های ایرانی است که مثل نوروز و چهارشنبه سوری از تاریخ و پیشینه قدیم ایران به یادگار مانده است. شب یلدا در واقع از زمان غروب آفتاب در آخرین روز پاییز یعنی 30 آذر شروع می شود و با طلوع آفتاب در اولین روز زمستان یعنی اول دی پایان می یابد. این شب از تمام شب های سال

روز اعتدال پاییزی را در ایران از دیرباز جشن می گرفته اند. این جشن که در روز مهر از ماه مهر برگزار می شود، جشن مهرگان نام دارد. مهرگان یا جشن مهر یکی از بزرگترین جشن های ایران باستان بوده است که در مهر روز از ماه مهر برگزار می شده است. «مهرگان» پس از نوروز بزرگترین جشن ایرانیان باستان بوده و از اهمیت

در دوران باستان، ایرانیان، در روز ششم از ماه خرداد، به مناسب برخورد نام ماه و روز جشنی برگزار می کردند به نام خردادگان. خرداد پنجمین امشاسپند از شش امشاسپند در آیین ایرانیان باستان است. خرداد در زبان پهلوی، هَئورْوَتات Haurvatat که مرکب است از هَئورْوَ Haurva به معنی رسایی و کمال و جزء دوم تاتtat پس

جشن امردادگان را هر سال 7 مرداد ماه برای گرامیداشت منش و کُنش یکی از فروزه های شش گانه خِرد و دانش فرمانروا بر فرارَوَند هستی، برگزار می کنند. این جشن در ستایش و گرامیداشت مرداد روز 7 امُرداد در تقویم ایران باستان (سومین روز اَمرداد ماه در تقویم فعلی ایران) برگزار می شود که یکی از جشن های دوازده گان

در پایان روز پانزدهم دی ماه یعنی روز دی بمهر یا دیگان سوم شب هنگام، جشنی در ایران کهن روزگار برپا و برگزار می شد موسوم به گاوگیل، که به اشکال گوناگون چون: گاگیل، گاوگمل، کاکیل، کاکثل و درامزینان در کتابهای پیشین ثبت شده است. سبب برگزاری این جشن این است که مملکت ایران در این روز از ترکستان جدا شده و

منابع مطالعه و بررسی پیرامون جشن بتیگان بسیار محدود هستند و به مرور زمان از میان رفته اند، با اینحال می توان تا اندازه ای با این آیین کهنسال و فراموش شده آشنا شد. ابوریحان بیرونی در کتاب آثارالباقیه گزارشی بسیار کوتاه در رابطه با جشن آورده است که به رغم کوتاهی، مهم ترین سند برگزاری چنین جشنی در متون