پورتوریکو، مجمع الجزایری است واقع در شمال شرقی کارائیب که کوچک ترین و شرقی ترین جزیره از جزایر آنتیل بزرگ از هند غربی نیز به شمار می آید. این کشور از شمال به اقیانوس اطلس، از شرق به جزایر آنتیل کوچک، از جنوب به دریای کارائیب و از غرب به جمهوری دومینیکن محدود می شود. این کشور به دلیل داشتن جاذبه های بسیار و جذابیت های متنوع، بزرگترین مقصد گردشگری در دریای کارائیب شده است. وجود ساحل های زبیا و رویایی این کشور را به مقصد سفرهای ماه عسلی تبدیل کرده است. همین طور اگر هیجان جنگل دارید پورتوریکو تمام نیازتان از این ماجراجویی را فراهم می کند زیرا مسیرهای پیچیده ای از جنگل های مانگرو هر فردی را به چالش می کشاند. جنگل های این سرزمین در سطح بین المللی شناخته شده و مهم هستند که سفر به آنها قطعا لذت بخش ترین بخش سفرتان را تشکیل خواهد داد.
تاریخ
پورتوریکو در سال 1493 توسط کریستف کلمب کشف شد. سرخ پوستان بومی جزیره موسوم به قوم تاینو به این جزیره بوریکن که معنای سرزمین شاهزاده ی نجیب را می دهد می گفتند اما کلمب آن را به نام سان خوان که امروزه پایتخت این کشور است تغییر نام داد. ابتدا در سال 1508 مهاجران اسپانیایی وارد این سرزمین و بندر خوان پونس دلئون شدند، عده ای نیز به کاپارا رفتند و اولین حکومت محلی شان را تشکیل دادند. یکی از مردان خوان پونس دلئون از فرماندهان تحت نظر کلمب، شایعاتی در مورد ثروت تاینوهای پورتوریکو شنیده بود بعد از شایعات اختلافات آغاز شد و تازه واردان شروع به سرکوب و مطیع کردن بومیان جزیره کردند. مهاجران اسپانیایی رفته رفته مردم تاینو را محو و معادنشان را در ظرف اندک زمانی ضبط کردند. در طول یک سال پونس دولئون، تاینوها را مطیع خود ساخته و کنترل اکثریت منطقه را بدست گرفت. در آن زمان، آن جزیره مجدداً تغییر نام داده و به پورتوریکو به معنای «بندر ثروتمند» تغییر نام یافت. اوایل سده 17، این جزیره به دست انگلستان افتاد اما طولی نکشید که دوباره به اسپانیا پس داده شد. سپس در سال 1898 آمریکا این کشور را تصرف کرد. سال 1948 سنای آمریکا اجازه ی انتخاب حاکم توسط خود پورتوریکویی ها را صادر کرد و در سال 1952 این لایحه توسط کنگره تصویب و ضمانت اجرایی پیدا کرد. در نوامبر 1950 استقلال طلبان افراطی پورتوریکویی با سفر به واشینگتن و ورود به محل کار رئیس جمهوری (هری ترومن) قصد ترور او را داشتند که البته موفق به این کار نشدند. در مارس 1954 نیز عده ای از افراطیون پورتوریکویی با ورود به ساختمان کنگره، 5 تن از نمایندگان کنگره را مجروح کردند.
پورتوریکو امروزه نقطه انتقال عمده برای قاچاقچیان مواد مخدر بین آمریکای جنوبی و ایالات متحده است.