پل چوبی یکی از پلهای تاریخی اصفهان بوده که بر روی رودخانه زاینده رود ایجاد شده است. از این پل با طول 147 متر و عرض کم برای رفت و آمد استفاده میشد. دلیل نامگذاری آن هم جوی کوچکی بوده که از روی پل گذر میکرد. شاردن هم در کتاب خود به وجود چوب در پایه های این پل اشاره کرده است. پل چوبی به فرمان شاه عباس

این اثر در تاریخ 2 آبان 1378 با شماره ثبت 2438 بعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این پل در شمال غربی شهرستان بروجرد، نزدیک روستای قلعه حاتم، بر روی رودخانه کوچکی بنا شده و ظاهرا از ساخته های اوایل دوره قاجاریه است. بنای پل در جهت شرقی غربی به طول 200 و عرض 5/2 متر ساخته شده و سطح آن از

پل خشتی جمعه بازار که به خشت پل نیز معروف است، در دوران قاجار در فاصله پنج کیلومتری جویبار و بر روی رودخانه سیاهرود بنا نهاده شد. این پل آجری که به خشت پل نیز معروف است، به طول 46 متر و عرض گذرگاه 3.30 متر و بلندترین ارتفاع آن از سطح زمین 6.60 متر دیده می شود. جهت پل تقریبا شرقی غربی و دارای پنج چشم

پلی آجری که در گذشته به عنوان گذرگاه جاده ابریشم از سرخس به مرو استفاده میشد. پل خاتون از آثار بسیار معروف و باستانی شهرستان سرخس بوده که در نزدیکی مرز مشترک ایران و ترکمنستان و افغانستان قرار دارد. در زیر این پل دو رودخانه کشف رود و هریرود به هم پیوسته و رودخانه تجن را تشکیل دادند. بانی این آثار و

پل تاریخی لیلان مربوط به دوره صفوی است و در شهرستان ملکان و بر روی رودخانه لیلان چای واقع شد. این اثر در تاریخ 9 اردیبهشت 1382 با شماره 8393 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این پل در روزگاران گذشته راه ارتباطی همدان، کردستان و مراغه و تبریز را در بر می گرفته و اکنون بواسطه جاده جدید

پل لیشاوندان بر روی رودخانه خوبک، در میانه جمعه بازار رشت، کنار جاده اصلی رشت به فومن و مجاور روستای لیشاوندان واقع گردیده و از آثار دوره قاجار محسوب می شود. پل لیشاوندان در مکانی قرار گرفته که رودخانه در کم عرض ترین بستر خود جریان دارد. این پل به طول حدود 30 و عرض 6 متر دارای یک دهانه طاقدار اصلی ب

در شهرستان دره شهر، یک پل از دوره ساسانیان به یادگار مانده که در نوع خود دیدنی هست. این پل بین مردم منطقه به گاومیشان معروف است. پل تاریخی گاومیشان از پنج چشمه بزرگ تشکیل شده که در حال حاضر فقط یکی از این چشمه ها سالم بوده و ارتباط چشمه ها با مسیر حرکت آب و طغیان آن محرز هست.

پل قلاتاسیان مربوط به دوره قاجاره و در شهرستان سردشت، روستای نبی آباد، روی رودخانه واقع شده و این اثر در تاریخ 20 آذر 1379 با شمارهٔ ثبت 2922 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده. این پل در شهرستان سردشت بر سر راه قدیمی سیرآباد به مهاباد در قسمت شمالی رودخانه زاب کوچک ساخته شده. اسم این پل از

پل کلهرت مربوط به سده 4 ه‍.ق است و در شهرستان معمولان و روی رود کشکان واقع شد. این اثر در تاریخ 27 بهمن 1378 با شماره 2586 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این پل در سیل فروردین 1398 آسیب جدی دید. این پل مربوط به دوران ساسانیان است و توسط بدر بن حسنویه، یکی از پادشاهان آل حسنویه ترمی

پل کابلی نخستین پل کابلی واقع در خشکی جهان نام گرفته و به اسم رایج تانکی ابوالحسن در بین مردمان این شهر شناخته می شود. این اثر تقریبا در مرکز جغرافیای این شهرستان، یکی از ورودی های اصلی شهرستان و در کنار پلی اصلی که از رودخانه بهمنشیر عبور می کند، قرار دارد.

پل پونل مربوط به دوره قاجار است و در شهرستان رضوانشهر، منطقه پونل، رودخانه شفارود واقع شد. این اثر در تاریخ 12 آذر 1375 با شماره 1780 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

این اثر در تاریخ 18 مهر 1356 با شماره ثبت 1485 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. پل تاریخی سردار یکی از آثار تاریخی شهر زنجان است که هر چند در زمینه آن کمتر کار شده اما دارای تزئینات زیبایی است که چشم هر بیننده ای را می نوازد. پل تاریخی سردار در محور جنوب غربی حومه شهر زنجان و روی رود

پل فرهاد آباد در 15 کیلومتری شمال غربی قروه و در روستای فرهاد آباد قرار دارد. این پل در مسیر جاده قدیمی بیجار و بر روی رودخانه بایتمر احداث شد. پل فرهاد آباد 8 دهانه داشته و 80 متر طولش هست. چشمه های وسط این پل بزرگتر از دیگر چشمه ها بوده و نوع قوس های بکار رفته در این پل عموما جناقی است. تاریخ ساخت

پل در سال 1309 توسط مهندسین آلمانی و روسی شرکت اشکودا طراحی و توسط معمار ایرانی به اجرا درآمد و ساخت آن در سال 1311 به پایان رسید. طول پل در فاصله بین هشت دهانه و در بستر 112 متر، ارتفاع آن از سطح جاده اصلی تقریبا 5/1 متر و عرض آن نیز 7 متر است. قوس پل از نوع قوس بیضی کند هست. در تمام جوانب آن هم شک

پل گاران روی رودخانه دائمی گاران که از ارتفاعات بلند و برف گیر منطقه سرشیو مریوان سرچشمه می گیرد، ساخته شد. این جاذبه ارتباط بین دو منطقه جانوره و گاران در مریوان را فراهم می کند. این پل تاریخی در 10 کیلومتری شمال شرقی مریوان و در مسیر گاران تیژتیژ واقع شده و در زمانهای نه چندان دور ارتباط بین دو من

پل جدید شهرستان لالی که با داشتن دریاچه مصنوعی به یکی دیگر از جاذبه های ترویستی شهرمان تبدیل شد

در دوران پادشاهی شاه عباس صفوی، بر روی رود هراز در مرکز شهر آمل در ابتدای خیابان سبزه میدان احداث گردیده، در دوران قاجار به طور کامل مرمت و بازسازی شده و دو بخش شرقی و غربی شهر را بهم متصل می کند. این پل دارای 12 طاق و دهنه هست.

پل سرچشمه روستای مردق جزو مهمترین و سالم ترین پل های تاریخی آذربایجان شرقی و تنها پل این شهرستان است که در لیست آثار ملی به ثبت رسید. پل سرچشمه روستای مردق دارای سیل شکن و پایه های سنگی از نوع سنگ بومی منطقه و آجرهای قرمز بومی است. این جاذبه بلندترین پل تاریخی شهرستان مراغه محسوب می شود.

پل فرسفج در تاریخ 21 اردیبهشت 1376 با شماره 1874 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. این پل در روستای فرسفج تویسرکان، در منتهی الیه جنوب غربی روستا و بر روی یکی از شعبه های پرآب قلقل رود واقع شد. پل فرسفج از نظر قدمت به دوره صفویه مربوط گشته و با توجه به کاروانسرایی که در نزدیکی آن قرار دارد

پل یونسی مربوط به دوره صفوی است و در شهرستان بجستان، شهر یونسی واقع شد. این اثر در تاریخ 12 بهمن 1381 با شماره ثبت 7496 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

پل معلق پره سر، اولین و تنهاترین پل معلق و تازه ساز استان گیلان بوده که در دهکده گردشگری و اقامتی پاسارگاد قرار دارد و گردشگران بسیاری را به تماشای زیبایی های خود دعوت می کند. این پل معلق در حقیقت می تواند شما را از باغ دهکده گردشگری گذر دهد و همچنین ساعت ها می توانید بر روی آن ایستاده و نمایی فوق ا

پل کوار در یک کیلومتری کوار و در مسیر قدیمی شیراز فیروزآباد که به کناره خلیج فارس منتهی میشد و روی رودخانه قره آقاج بنا شده و ظاهرا بنای اولیه آن به دوره ساسانی تعلق دارد که در دوره های بعد به ویژه دوره صفویه و قاجار بازسازی شده است. پل کوار 125 متر طول، 30/10 متر ارتفاع، 80/3 متر عرض و شش دهانه به

این پل در نزدیکی شهر ساری و بر روی رودخانه تجن واقع گردید. پل تجن ظاهرا در اوایل دوره قاجاریه توسط آقا محمد خان قاجار ساخته و در دوره های بعد تعمیر و مرمت شده است. این پل 17 دهانه دارد و بر بالای پایه های آن دهانه های کوچکتری تعبیه شده اند. در یکصد قدمی این پل بقایای پایه های قدیم تری از دوره صفوی د

پل بالارود مربوط به دوره ساسانیان است و در شهرستان اندیمشک واقع شده است. این اثر در تاریخ 23 شهریور 1382 و با شماره ثبت 9969 بعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. از ویژگی های بارز پل میتوان به سنگهای تراشیده شده که بصورت آجر چیده شده اند، اشاره کرد.

پل چوم مربوط به دوره صفوی است و در شهرستان اصفهان روستای چوم واقع شد. پل چوم که نمایی همانند پل تاریخی شهرستان دارد، بر بنیانی کهن تر از دوره صفوی ساخته شد اما ساختار امروزی آن یادگار دوره صفوی است. پل چوم پس از ویرانی گسترده در سال 1348 خورشیدی، توسط استاد حسین معماریان و به هزینه اداره باستان شناس

پل بیستون که با نام های پل کهنه، پل شاه عباسی، پل صفوی، پل نادرآباد و پل دینورآب نیز شناخته می شود، پل و سازه ای است مربوط به دوره صفوی که در بخش شرقی شهر بیستون جای گرفت. این اثر در تاریخ 5 بهمن 1346 با شماره 765 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. شواهد و مدارک به جا مانده نشان می دهد

پل دالکی که امروزه به پل مشیر معروف است، با فرمی ترکیبی از پلهای مثلثی و پلهای خطی و ترکیب دو نوع قوس ضربی و رومی در طاق پل بنا گردیده و دارای 130 متر طول می باشد. ارتفاع بلندترین دهانه آن 11,40 متر و عرض آن 10,50 متر است. این پل دارای شش دهانه می باشد. این پل در زمان ناصرالدین شاه قاجار و به دستور

پل چشمه گیلاس مربوط به دوره پهلوی اول است و در شهرستان چناران، بخش گلبهار، دهستان بیزکی، 2 کیلومتری جنوب روستای چشمه گیلاس واقع شد. این جاذبه در تاریخ 27 اسفند 1386 با شماره 22288 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

پل زرامین مربوط به دوره قاجار است و در مسیر جاده روستای زرامین شهرستان نهاوند واقع شد. این اثر در تاریخ 25 اسفند 1380 با شماره 5036 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این پل با یک دهانه و قوس مربوط ایجاد شده و در اصل نامش ظفرالسلطان بوده و در قدیم به عنوان پل تردد عابران از آن استفاده

پل باقرآباد مربوط به دوره قاجار است و در شهرستان محلات و بخش مرکزی واقع شد. این اثر در تاریخ 28 شهریور 1386 با شماره 19693 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.