اطلاعات سفر به ارمنستان | شاعری به کشور پیشینیان خود بازگشته است

هر بار که در دهه گذشته به ایروان آمده ام، شهر با زیبایی و غنای فرهنگی خود، مرا شگفت زده کرده است. مرکز شهر دارای انرژی است که با آنچه که من اولین بار در دهه 1980 از این شهر سابق شوروی مشاهده کردم، فاصله زیادی دارد. در بازدید اخیرم با قدم زدن در خیابان های میدان جمهوری، متوجه شدم که این شهر تبدیل به مکانی سطح بالا با کافی شاپ ها، میکروبریوری ها، کافه ها، گالری های هنری، بوتیک های فروش صنایع دستی و فرش، مجموعه ای جدید از رستوران ها، و همچنین هتل ها و فروشگاه های پوشاک گران قیمت شده است. در ادامه با سفر به ارمنستان که دارای اطلاعات سفر به ارمنستان و از دانستنی های سفر به ارمنستان میباشد ، با ما همراه باشید.

دانستنی های سفر به ارمنستان : یک عصر تابستانی در میدان جمهوری ایروان

با نقش نسل هزاره سوم در انقلاب مخملی بهار گذشته، خلق و خوی جدیدی پدیدار شده است. پس از چند هفته اعتراضات صلح آمیز، جامعه مدنی کنار رفت. رژیمی قدیمی که اکثریت ملت آن را ناکارآمد، فاسد و ادامه دهنده افکار شوروی سابق می دانستند. از اطلاعات سفر به ارمنستان در نظر داشته باشید که هنگامی که نیکول پاشینیان، روزنامه نگار برجسته، فعال و عضو سابق مجلس، در روز 8 ماه می نخست وزیر شد، فضای جدیدی کشور را فرا گرفت.در ماه ژوئن در یک رستوران با حیاطی پوشیده از درخت انگور و گالری هنری در خیابان ابوویان با نویسنده داستانی جوانی به نام آرمن اوهانیان، و یک وکیل ادبی به نام آرویک آشاخارویان دیدار کردم. من صدای خوش بینی ارمنستان جدید را می شنیدم. آقای اوهانیان گفت: «اذهان شوروی، چیزی مربوط به گذشته است.»خانم آشاخارویان گفت: «نسل جدید که پس از سقوط اتحاد شوروی متولد شده است نقش مهمی در دموکراسی جدید ایفا می کند.» آقای اوهانیان اضافه کرد: «ما از لحاظ تکنیکی با روحیه شوروی فاسد پیوندی نداریم. ما آینده ای تازه را حس می کنیم. دوران الیگارش ها تمام شده است.»

دانستنی های سفر به ارمنستان : بخشی از مجتمع باستانی نوراوانک، در نزدیکی یغگنادزور، ارمنستان

پس از چند دهه نوشتن در مورد ارمنستان، کلمات، خود طنین انداز شده اند. من یک شاعر و نویسندۀ غیرداستانی اصالتا ارمنی هستم و پنج بار در دهه گذشته به ارمنستان آمده ام. سفرهای من اغلب به کارم مرتبط است (ترجمه نام یکی از کتاب های من، «یک تور سخنرانی، یک سمپوزیوم» است).من روز را با یک صبحانه کلاسیک ارمنی در هتل آرمنیا مرییات ایروان آغاز کردم، یک هتل زیبا در میدان جمهوری با غذاهای محلی خوب: بسترمس (گوشت گاو ورقه شده تند)؛ ورقه نازک یا ضخیم نان لواش داغ؛ پنیرهای محلی؛ ظرف مربای توت فرنگی یا زردآلو یا گردو؛ ماست؛ گیلاس، زردآلو، تمشک و خربزه از باغات محلی؛ آب میوه و پرتقال، شیره انگور قرمز و قهوه ای که با گردو پر شده (سوجک) و چای سیاه از سماور، همگی نمایشی زیبا بودند و خورشید قفقازی از پنجره ها به داخل پرتو می افکند.این کشور مانند غذاهایش، تاریخ طولانی و غنی دارد. ارمنستان که در سال 1991 پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به یک جمهوری مستقل تبدیل شد، کشور کوچکی است که در جنوب غربی قفقاز و در تقاطع اروپا و آسیا قرار دارد. ارمنستان امروزی، بقایای یک امپراطوری باستانی در قرن اول پس از میلاد مسیح است که قبل از اینکه به دست رومیان فتح شود، از دریای مدیترانه تا دریای خزر امتداد داشت و اولین ملتی بود که دین مسیحیت را به عنوان مذهب دولتی در سال 301 برگزید.ارمنستان در قرن شانزدهم توسط اشغالگران بیزانسی، ایرانیان، مغولها و سلجوقیان اشغال شده و سپس در قرن شانزدهم مستعمره ترک های عثمانی شد. ارمنی ها در قرن نوزدهم تحت سلطه سلطان عبدالحمید دوم، هدف کشتارهای بزرگی واقع شدند و در سال 1915 قربانیان نسل کشی دولت ترک عثمانی بودند که به زعم محققان، یکی از اولین نسل کشی های دوران مدرن به حساب می آید (ترکیه انکار می کند که این یک نسل کشی بوده است).

دانستنی های سفر به ارمنستان : اطلاعات سفر به ارمنستان : دریاچه سوان

ارمنستان در سال 1920 به یک جمهوری شوروی تبدیل شد، پاک سازی و سرکوب استالین، یک زلزله عظیم در سال 1988 و جنگ با آذربایجان همسایه در دهه 1990 که دوباره در سال های اخیر در ایالت ناگورنو قره باغ زبانه کشیده است را تحمل کرد. با تمام احتمالات، ارمنستان نباید امروز بر روی نقشه باقی مانده باشد.ارمنستان که با گذشت زمان از چنین تاریخ سختی جان سالم به در برده، به عنوان یک دموکراسی ظهور کرده است که بسیاری از لایه های گذشته اش را گرامی می دارد. ایروان پایتخت امروزی که قدمتش به قرن هفتم قبل از میلاد می رسد، بر روی دیوارهای شهر اربونی اورارتوری ها تاسیس شده است. ترکیبی از تمدن باستانی، سنت صنعت گری، معماری مدرن و فناوری پیشرفته و سبک پست مدرن است که آپارتمان های جدید و فروشگاه های گران قیمت در پیاده روی بلوار شمالی، نمونه هایی از آن است.در 29 و 30 سپتامبر، ایروان، 2800 اُمین سالگرد خود را جشن می گیرد که آن را یکی از قدیمی ترین شهرهای جهان کرده است. در ویرانه های قلعه باستانی تپه دژ اربونی، تکه نقاشی های دیواری با نقوش حیوانات مقدس مربوط به عصر برنز وجود دارد. از اطلاعات سفر به ارمنستان در نظر داشته باشید که موزه اربونی مجموعه خوبی از آثار هنری دارد، از جمله یک ظرف بزرگ نگهداری نوشیدنی که مدرکی بر رسم نوشیدنی سازی ارمنی ها از عصر برنز است.این سبو من را به بازدید از کارخانه براندی آرارات ترغیب کرد. یک بنای شاهنشاهی برای اشتیاق ارمنی ها به انگور، که بر روی بلندی مشرف به پل پیروزی که روی رودخانه هرازدان کشیده شده قرار دارد. من عاشق پیاده روی در راهروهای زیبا و روشن غارمانند و پر از بشکه های بلوطی قفقازی آن هستم. براندی آرارات بیش از یک قرن است که یکی از بزرگترین صادرکنندگان بوده و وِلوتی دپس آن به طرز افسانه ای توسط وینستون چرچیل ساخته شده است که ده ها سال هر روز از آن نوشید. پس از خوردن براندی با خوشحالی آنجا را ترک کردم و گردش در آنجا به پایان رسید.

دانستنی های سفر به ارمنستان :یکی از چندین دسر شگفت انگیز در رستورانی محبوب در ایروان به نام شریپ

بسیاری از خیابان های ایروان به نام چهره های برجسته ارمنستان نامگذاری شده اند: شاعر اوایل قرن بیستم یقیشه چارنتس، مورخ قرن پنجم موسس کوراناتسی، رمان نویس قرن نوزدهم خاچادور آبوویان، کمیتس آهنگساز (1935-1869)، برخی از این نام ها هستند. این مکان شهر موزه های بزرگ است، از جمله ماتناداران، که دارای مجموعه ای غنی از نسخه های خطی و کتاب های برجسته قرون وسطایی در ارمنستان است و همچنین گالری ملی و موزه تاریخ ارمنستان از دیگر موزه های آن است.من ابتدا همیشه به موزه های دوست داشتنی اختصاص داده شده به شخصیت های مهم سر می زنم. به عنوان مثال، موزه ساریان دارای دو طبقه آثار نقاش مناظر آوانگارد و مدرنیست ماردیروس ساریان (1972-1880) است. از اطلاعات سفر به ارمنستان در نظر داشته باشید که موزه سرگئی پاراجانف، یک خانه سنگی باشکوه در تجلیل از کارهای این کارگردان و هنرمند بصری بزرگ قرن بیستم است: کلاژهای نقاشی آمیخته، نقاشی ها، کارهای ادراکی و طرح های مینیاتوری روی کبریت کتابی و درب بطری ها از جمله هنرهای او در زمان زندانی شدنش به دست مقامات شوروی به خاطر "هنر منحط" و همجنسگرایی در آثارش است.من همیشه تمرین خوبی با بالا رفتن از 572 پله مرکز هنری کافسجیان (با نام آبشار نیز شناخته می شود) انجام می دهم. این یک مجتمع نمایشی از درختان سایه افکنده، کافی شاپ های خیابان تومایان در پنج ردیف از فواره های سنگی بزرگ، باغ های تزئینی و مجسمه ها است. اگر از بالارفتن خسته شدید، می توانید از پله برقی داخل استفاده کنید و یکی از مهم ترین مجموعه های شیشه ای مدرن جهان و همچنین نقاشی ها، طرح واره ها و مجسمه ها را ببینید.هیچ کس نباید بدون دیدن موزه و یادمان خارق العاده نسل کشی ارمنی ها، ایروان را ترک کند که همچنین به نام Tsitsernakaberd (یعنی قلعه پرستو) نیز شناخته شده است.از اطلاعات سفر به ارمنستان در نظر داشته باشید که این موزه بر روی تپه ای مشرف بر شهر و کوه آرارات (نماد ملی ارمنی ها که در مرز ترکیه واقع شده) قرار دارد.این بنا از بازالت خاکستری صاف ساخته شده و بال های جدید زیبای آن توسط مدیر موزه هایک دمویان، و همسر طراحش، لوسین ماتیووسیان طراحی شده است. سالن های نمایش گسترده مدور از طبقه ی بالا به طبقه ی دوم پیچ می خورد. تصاویر فوتوگرافیک، نقشه ها و فیلم های مستند بر روی صفحه نمایش های مختلف همراه با متن که تاریخ وقایع وحشتناکی که جان بیش از یک میلیون ارمنی را در سال 1915 گرفت، نشان می دهد. بازدید کنندگان، در پیاده رویی سنگی از موزه تا برج هرمی برجسته دوقلو که نماد جاودانگی است و 12 ستون سنگی به ارتفاع 20 فوت که بر روی یک ناحیه دایره ای بزرگ که در آن یک شعله به طور دائم در حال سوختن است و موسیقی مقدسی نواخته می شود، پیاده روی می کنند.در عصر به ایروان برگشتم، با دوستانم غذا خوردم و غذاهای تازه ای را امتحان کردم. رستوران ها، رسوم قفقازی ارمنی و خاورمیانه را با هم ترکیب می کنند که تاثیر پناهنده های سوری و عراقی است. من در شریپ که یکی از بهترین مکان های جدید، با آشپزخانه اپن شیک و موسیقی جاز شبانه است، سوپ سورل کوهی؛ دلمه برگ موی ترد؛ بادمجان سرخ شده با روغن زیتون که از گردوی خرد شده، شوید، سیر و ماست پر شده بود؛ و دنده آبدار بره خوردم. در ووستان، در یک ساختمان قدیمی سنگی زیبای روسی که در خیابان ابوویان بود، من با خوردن بریان آبدار ماهی قزل آلای سوان صورتی دریاچه، جشن گرفتم.سفرهای من اغلب مرا فراتر از ایروان می برد. همه جای ارمنستان، یک موزه فضای باز است. کلیساها و صومعه ها همه جا هستند، حتی معابد یونانی که داخل صخره ها ساخته شده اند یا در حاشیه های دره یا تنگه های سرسبز با چشم اندازهایی در قاب آسمان آبی قرار گرفته اند. همچنین چلیپاسنگ های با نقش صلیب (خاچکار) که از هزار سال پیش از دشت های خشخاش کنار جاده سربرآورده اند.از آنجایی که ارمنستان توسط کوه ها، کنیون ها، تنگه ها، جنگل ها، نهرهای خروشان، رودخانه ها، دریاچه ها و چمنزارهای مرتفع احاطه شده، به یک مقصد مهم برای گردشگران تبدیل شده است. مسیر جدید ترانسکوکیشن (T.C.T.) از گرجستان شروع می شود، از ارمنستان می گذرد و به آذربایجان می رسد و از مسیرهای فوق العاده ای از پارک ملی دلیجان در کوه های شمالی تا غارهای گوریس در جنوب می گذرد. صومعه های باستانی و کلیساهایی در برخی از مسیرها وجود دارد.

دانستنی های سفر به ارمنستان : یک زن پارچه هایی را برای فروش در بازار ورنیساژ ایروان، آویخته است

از اطلاعات سفر به ارمنستان کشور کوچک ارمنستان تنوع شگفت انگیزی از گیاه و جانوران دارد؛ در حدود 240 گونه مقیم در ارمنستان و نزدیک به 400 گونه مهاجر، ارمنستان را به بهشت پرندگان تبدیل کرده است.یک صبح آفتابی، من با یک ون کوچک همراه راهنمای خوبم کاتار تاسلاکیان و راننده رافائل هوواکیمیان که فضای ون را با موسیقی جاز و آر اند بی پر کرده بود، به سمت شرق ایروان رفتیم. حدود 40 دقیقه بعد، ما در چارنتس آرچ توقف کردیم. یک مقبره قابل تحسین برای یقیشه چارنتس (1937-1997)، شاعر بزرگ مدرن ارمنستان. از آنجا، نگاهی گذرا به ارتفاعات درخشان و چمنزارها و کوه پوشیده از برف آرارات انداختیم.15 دقیقه بعد، ما در گارنی بودیم، یک معبد زیبای یونانی- رومی که اعتقاد بر این است که بوسیله شاه تیرداد یکم برای خدای خورشید، مهر، ساخته شده است. مناظر گارنی، که در لبه ی تنگه قرار دارد، بسیار تماشایی است.ما تا رسیدن به گنبد مخروطی صومعه گغارد (بنایی از خشت) پیش رفتیم که یک دیوار سنگی پشت آن قرار دارد. این کلیسای قرون وسطی ساخته شده در کناره کوه مانند بسیاری از صومعه ها در ارمنستان یک مکان میراث جهانی یونسکو است. غارهای مونک با چلیپاها و طاق ها آراسته شده است. من در یک کلیسای کوچک قدم زدم و همین طور که نور از دهانه گرد طاق می تابید، به نقوش حیوانی روی دیوار خیره شدم. این یکی از ویژگی های کلیساهای قرون وسطی ارمنی است که نور تاریک مرموز و حسی کیهانی را به وجود می آورد. یک نهر جاری از کوه، از دیواری سرازیر می شود و زائران و گردشگران دست خود را در آن می برند.

دانستنی های سفر به ارمنستان : مرکز هنرهای زیبای کافسجیان در ایروان

در گغارد، همانند اکثر کلیساهای قرون وسطی ارمنی، شما با یک معماری ذاتا متمایز روبرو می شوید که در آن بنا و کنده کاری ها در کنار طبیعت جریان دارد. بر خلاف کلیساهای گوتیک اروپا، این کلیساها در مقیاس کوچکتر و با فضاهای خودمانی تری طراحی شده اند. در اینجا، انگار که سنگ ها با شما صحبت می کنند و نور شما را نوازش می کند.روز بعد ما به جنوب ایروان به دره حاصلخیز آرارات رفتیم. در ماه ژوئن، باغ های زردآلو با این میوه های ملی زرد رنگ ارمنستان پر می شوند و تاکستان ها سبز هستند.از اطلاعات سفر به ارمنستان در این صبح روشن، کوه آرارات از توده ابری بزرگی پوشیده بود و خورشید داغ با نسیم خنکی همراه شد.به سمت جنوب در استان وایوتس جور، ون ما از جاده بالا رفت تا به نوراوانک رسیدیم، مجموعه ای شامل دو کلیسای قرون وسطایی که یکی از آنها توسط مامیک معمار و هنرمند طراحی شده است. باز هم من با غارهای راهبان روبرو می شوم، در صخره های ناهموار سرخ که آریزونا را به یاد من می آورند، و سنگ آهک برنزه شیری کلیسای مایرگ آدزوادزین در نور آفتاب در برابر آسمان آبی می درخشد و از کوه ها بالا می رود. کلیسای کوچک نوراوانک با نوری که از پنجره ها جاری است، روشنایی می گیرد. از این پنجره ها به دامنه های سبز، صخره های سرخ، آسمان آبی خیره نگاه می کنم.چهار مایل دورتر از نوراوانک، از فضای روحانی به درون زمین رفتم. با قدم برداشتن در پرتگاه صخره ای تا غار آرنی، جایی که در سال 2007، اولین سبوهای شناخته شده سفالی (کاراس) که برخی از آن ها حدود 6100 سال قدمت داشت، کشف شد. ارمنستان محل تولد مشروبات الکلی شناخته می شود. باستان شناسان هنوز در آنجا مشغول به کار هستند، و کاراس های عصر مس که قبلا در این غار استفاده می شدند، به خوبی نمایان هستند.

یک معبد یونانی-رومی در روستای گارنی از دانستنی های سفر به ارمنستان

از اطلاعات سفر به ارمنستان بدانید که ساخت نوشیدنی در رگ های ارمنی ها جریان دارد و انگور معروف آرنی با پوست ضخیمش منبع بسیاری از بهترین نوشیدنی های جدید است. در طول سفر، من ردهای بزرگ مختلفی را خوردم که صاف، خشک و با طعم های ترکیبی بود که در بشکه های بلوطی قفقازی ساخته شده بود، که مرا یاد انگور پینونوآر اورگان و رد ویژه بورگاندی می اندازد. آرنی، کاتارو، کاراس، ترینیتی و زوحاح از بهترین ها هستند.بعد از گذراندن یک شب در رودخانه گوریس در میرحاف که یک مسافرخانه زیبا و منحصر به فرد با آثار هنری و قالی ارمنی قدیمی بود، 11000 فوت مسافت را در میان چهچهه بلبلان، عقاب های سرسفید و ابرهای خیال انگیز بر فراز دره سبز تا طولانی ترین تراموای بدون ایستگاه جهان برای رفتن به صومعه قرن نهم به نام تاتو پیمودیم. همین طور که کنسرت باروک از بلندگوهای تراموا پخش می شد، دراین ماشین شیشه ای چهار مایل بالای روستاها و کلیساهای باستانی، با صخره ها و کوه های پوشیده از چمن در هوا شناور بودیم و به راحتی مانند یک شاهین به سمت صومعه رفتیم. صومعه دو کلیسای کوچک با گنبد مخروطی داشت که در لبه صخره قرار گرفته بود.با حرکت به سمت دشت ها و مزارع قدیمی سیب زمینی شمال، مراتع خشخاش و گل سلطنتی دلفینیوم آبی، به کرانه غربی دریاچه سوان، یکی از بزرگترین دریاچه های مرتفع در اوراسیا رسیدیم. آب فیروزه ای آن مناسب برای استحمام و ماهیگیران و منبع مهمی برای ماهیگیری، آبیاری و انرژی هیدرو الکتریکی است. در یک رستوران کنار دریاچه به نام Dzovadzots، من یک سوپ ماهی سفید خوردم.صومعه قرن نهمی سواناوانک، با دو کلیسای زیبا و خرمایی رنگ در یک شبه جزیره، ارزش نیم ساعت بالارفتن از ساحل به سمت شمال را دارد.درست در شمال دریاچه سوان، ما به منطقه کوهستانی تاووش رسیدیم که در آن نهرها و مسیرهای پیاده روی از میان جنگل های سرسبز پارک ملی دلیجان عبور می کردند. صومعه تماشایی غارتسین در میان کوه های پوشیده از جنگل قرار دارد.شهر آب گرم دلیجان، واقع در پارک، یک مکان خیال انگیز خارج از داستان چخوف است. خانه های کلبه ای و چوبی آن با سقف های کاشی کاری، نمایش تئاتر فضای باز و مناظر کوهستانی، آن را در قرن نوزدهم تبدیل به مکان مناسبی برای تعطیلات روس های ثروتمند کرده بود؛ اما امروز، کنج عزلتی برای هنرمندان است. یکی از چهار هتل منحصر به فرد کارآفرین و بشردوست خلاق، جیمز توفنکیان در مجموعه ای از خانه های بازسازی شده قرن نوزدهم قرار دارد.از آنجا، ما به اوان دزوراگت، یکی دیگر از هتل های توفنکیان، در زیر کوه های رودخانه دبد رفتیم. اتاق های بزرگ آن دارای منظره ی دوست داشتنی و شیک و منحصر به فرد و مزین به فرش های توفنکیان است. رستوران مشرف به رودخانه، غذاهای عجیبی ارائه می دهد: سبزی محلی و پیاز سرخ شده با ماست؛ بادمجان دودی مخلوط با تاهینی؛ گندم آلمانی با قارچ های وحشی؛ سو بورگ تند (رشته های نازک پهن با پنیرهای ارمنی)، جوجه کباب با آلو خشک و رب انار؛ نوشیدنی سفید درای عالی.بعد از ظهر بعدی در بازگشت به ایروان، در یک خیابان سنگ فرش قدیمی زیر یک طاق از کنار خیابان شلوغ امیریان قدم می زدم که انتب را یافتم. یک رستوران سوری-ارمنی که در آنجا لحم عجین های تند و نازک (پیتزا ارمنی) خوردیم؛ یک موهامارای خوش مزه (گردو، آب انار و فلفل قرمز) که شما با لواش داغ و پف کرده می خورید. و کوفته؛ گوله های ترد گندم با گوشت بره و سبزی. شب بعد دوستم آشوت، من را به یک رستوران عربی-عراقی به نام بابیلون برد که جشن ما در آنجا شامل بورگس ترد (خمیر پخته شده که دور پنیر می پیچند)، دلمه انگور بدون گوشت و کباب های بره ترد، غذاهایی بود که من بیرون از آشپزخانه مادرم خوردم.من هیچ وقت ایروان را بدون گشتن در ورنیساژ ترک نمی کنم. بازاری سر باز در پارکی در خیابان های آرام و بوزانت که در آن غرفه ها و غرفه های سرامیکی، صنایع هنری قومی و معاصر، فرش، پارچه، جواهرات و غیره وجود دارد. قبل از اینکه به میدان جمهوری که اغلب غروب ها را آنجا گذراندم برگردم، دو تکه گلیم قفقازی عتیقه خریدم.میدان در شب، با ساختمان های سنگی توفایی شگفت انگیز و گلگونش، روشن است؛ فواره ها در میان چراغ های رنگی آب فشانی می کنند، موسیقی پخش می شود، مردم می رقصند. این مراسم شبانه ایروان در ماه های گرم است. یک جشن کوچک خانگی در پایان روز که واکنش این ملت به تاریخ سخت این کشور است که از تمدنی باستانی ظهور کرده است.