دیدنی های آلگاروه، دیدنی بکر و زیبا در پرتغال

آلگاروه گاهی اوقات ناآرام می شود. شاید تعجبی نباشد که بعد از شش دهه مقصد اول تورها، ساحل آفتاب گیر پرتغال باشد. با این وجود نشناختن دیدنی های آلگاروه اشتباه است. اگر به مناطق غربی ساحل 125 مایلی سفر می کنید با ساحلی محافظت شده، ناآرام و آماده موج سواری با جمعیتی کوچک از گردشگران رو به رو خواهید شد. به سمت شرق بروید. بین فارو، منطقه پایتخت و مرز اسپانیا ساحلی در کنار جزیره ای ماسه ای و پهناور که در اقیانوس اطلس جای گرفته را پیدا خواهید کرد. افرادآگاه حتی در باریکه مرکزی ناشناخته در زمان دسترسی به آلگاروه نیز می توانند ساحل های سری، جاذبه های روستاها، هتل های هیجان انگیز جدید و رستوران های پنهانی را پیدا کنند که غذاهای مدیترانه ای منطقه را در تاریخچه آلگاروه سرو می کنند. در امتداد ساحل 10 مایلی کشیده شده بین تفرجگاه مرتفع و مقرون به صرفه آرماکو د پرا و مدخل رود آراد (Ardade)، عکس های ماهواره ای یک رشته پرتگاه با شکل گاز گرفته شده را نشان می دهند. برخی موجودات غول پیکر دریایی تکه از آن ها را در ساحل و در بین دیدنی های آلگاروه گاز زده اند. بیش از 40 خلیج مانند در کنار پرتگاه ها وجود دارند. همه آن ها با ماسه طلایی پوشیده شده که با شیبی عمیق در کنار اقیانوس قرار دارند. جایگاه جنوبی آن ها در تاریخچه آلگاروه به این معناست که سواحل به زیبایی در مکان مناسب قرار گرفته تا 300 روز تابش سالانه آلگاروه را جذب کنند.

پادشاه سواحل

پرایا دا مارینها که اغلب در لیست برترین سواحل قرار می گیرد، به علت شکل سنگ های زرد رنگش که در دریای لاپیس-لازولی قرار دارند، معروف است. همه خلیج ها شخصیت خاص خود را دارند. منظره ساحل پرایا دا سنهورا توسط یک کلیسای قرون وسطایی سفید رنگ که بر روی پرتگاهی باریک و خطرناک قرار گرفته، اشغال شده است. روستای پرایا د بنگالی جایی برای جمع شدن ماهیگیران و نقطه آغاز برای تورهای قایق به غارهای دریایی گنبدی شکل است. ساحل پرایا دوس کانیروس (Praia dos Caneiros) دارای یکی از کشیدگی های ماسه ای دیدنی های آلگاروه و میزبان یک رستوران دریایی معروف با نام ری داس پرایاس است. سواحل در اینجا نام هایشان را از تاریخچه آلگاروه محلی می گیرند. در آنجا ساحل هایی مانند ساحل سگ هار، ساحل مو خرمایی، ساحل مسجد یا ساحل بوسه های کوچک قرار دارد. برخی از کرانه های دریا فقط با عبور از روی سنگ ها، عبور از میان بوته ها یا سوار شدن در قایق قابل دسترسی اند. این کار تنهایی و خلوت شما را حتی در زمان اوج مسافرت فصل تابستان در بین دیدنی های آلگاروه تضمین می کند. با وجود اینکه در آنجا اقامتگاه های سفر پراکنده اما بسیاری از آن ها توسعه نیافته اند. یک مسیر پیاده روی به طول سه مایل از نوسا سنهورا دا روچا تا پرایا د بنگالی، تقریبا بدون وجود هیچ نشانه ای از انسان ها کشیده شده است. به جای آن در آنجا کاج های چتری، انجیرهای وحشی و درخت های بادام وجود دارد که در فوریه و مارس شکوفه سفید در تاریخچه آلگاروه می دهند. در آنجا در تمام طول سال گل وجود دارد اما در فصل بهار شکوفه های شادابِ رز بنفش، اسطوخودوس، خرزهره و سرو کوهی زرد دیده می شوند. نقشه رنگ ها با خطوط رنگ های خوک بنفش، زاغ بال آبی و زنبور خوار رنگارنگ و دیگر پرنده های عجیب در دیدنی های آلگاروه تکمیل شده است. این همه پیاده روی باید شما را گرسنه نگه دارد زیرا مسیر دارای رستوران هایی است که توسط کتاب راهنمای میشلن توصیه شده اند. رستوران اقیانوس که در تفرجگاه لوکس ویلا ویتا در شرق نوسا سنهورا قرار دارد یکی از چهار رستوران در پرتغال است که از کتاب راهنمای میشلن نشان دو ستاره را دریافت کرده است. رستوران بون بون در سسماریاس، نخستین ستاره اش را با غذاهایی همچون شاه میگوی نروژی با چاشنی پونزو و چغندر، لقمه ماهی، مارماهی دودی و تره فرنگی در ویرایش سال 2016 کتاب راهنما و در تاریخچه آلگاروه گرفت.

تصویری وسیع تر

در میان زیبایی طبیعی مطلق، ناحیه ای از بازار گسترده توریسم استفاده می کند. روستای کاروئیرو (Carvoeiro) با کناره ساحلی که در آن خانه های ماهیگیران قرار دارد، به خصوص در هنگام غروب خورشید هنوز بی نظیر به نظر می رسد. تمرکزتان را بیشتر کنید. در هر صورت تعدادی از خانه های مخصوص تعطیلات و خیابان های مرکز شهر در زمان دسترسی به آلگاروه که توسط فروشگاه های سوغاتی و کافی شاپ هایی محصور شده، نوشیدنی سرو می کنند و فوتبال لیگ برتر را پخش می کنند. فراگودو مجموعه ای از خانه های با سقف آجری در تاریخچه آلگاروه است که بر روی تپه ای کم ارتفاع بین یک دژ مربوط به قرن هفدهم و تعدادی رستوران در کنار رودخانه که ماهی های محلی را ماهرانه گریل می کنند، قرار دارد. شهرت روستا به عنوان مکانی برای هنرمندان از استودیو بونگارد گرفته شده است. استودیو بونگارد یک خانه سنتی کاشی کاری شده با پاسیویی از گل های کاغذی به همراه موجودات مصنوعی دریایی و دیگر موجودات تخیلی به همراه مجسمه ساکنان آن است. با ده دقیقه سفر به کوچه های باریک شهر استومبار می رسید. این کوچه ها دو گنج را در خود جای داده اند: کلیسای قصبه که نمای آن با معماری باروک، طراحی داخلی آن با کاشی های آبی و سفید آزولخو (Azulejo) را مخفی می سازد و محراب قرن هجدهمی که طلاهای برزیلی در آن می درخشند، دیده می شود. او چارنکو، رستورانی سنتی است که غذاهای مخصوص آلگاروه در زمان دسترسی به آلگاروه همچون سالاد ماهی مرکب، برنج با پلید ماهی، گوشت بره چرخ شده و کیک شیرین کدوحلوایی را سرو می کند.

یک بازگشت غرق در نوشیدنی

روش پخت آلگاروه بر پایه غذاهای دریایی، گوشت خوک و بره بزرگ شده در تپه ها با ماهی و سبزیجات تازه محلی است. آلگاروه بیش از هر بخش دیگری در پرتغال تحت تاثیر مدیترانه و میراث پنج قرن حکمرانی اعراب در قرون وسطی است. آلگاروه نقشی کلیدی در کمپین موفق سال 2013 برای حفاظت از وضعیت میراث فرهنگی یونسکو برای رژیم غذایی مدیترانه ای داشت اما هنگامی که غذای منطقه برای مدت بسیاری مورد ستایش قرار گرفت، نوشیدنی های آن در حال بازگشت به رژیم غذایی مردم در تاریخچه آلگاروه بودند. در آلگاروه نوشیدنی ها از زمان امپراتوری روم در حال گسترش بودند اما علاقمندان به نوشیدنی برای مدت زیادی از نکتارهای گمنامی که در دشت های منطقه آلنتخو (Alentejo) در شمال پرتغال تولید می شد، استفاده می کردند. اخیرا تولید کنندگان نوشیدنی آلگاروه به عنوان نسلی جدید از تولید کنندگان به نوشیدنی جهانی پرتغال و فراتر از آن جذابیت بخشیده اند. بسیاری از محصولات در فضای باز تولید می شوند. این نوشیدنی شاهکاری از ترکیب اقلیم، خاک و شیب منطقه است. گردشگران در تاکستان کوینتا دوس والس (Quinta dos Vales) که در شیب نرم منطقه روستایی در خارج از استومبار قرار دارد، می توانند در زمین ها گردش کنند، نوشیدنی های برنده جایزه را به مقدار انبوه بخرند و یا آثار یک مالک آلمانی را تحسین کنند. مجسمه سازی که سابقا بانکدار بوده، مجسمه های سبک و منحنی با شکل زن قد بلند در کنار نوشیدنی ها ساخت. با رانندگی کوتاه به شمال به تاکستان کوینتا دو فرانچس (Quinta do Francês) می رسید، جایی که فاتیما و پاتریک آگوستینی، برنده جایزه برای نوشیدنی تولیدشده در ملک فوق العاده شان که بین کوهستان سرا د مونچیک و سیلواس قرار گرفته، زندگی می کند. این زوج در سال 2002 به علت ظرفیت تولید نوشیدنی از جنوب فرانسه جذب تاریخچه آلگاروه شدند. فاتیما توضیح می دهد:«اینجا فاکتورهای محیطی مناسبی دارد و برای تولید کنندگان تنوعی گسترده وجود دارد. برخی زمین ها خاک ماسه ای دارند اما جایی که ما هستیم دارای شیست (Schist) (نوعی سنگ دگرگونی) است. این به ما اجازه می دهد تا نوشیدنی های پر از عصاره میوه تولید کنیم. زندگی در اینجا آرام تر است. ما عاشق اقلیم و نزدیک بودن به دریا هستیم.». سال 2016 یک رکورد برای تعداد گردشگران بود. جمعیت در حال رشد آلگاروه باعث به وجود آمدن برخی گزینه های جدید اقامت در زمان دسترسی به آلگاروه است. نخستین تفرجگاه اروپایی گروه لوکس تایلندی آنانترا در سال 2017 در کنار سواحل و زمین های گلف ویلامورا افتتاح شد در حالی که هتل کاسا مائه در کنار دیوارهای باستانی شهر لاگوس مسافر می پذیرد. این متن درباره دسترسی به آلگاروه می باشد.