جمهوری متحد تانزانیا یا همان تانزانیا، در شرق آفریقا قرار گرفته و دارای 30 استان است که هر کدام شهرستان های تابعه خود را دارند. این کشور جمعیتی 40 میلیون نفری دارد و پایتخت آن دودوما است. در تانزانیا هر یک از اقوام به زبان بومی خودشان صحبت می کنند اما سواحیلی زبان مشترک آنها بوده و در آموزش عالی و دادگاه ها از انگلیسی استفاده می شود. همین طور اسلام، مسیحیت و آئین های بومی سه دین اصلی در این کشور هستند. تانزانیا تاریخ پر فراز و نشیبی داشته، در سال های 1880 تا 1919 مستعمره آلمان بوده و بعد از آن تحت سلطه ی انگلستان تا سال 1964 که استقلال یافت. تانزانیا را بهشت آفریقا نیز می نامند و شاید به علت شگفتی های طبیعی و حیات وحش بی نظیری است که دارد، پارک های ملی زیبا، بلندترین قله قاره آفریقا، جزایر رویایی و ... همگی باعث شده اند تا توریست های بسیاری برای گذران تعطیلات و تجربه ای جدید و هیجان انگیز، این کشور را به عنوان مقصد سفر بعدی خود انتخاب کنند. این کشور آب و هوایی معتدل دارد و بیشتر خاک آن از یک فلات با پوشش گیاهی بوته زار و علفزار تشکیل شده که در شمال به ناحیه آتشفشانی کلیمانجارو رسیده، در شرق به دریاچه تانگانیکا و در جنوب به زمین های مرتفع. اما نکته جالبی که درباره فرهنگ آنها وجود دارد، شباهتش با فرهنگ مردمان ایرانی و اعراب عمانی است. آن ها عید نوروز را از ایرانی داشته و حتی در زبان سواحیلی خود کلمات فارسی زیادی دارند. تاریخ شناسان معتقدند که در قرن های سوم و چهارم هجری، گروهی از شیرازی ها به زنگبار مهاجرت کرده و هنوز هم پس از گذشت قرن ها از اصل و نسب شیرازی در تانزانیا، به عنوان نوعی نجیب زادگی یاد می شود. این روزها هم حدود چهارهزار بلوچ در تانزانیا زندگی کرده و بناهایی ایرانی از جمله حمام حمد شاه قاجار، چاه آب افشاری و مسجد جزیره دلفین نیز هنور پا برجاست.