خانه سرخه ای مربوط به دوره قاجار است و در تبریز، خیابان ثقة الاسلام، نرسیده به درب قدیمی سرخاب قاپوسی واقع شد. این اثر در تاریخ 19 مرداد 1379 با شماره 2779 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. خانه سرخه ای در دو طبقه ساخته شده و متعلق به میرزا مهدی فراشباشی، داماد مظفرالدین شاه بود. خانه

پل آجی چای یکی از پل های تاریخی تبریز است. این پل مربوط به دوره صفوی دوره قاجار بوده و در تاریخ 1 آذر 1378 با شماره 2516 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. پل آجی چای دارای 16 دهنه بوده و درازای آن 105 متر و پهنای این پل تاریخی 5 متر است. به جز سه دهنه که طاقی هلالی دارند، بقیه دارای ط

در نزدیکی کاخ استانداری و شمال شرقی میدانی به همین نام، محلی بوده که دانشسرای تبریز در آن قرار گرفته است. این بنای تاریخی که معلمان پیشروی زیادی را به خود دیده، یک مدرک زنده و کامل از قدمت آموزش و پرورش در شهر تبریز هست. خوشبختانه، در طول سال ها این بنا به خوبی حفظ و به یکی از دیدنی ترین مکان های تب

قدمت خانه ای که امروزه به نام خانه ستارخان شناخته می شود و دفتر فعالیت کمیسیون حقوق بشر اسلامی در آن مستقر است، به دوران پهلوی می رسد و دارای سقفی تخت و نمای آجری است که در دو طبقه بنا شد. این خانه به عنوان یکی از آثار ملی ایران در 14 مهر سال 1386 هجری شمسی و با شماره 1943 در این فهرست ثبت گردید و ب

خانه ای 150 ساله که در یکی از روزهای اول محرم شاهد یکی از خون بارترین قتل عام ایرانیان توسط روس ها بود. این خانه که به خاندان ثروتمند و بازرگان ختایی ها تعلق داشت، در طول سالیان دراز سکونت آنان خانه ای آرام بوده که اهالیش درگیر انقلاب و شورش ها نبوده اند و همواره سعی داشتند که میان شلوغی های اجتماعی

خانه معبودی (خانه حاج رضا صادری) خانه ای است که در تبریز، میدان منجم، خیابان شهید سلمانپور، پلاک 9 واقع شده و قدمتش به دوره قاجار می رسد. این اثر در تاریخ 14 مرداد 1382 با شماره 9471 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. از زمان ساخت خانه اطلاع دقیقی نیست. این عمارت قبل از آنکه در سال 136

نمایی تماما آجری با سردری بی نهایت زیبا و هنری دقیق و حساب شده در متقارن بودن این سازه، خانه بلورچیان را به یکی از دیدنی ترین خانه های تاریخی تبریز تبدیل کرد. این بنای قجری که در 25 اسفند سال 1379 هجری شمسی در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد و شماره 3113 به آن تعلق گرفت، توسط سازمان میراث فرهنگی ترمیم ش

خانه نیکدل مربوط به دوره قاجار است و در تبریز، خیابان امام خمینی، خیابان مقصودیه، پلاک 7 واقع شد. این اثر در تاریخ 14 مرداد 1382 با شماره 9470 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. سازنده این بنا سید ابراهیم نیکدل، سرمایه دار و وارد کننده لوازم خانگی بود. شاخص ترین این لوازم هم چرخ خیاطی هایی

آرامستان بقائیه، نام گورستانی نسبتأ بزرگ، در بخش جنوبی محله ی مارالان تبریزه که عموم مردم اون رو با عنوان گورستان مارالان می شناسن. در این گورستان که قدمتی چند ده ساله داره، روزانه چندین نفر دفن می شن. در نگاه کلی و گشت و گذار در میان قبور کهنه و فرسوده آنچه بیش از هر چیزی توجه شما رو به خود جلب می

پل قاری (قاری کؤرپوسی) یا پل چراغ یکی از پل های تاریخی و مشهور شهر تبریزه. این پل در خیابان ثقةالاسلام و بر روی رودخانه میدان چایی واقع شده . این پل سرستون های کله قوچی خود و چراغ های قدیمی اش در اواخر قاجاریه ساخته شده و ارتباط بین بازار بزرگ و بخش شمالی شهر شامل ششگلان و شتربان رو برقرار می کنه و

خانه بهنام یا بهنام گنجه ای یا قدکی یکی از ساختمانهای تاریخی شهر تبریز است که در اواخر دوران زندیان و اوایل دوران قاجار، به عنوان یک خانه مسکونی ساخته شده. در زمان پادشاهی ناصرالدین شاه قاجار، این خانه نوسازی و با نقاشیهایی تزیین شد.خانه قدکی متعلق به اواسط دوره قاجاریه بوده که شامل اندرونی و بیرونی

پل لیقوان مربوط به دوره قاجار است و در شهرستان تبریز، بخش مرکزی، روستای لیقوان واقع شده و این اثر در تاریخ 17 اسفند 1381 با شمارهٔ ثبت 7535 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. پل حاجی سالار لیقوان یکی از بزرگترین ومعروفترین پل های آذربایجان شرقی می باشد که درسال 1209 هجری شمسی احداث گرد

پل سنگی یکی از کوی های تاریخی و کهن محله باغمیشه شهر تبریزه که در ناحیه شمال شرقی این شهر واقع شده . این محله از سمت شمال با سیلاب، از سمت جنوب با محله خیابان، از سمت شرق با بیلانکوه و از سمت غرب با ششگلان همسایه ست. هم اکنون پل سنگی از طریق خیابان علامه طباطبایی از سمت شرق به چهارراه آبرسان و از سم

یخچال قائم مقام فراهانی یکی از بزرگترین و قدیمی ترین یخچال های ایران است که به مساحت 206 متر مربع در یکی از محلات اصیل و اعیان نشین تبریز که ششگلان نام دارد و در دوران قاجار محله والی گری بود ساخته شد. قدمت بنا به 216 سال قبل یعنی در دوره والی گری عباس میرزا می رسد که توسط تاج ماه بیگم که خواهر ناتن

این مسجد در زمان امیر حسن چوپان ملقب به علاءالدین ساخته شده و به نام سلیمان؛ نواده هلاکوخان مغول، شهرت گرفت از این رو عده ای آن را سلیمانیه و برخی علاییه می خواندند ولی چون تحریر قسمتی از کتیبه مسجد به خط خواجه عبدالله صیرفی و قسمتی توسط شاگرد او نوشته شده است، این مسجد به نام «مسجد استاد و شاگرد» ن

پل ونیار، یکی از پل های تاریخی شهر تبریزه. این پل، در 500 متری ضلع غربی روستای ونیار قرار گرفته و قدمت آن به دوران صفوی می رسه.

این مسجد درجانب شرقی بازار مسجد جامع، درنزدیکی مدرسه طالبیه واقع شده و به مسجد سبز نیز شهرت داشته است. نادرمیرزا، نویسنه دوره قاجار، درخصوص این مسجد می نویسد : "این مسجد به مسجد سبز اشتهار دارد؛ ازیرا که ستون های آن مسجد به لون سبز زینت داده اند. این مسجد را بازرگانی دیندار حاجی علی نام به تاریخ یکه

خانه ی مجتهدی که نام آخرین مالک آن را بر خود دارد، یکی از خانه های قدیمی تبریز در خیابان جمهوری اسلامی است. خانه دو بخش مجزای شمالی و جنوبی دارد. بخش بیرونی آن با توجه به سبک معماری آن، احتمالا متعلق به اواسط دوره قاجارو بخش الحاقی متعلق به اواخر دوره قاجار است. بنای جبهه شمالی مجموعه را با توجه به

این بنا در جاده تبریز - اهر از نوع کاروانسراهای کوهستانی، بدون حیاط مرکزی است. پلان آن مستطیل شکل بوده و در گوشه های بنا با برجک هایی تقویت شده. هشتی ورودی از طرف غرب به داخل سالن با پنج گنبد عرقچین باز می شود و سالن های طرفین کالدور میانه از هر طرف پنج سالن (در مجموع 10سالن) از کالدور مرکزی منشعب ش

این بنا در محله مهادمهین، نزدیک خیابان فردوسی واقع است. این مسجد، چهار ستون سنگی و نه گنبد ضربی دارد. گنبد وسطی، بزرگتر و بلند تر از دیگر گنبدهاست. کف مسجد به شکل مربعی به ابعاد 15×15 متر است. در کنار هر دیوار، سه خواجه نشین با طاقی به عرض نزدیک یک متر و نیم تعبیه شده است. این مسجد،َ در گذشته " مسجد

این بنا درجانب غربی مسجد جامع تبریز واقع گردیده و منسوب به حاج میرزا باقر مجتهد(متوفی 1285ه-.ق) است . مسجد، متشکل از شبستان ستوندار بسیار بزرگی است که پوشش چشمه طاق آن ، مرکب از 80 گنبد ضربی آجری، بر روی 63ستون سنگی قرار گرفته است . سطح مسجد، نزدیک یک متر ازکف بازار پایین تر است و دراضلاع شمال و غرب

این مسجد درجانب غربی صحن بقعه سیدحمزه و کنار خیابان ثقة الاسلام واقع است . بنای مستطیل شکل به ابعاد 8×20 متراست که توسط یک گنبد بزرگ به قطر هشت متر ودو طاق و دو گنبد کوچکتر درشمال و جنوب مسقف می شود . دراطراف این گنبدخانه، چند رواق و اتاق قرار گرفته است و دو درگاه، آن را به خیابان ثقة الاسلام و صحن

این بنا به دلیل قرار گرفتن در محله بیلانکوه یکی از محلات قدیمی شهر تبریز به این نام مشهور می باشد و قدمت این پل دوره قاجاریه است. آثار پایه های پل قدیمی که قبل از این پل بوده مربوط به دوره صفویه می باشد در چند متری این پل بدست آمده است. این پل به طول 26 و عرض 70/5 متر و شامل سر دهنه با طاقهای جناغی

کوجوار یکی از محله های قدیمی شهرستان تبریز در استان آذربایجان شرقیه، که در جنوب غربی اون قرار گرفته.

بازار بزرگ تبریز یکی از باشکوه ترین و عظیم ترین بازارهای یکپارچه و به هم پیوسته دنیا به حساب می آید. این بازار دارای ثبات بسیار خوبی بوده و از دیرباز تا به حال وضعیت اقتصادی و مراودات خود را تقویت نموده است. در سال 1193 هجری قمری، بازار بزرگ تبریز بر اثر زلزله تقریبا به ورطه نابودی کشانده شد ولی به

هر بخش از بازار سنتی تبریز با توجه به کسب و کاری که در آن جریان دارد، به شکل خاصی ساخته شده و باعث شده تا «راسته بازار»، «سرا»، «تیمچه»، «دالان» و «گذر» به وجود بیایند تا هم کسبه و هم مردم به راحتی و با اطمینان به فعالیت و کسب و کار و خرید و فروش اقدام نمایند. یکی از ویژگی های بازارهای تاریخی، از جم