غار قوری قلعه جاذبه ای طبیعی در دل کوه شاهو است

ایرنا/ براساس آخرین خبرهای بدست آمده و گزارشات منتشر شده، غار قوری قلعه جاذبه ای طبیعی در دل کوه شاهو است.

غار قوری قلعه در استان کرمانشاه در فاصله 87 کیلومتری شهر کرمانشاه و 25 کیلومتری پاوه قرار دارد. غار در دامنه رشته کوه شاهو و داخل کانی های آهکی ایجاد شده و ارتفاع دهانه آن از سطح دریا حدود 1200 متر است.

در حال حاضر غار از دو بخش تشکیل شده است. بخش اول که حدود 500 متر طول دارد، از 2 تالار و دالان های رابط بین آنها تشکیل شده و نورپردازی از زوایای مختلف آن را تبدیل به مکانی زیبا برای گردشگری کرده است.

این غار هفتمین اثر طبیعی ملی ایران است که هر سال بویژه در ایام نوروز، گردشگران بیشماری را از سراسر جهان به سوی خود می کشاند.

غار قوری قلعه بزرگترین و شگفت انگیزترین غار آبی آسیا در این روزهای تعطیلات نوروزی بهترین محل برای تفرج گردشگران است که چشم ها را به دیدن دنیایی از راز و رمز و شگفتی می برد و خستگی راه را از تن مسافران به دَر می کند.

به گفته کارشناسان، دیرینگی این غار که به عنوان یکی از هفت اثر طبیعی ملی ایران، به ثبت رسیده به 65 میلیون سال می رسد و تنها 30 سال از شناسایی آن می گذرد.

این غار که هم اکنون به عنوان یکی از جاذبه های گردشگری استان کرمانشاه و غرب کشور محسوب می شود در سال 1355 هجری شمسی توسط گروهی از غارشناسان انگلیسی و در سال 1356 توسط گروه دیگری از غارنوردان فرانسوی کشف شد.

براساس مقاله غار قوری قلعه جاذبه ای طبیعی در دل کوه شاهو است، باید بدانید که غارشناسان و جانورشناسان انگلیسی و فرانسوی در حالی که برای یافتن پستانداران از جمله خفاش در 80 کیلومتری کرمانشاه و در کوهستان های پوشیده از جنگل پاوه و اورامانات تلاش می کردند، 620 متر از عمق غار را طی کردند و به نقطه ای که آب هم سطح سقف غار بود رسیدند و با تصور اینکه این نقطه انتهای غار است، بازگشتند.

با تشکیل کمیته غارنوردی در کشور و پس از پنج سال تحقیق و مطالعه یک گروه غارشناسی توانست در سال 1368 در مرحله اول به عمق 2 هزار و 30 متری و سپس در مرحله دوم به عمق سه هزار و 140 متری غار دست یابد. اعضای این گروه برای رسیدن به این عمق، حدود 12 کیلومتر مسیرهای پیچ در پیچ غار را پیموده و نقشه برداری کردند.

دستیابی به این عمق، غار قوری قلعه را به عنوان بزرگترین غار آبی آسیا و طولانی ترین غار آبی ایران معرفی کرد. به گفته کارشناسان، قدمت این غار که از آهک «تروراسیک» و «کرتاسه» تشکیل شده به 65 میلیون سال قبل و به دوره دوم زمین شناسی باز می گردد.

این غار در طول تاریخ به عنوان جان پناهی امن و دور از دسترس مورد استفاده انسانها قرار گرفته که کشف آثاری همچون کاسه، بشقاب و تعدادی ظروف و سکه از دوران یزد گرد سوم، حاکی از قدمت و استفاده از آن در دوران باستان است.

به گفته کارشناسان، ژرفای حوضچه های این غار به 14 متر می رسد، همچنین دمای درون غار 7 تا 11 درجه است و در تمام فصول سال ثابت می باشد. این اثر طبیعی دارای تالارهای زیبا در 1400 متری و 500 متری به نام های «مریم»، «کوهان شتر»، «مسیر برزخ»، «بلور» و «عروس» می باشد که چشم هر بیننده را به میهمانی زیبایی و شکوهی وصف نشدنی می برد.

این غار در دامنه کوه شاهو و در یکی از مناطق کوهستانی ایران واقع شده است. دره ای که غار قوری قلعه در آن قرار دارد از زیباترین دره های استان است که از ویژگی های جنگلی خاص و چشمه سارهای بیشمار با چشم اندازهای حیرت انگیز و جذاب برخوردار است.

وجود جنگل های متراکم با گونه های بلوط، انجیر کوهی، آلبالوی کوهی، بادام وحشی و همچنین حیواناتی چون گرگ، روباه، خوک، خرگوش، کل و بز در اطراف این غار، زیبابی خاصی به آن بخشیده است.

این غار علاوه بر گردشگرانی که برای تفریح مراجعه می کنند مکان مناسبی برای گروههای غارنوردان، پژوهشگران و زمین شناسان است.

منطقه قوری قلعه دارای آب و هوای معتدل است و معمولا بین 252 تا 305 روز در سال دمای بالای صفر درجه (دمای داخل غار 7 تا 11 درجه) دارد.

رطوبت نسبی آن 89 درصد است که این شرایط باعث شده در تمام فصول سال گردشگران به راحتی بتوانند از آن بازدید نمایند.

بعد از گذر از دالان ورودی غار اولین مکان وسیع به نام تالار مریم نامگذاری شده است. این محوطه همانند دریاچه وسیعی است که گرداگرد آن را قندیل هایی بسیار زیبا با اشکال مختلف فرا گرفته است.

این قندیل ها که هر یک اشکال خاصی را تداعی می کنند دلیل اصلی نامگذاری هر قسمت از این غار شده که به عنوان مثال وجود قندیلی به شکل حضرت مریم دلیل نامگذاری اولین تالار این غار به نام تالار مریم شده است.

علاوه بر این در داخل غار و بر روی سینه داخلی آن میتوان به صورت طبیعی و بدون دخالت انسان آثار دیگری همچون فردوسی، امیرکبیر، بابانوئل، شیرسنگی، ماهی، مار کبری، قارچ، برج پیزا، نیم رخ شیر، فیل، قلب، گل کلم، بستنی، کشتی، گردن غاز، آبشار، لاکپشت، نام حضرت محمد (ص) و نیز ماکت شهر پاوه را مشاهده کرد.

در عمق هزار متری غار، تالاری وجود دارد که زیباترین حوضچه آبی جهان در آن توجه همه را به خود جلب می کند، در این محوطه قندیل هایی به شکل پرده ای وجود دارد که با دست زدن به هرکدام از آنها صدایی شبیه یکی از آلات موسیقی به گوش می رسد به همین دلیل این محوطه را تالار «بتهوون» نامگذاری کرده اند.

در عمق یک هزار و 500 متری غار، تالار عروس قرار دارد که زیبایی آن قابل توصیف نیست، جنس سنگ های این محوطه از کریستال سفید و براق است و اگر کسی بخواهد از روی آنها گذر کند جای پای او در این قسمت باقی می ماند.

از سقف این محوطه قندیل هایی شبیه میله خودکار که جنسشان از رسوبات آهکی و حالت کریستال است به ارتفاع 2 تا هشت متر پایین آمده است، این قندیل ها آنقدر نازک و شفاف است که با زدن یک دست هشت متر از آن فرو می ریزد.

وجود «استالاگمیت» و «استالاکتیت ها» در غار زیبایی های این اثر ملی را دوچندان کرده است.

در عمق 2 هزار و 700 متری غار، چهار آبشار به ارتفاع 10 تا 12 متر وجود که در این عمق وجود چنین آبشار زیبایی باورپذیر نیست و هر بیننده ای را مسحور خود خواهد کرد، در بخش دیگری از این غار تونلی با نام تونل برزخ وجود دارد که به وحشتناک ترین مکان این غار معروف شده است، طول این تونل 220 متر است که با عرض سه متر نیمی از آن را آب فرا گرفته است.

به گفته کارشناسان ژرفای این غار زیستگاه گونه ای نادر از خفاشان با نام خفاش گوش موشی است که باعث توجه بسیاری از جانورشناسان دنیا شد اما به غیر از این گونه خفاش تاکنون گونه دیگری از حیات جانوری در غار یافت نشده است.

کارشناسان میراث فرهنگی معتقدند اطلاعات موجود نشان می دهد که تا قبل از تبدیل شدن این غار به یک غار نمایشی جمعیت قابل توجهی از مهره داران غارزی مانند خفاش ها و سمندر خال زرد در آن می زیسته اند.

در خصوص علت نامگذاری این غار به قوری قلعه نیز کارشناسان معتقدند روستایی به همین نام در نزدیکی این غار قرار دارد که در ایام قدیم اطراف این روستا را قلعه های مختلفی در بر گرفته که شکل یکی از این قلعه ها شبیه قوری بوده است. به همین دلیل نام این روستا و این غار به قوری قلعه نامگذاری شد.

اینکه روستا و غار را قوری قلعه نامیده اند به دوره ساسانیان باز می گردد، در آن دوره دژی بزرگ و مستحکم بنا شد که هم اکنون آثاری از آن به جای مانده است، این دژ به جهت بزرگی بعدها از سوی کُرد زبانان آن منطقه به «گورا قِلا» نامیده شد.

کلمه گورا در زبان کُردی به معنای بزرگی و قلا به معنای قلعه یا دژ می باشد، در اثر گذشت زمان این نام به تدریج تغییر کرده و به نام های گوری قلا و در آخر به قوری قلعه معروف شده است.

بعدها پس ار ساختن آبادی در کنار دژ همان نام یعنی قوری قلعه به روستا اطلاق شد، از طرفی چون نزدیک ترین محل سکونت به غار همین روستاست، بنابر این اسم غار را نیز قوری قلعه گذاشتند.