مسجد جامع گلپایگان از مساجد مهم دوران سلجوقی و از مساجد بزرگ ایران زمین است که با توجه به تاریخ ساخت آن شاید بتوان گفت معماری ایرانی اسلامی این مسجد الگویی بود برای ساخت مسجدهای بزرگ دیگر به ویژه در مناطقی که در قلمرو حکومت سلجوقیان بودند. مسجد جامع گلپایگان در سال 508 هجری قمری و در دوران حکومت ابو

امامزاده هفده تن یکی از جاذبه های مذهبی گلپایگان بوده و از بناهای قرن یازدهم هجری به شمار می رود. این جاذبه در زمان شاه عباس اول ایجاد شده و با شماره 290 هم به ثبت رسید. بر طبق کتیبه سردر آن، امامزاده هفده تن در سال 1032 هجری قمری بنا گشته و دارای کاشی کاری های خاصی هست. در وسط حیاط آن کتیبه کاشی مع

امامزاده سیدالسادات مربوط به دوره تیموریان است و در گلپایگان، جنب مسجد جامع، کوچه پشت بانک سپه واقع شد. این اثر در تاریخ 22 فروردین 1346 با شماره 642 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این جاذبه دارای بخش هایی نظیر ایوان، غرفه ها در دو طبقه، گنبدی به ارتفاع 9 متر، گلدسته، 3 در ورودی و

مسجد جامع سرآور گلپایگان مربوط به دوره تیموریان دوره صفوی است. این اثر در تاریخ 5 اسفند 1341 با شماره 434 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. مسجد در مرکز روستا و در کنار جاده اصلی گلپایگان موته واقع شده است. البته سالها قبل محوطه ای در جلوی مسجد و در همین محل عبور جاده بوده که متاسفانه با ع

این زیارتگاه، صحنی به مساحت 500 متر مربع داره. گنبد سبز رنگ بنا، با مصالح آجر و سیمان از کف 12 متر ارتفاع داره. مراسم عزاداری محرم و صفر در این امام زاده برگزار می شه. در داخل بقعه و حرم ، ضریحی فلزی از جنس آهن در ابعاد 2*3 روی سنگ مزارات امام زادگان شریف قرار داره. این مکان تا سال 1350 بقعه ای با م