معرفی برخی از گنجینه هایی که هرگز پیدا نشدند

ایسنا/ این خبر به جهت معرفی برخی از گنجینه هایی که هرگز پیدا نشدند، برای شما مخاطبان گرامی نوشته شده است.

گنجینه مسروقه آزتک ها

امپراتوری آزتک ها در مکزیک در اوایل قرن شانزدهم میلادی شاهد رونق بود، اما «موکتزوما»، حکمران قلمرو آزتک ها زمانی که «هرنان کورتس» و دیگر فاتحان اسپانیایی در سال 1519 میلادی وارد قلمرو شدند، سقوط کرد. آنها «موکتزوما» را حاکم دست نشانده خود کردند، تا اینکه او در سال 1520 میلادی در شرایط نامشخصی درگذشت. «کورتس» و نیروهایش در مواجهه با شورش آزتک ها سعی کردند در 30 ژوئن 1520 میلادی با حجم عظیمی از طلای آزتک ها از پایتخت آزتک ها یعنی «تنوچتیتلان» فرار کنند.

با این حال یکی از کشتی های آنها در کانالی که به «دریاچه تشکوکو» منتهی میشد و اکنون خشکیده است، غرق شد و در نتیجه بسیاری از اسپانیایی ها کشته شدند و بخشی از طلاهای آنها نیز از دست رفت. آن شب برای اسپانیایی ها به «La Noche Triste» یا «شب غم» معروف شد. اسپانیایی ها چند ماه بعد بازگشتند تا طلاهای از دست رفته را بازیابی کنند اما آنها تنها بخشی از آن طلاها را پیدا کردند. بخشی از این طلاها اخیراً پیدا شد، هنگامی که یک کارگر ساختمانی یک شمش طلای چند صد ساله را در مکزیکوسیتی کشف کرد. با این وجود بحشی زیادی از این گنجینه طلا هنوز مفقود است.

تالار کهربا

«تالار کهربا» در قرن هجدهم میلادی در «کاخ کاترین» واقع در نزدیکی «سن پترزبورگ» ساخته شد. براساس مقاله معرفی برخی از گنجینه هایی که هرگز پیدا نشدند، باید بدانید که در ساخت این اتاق از موزائیک های طلاکاری شده، آینه ها و کنده کاری ها همراه با لوح هایی که از حدود 450 کیلوگرم کهربا ساخته شده بودند، استفاده شده بود. اتاق کهربا در سال 1941 میلادی و در طول جنگ جهانی دوم به تسخیر آلمان درآمد و در نتیجه آن تابلوها و آثار هنری اتاق از آن جدا و به آلمان منتقل شد. پس از آن دیگر اثری از این اشیاء دیده نشد و این امکان وجود دارد که اکنون نابود شده باشند.

تابوت دان منکورع

هرم «منکورع» فرعون مصر باستان کوچکترین هرم از اهرام سه گانه ای است که حدود 4500 سال پیش در «جیزه» ساخته شد. در حوالی 1830 میلادی بود که «هاوارد وایس» (Howard Vyse) افسر نظامی انگلستانی اهرام جیزه را کاوش کرد. «وایس» اکتشافات زیادی در جیزه انجام داد که از جمله آنها به یک تابوت سفید مجلل میتوان اشاره کرد که در هرم «منکورع» یافت شد. او سعی کرد در سال 1838 میلادی این تابوت را با کشتی تجاری «بئاتریس» به انگلستان بفرستد اما کشتی در حین سفر غرق شد و تابوت پرزرق و برق را نیز با خود برد. اگر بقایای «بئاتریس» پیدا شود، ممکن است بتوان تابوت باستانی را بازیابی کرد.

تابوت عهد

براساس کتاب «تنخ»، «تابوت عهد» صندوقی بود که لوح های حاوی 10 فرمان حکاکی شده در آن نگهداری میشد. این صندوق در معبدی در شهر قدس (اورشلیم) نگهداری میشد که گفته شد توسط سلیمان نبی ساخته شده است. این معبد که گاهی از آن با نام «نخستین معبد» یاد می شود، مقدس ترین مکان روی زمین برای قوم یهود بود اما زمانی که ارتشی از بابل باستان به رهبری «نبوکدنصر دوم» این منطقه را فتح و شهر را غارت کرد، این معبد در سال 587 قبل از میلاد ویران شد. مشخص نیست چه اتفاقی برای صندوق عهد افتاده و درباره محل آن مدت ها گمانه زنی ها شده است.

شمشیر هانجو ماسامونه

«هانجو ماسامونه» یک شمشیر است که گفته می شود توسط «گورو نیادو ماسامونه» ساخته شده که در فاصله 1264 تا 1343 میلادی زندگی میکرد و از نظر بسیاری به عنوان بزرگترین شمشیرساز تاریخ ژاپن شناخته می شود. این شمشیر به افتخار یکی از صاحبان آن، یعنی «هونجو شیگناگا» که پس از نبردی در قرن شانزدهم میلادی آن را به عنوان جایزه دریافت کرد، نامگذاری شده است. شمشیر بعداً در اختیار «توکوگاوا ایه یاسو» (Tokugawa Ieyasu) قرار گرفت که پس از پیروزی در یکسری از جنگها در قرن شانزدهم، نخستین شوگون ژاپن شد.

این شمشیر تا پایان جنگ جهانی دوم یعنی زمانی که در طول اشغال ژاپن توسط آمریکایی ها از بیم استفاده از شمشیر و سایر موارد مشابه علیه آمریکایی ها به مقامات آمریکایی تحویل داده شد، از خانواده «توکوگاوا» خارج شد و دیگر اثری از این شمشیر دیده نشد. این احتمال وجود دارد که سربازان آمریکایی شمشیر را به همراه سایر سلاح های ژاپنی توقیف شده نابود کرده باشند، یا ممکن است شمشیر را به آمریکا منتقل کرده باشند که در این صورت احتمال بازیابی آن وجود دارد.

کتابخانه گمشده تزارهای مسکو

گفته می شود «کتابخانه گمشده تزارهای مسکو» مجموعه عظیمی از متن های یونان باستان و دست نوشته هایی به زبان های مختلف را در بر می گرفت. حکمرانان «دوک نشین بزرگ مسکو» این کتابخانه را در سال 1518 میلادی ساختند. ادعاهایی وجود دارد مبنی بر اینکه «ایوان چهارم» معروف به «ایوان مخوف» که در فاصله 1530 میلادی تا 1584 میلادی زندگی میکرد، به نوعی متن های این کتابخانه را مخفی کرد. در طول قرنها تلاشهای زیادی برای یافتن این «کتابخانه مخفی» صورت گرفته است اما کاوشگران تاکنون دست خالی باقی مانده اند. صرف نظر از بودن یا نبودن این کتابخانه مخفی، تعدادی از متون باستانی نوشته شده به زبان یونانی و سایر زبان ها در آرشیوهای مسکو و سن پترزبورگ باقی مانده است.

جواهرات سلطنتی ایرلند

براساس آنچه «وماس اوریوردان» (Tomás O'Riordan) مورخ و مدیر پروژه در دانشگاه کالج کورک در مقاله ای که در سال 2001 در مجله «تاریخ ایرلند» منتشر کرده است، جواهرات سلطنتی ایرلند که در سال 1907 میلادی از «قلعه دوبلین» ربوده شدند، در هیچ مراسم تاجگذاری استفاده نشده و در تاجی نیز به کار نرفته اند. این جواهرات شامل یک «نشان سینت پاتریک» و یک سنجاق با الماس و پنج گردنبند طلا بودند.

در زمان خلق این جواهرات سلطنتی در سال 1783 میلادی ایرلند تحت کنترل بریتانیا بود. این جواهرات از 394 سنگ برگرفته از جواهرات ملکه شارلوت و «نشان گرمابه» ساخته شده بودند. ملکه شارلوت همسر پادشاه جورج سوم بود. به گفته «اوریوردان» در این جواهرات، روپیه هایی از یک امپراتور مغول و احتمالاً سنگهای قیمتی ارائه شده توسط سلطان ترکیه نیز وجود داشت. این جواهرات سلطنتی در یک کتابخانه نگهداری می شدند و امنیت ضعیف در نگهداری به سرقت این جواهرات منجر شد. هنوز مشخص نیست چه کسی جواهرات را دزدیده و چه اتفاقی برای آنها افتاده است.

اشعار گمشده سافو

«سافو» شاعر یونانی که در قرن هفتم قبل از میلاد زندگی میکرد، به نوعی «شکسپیر» روزگار خود بود. این زن از احترام زیادی در بین یونانیان باستان برخوردار بود و به عنوان یکی از برترین شاعران شناخته میشد. متاسفانه شعرهای کمی از او تاکنون باقی مانده است. با این حال، در سال 2014 میلادی بخش ه ایی از دو شعر از «سافو» که پیش تر کشف نشده بود، توسط «درک آبنیک»، یک متخصص در دانشگاه آکسفورد آشکار شد. «سافو» در یکی از این شعرها در مورد برادرانش صحبت می کند و در شعری دیگر از عشق نافرجام می گوید. با این حال منشاء این دو شعر آشکار نشد و در حال حاضر مشخص نیست که این اشعار دقیقاً از کجا آمده اند.

گنجینه اسقف متوفی

در سال 1357 میلادی یک کشتی به نام «سائو ویسنته» (São Vicente) از لیسبون در پرتغال به سمت «اوینیون» در فرانسه حرکت کرد و گنجینه هایی را حمل میکرد که به اسقف لیسبون به نام «Thibaud de Castillon» که به تازگی درگذشته بود، تعلق داشت. این گنجینه شامل طلا، نقره، انگشتر، جواهرات، بشقاب های نفیس و حتی محراب های قابل حمل بود. در حالی که کشتی «سائو ویسنته» در نزدیکی اسپانیای امروزی در حال حرکت بود، مورد حمله دو کشتی دزدان دریایی به شدت مسلح قرار گرفت که خدمه آنها، گنج این کشتی را تصرف کردند.

اعضای یکی از آن دو کشتی دزدان دریایی بعد از توقف دستگیر شدند. با این حال به نظر می رسد دیگر کشتی دزدان دریایی فرار کرده باشد و سرنوشت خدمه کشتی و گنجینه مسروقه مشخص نیست.

قضات عادل

نقاشی «قضات عادل» بخشی از «محراب خنت» و یک اثر هنری قرن پانزدهم میلادی است که توسط «هوبرت» و «یان ون آیک» در کلیسای جامع سنت باوو در خنت واقع در بلژیک خلق شد. این نقاشی چندین سوارکار را به تصویر میکشد که هویت آنها نامشخص است. این نقاشی در سال 1934 میلادی ربوده شد و از آن زمان تاکنون هرگز پیدا نشد. براساس گزارشی که در سال 2013 در «گاردین» منتشر شده، در گذر زمان سرنخ های جدیدی درباره این سرقت کشف شده است و پرونده سرقت این نقاشی که اکنون بیش از 2000 صفحه است، همچنان باز باقی مانده است.

الماس فلورانسی

این الماس زرد 137 قیراطی احتمالا از هند در قرن پانزدهم میلادی به اروپا منتقل شده است. اینکه این الماس چطور و دقیقا چه زمانی سر از اروپا درآورده است، هنوز مشخص نیست. یک فرضیه این است که «شارل یکم» که از 1467 تا 1477 میلادی دوک «بورگوندی» بود، این الماس را از الماس بزرگتری تراشید و چنان شیفته الماس فلورانسی شد که حتی آن را با خود به جنگ برد و ظاهرا با آن کشته شد.

«کارل یکم» امپراتور اتریش مجارستان پس از جنگ جهانی اول با این الماس به سوئیس گریخت و آن را در صندوق بانکی گذاشت و بعد به یک وکیل اتریشی به نام «برونو اشتاینر» سپرد که قرار بود به این خانواده سلطنتی کمک کند تا آن را به همراه سایر جواهرات سلطنتی بفروشد. سرنوشت این الماس مشخص نیست. براساس گزارش خبری که در سال 1924 میلادی منتشر شد «اشتاینر» دستگیر، متهم به کلاهبرداری و تبرئه شد. این احتمال وجود دارد که الماس فلورانسی دوباره تراشیده شده و اکنون به مجموعه ای از الماس های کوچکتر تبدیل شده باشد.

دیوارنگاره گمشده داوینچی

«لئوناردو داوینچی» این دیوارنگاره را که تصویر پیروزی یک لشگر ایتالیایی به رهبری فلورانس در مقابل میلان در سال 1440 میلادی است در سال 1505 میلادی خلق کرد. این دیوارنگاره بر یکی از ساختمانهای شهر فلورانس خلق شد و در سال 1563 میلادی یعنی زمانی که این ساختمان توسط «جورجو وازاری» نقاش و معمار ایتالیایی بازسازی میشد، ناپدید شد. در سال 2012، گروهی از کارشناسان هنری اعلام کردند که شواهدی را این دیوارنگاره کشف کرده اند که نشان می دهد این اثر هنری نابود نشده و «وازاری» صرفا دیوارنگاره دیگری را روی نقاشی «داوینچی» خلق کرده است. کارشناسان چندین سال این دیوارنگاره را با روشهای علمی بررسی و بخش کوچکی از نتایج بررسی های خود را منتشر کردند.

با این حال، نتایج تحقیقات این گروه از محققان هرگز تایید نشد و تحقیقات متوقف شد. در سال 2020 میلادی گروه دیگری از محققان ادعا کردند که «داوینچی» هرگز چنین نقاشی دیواری را خلق نکرده است، اگرچه این ادعا نیز مورد مناقشه است. در نهایت، سرنوشت این نقاشی و حتی موجودیت آن هنوز موضوع بحث کارشناسان است.

گنجینه های طومار مسی

احتمالا غیرعادی ترین مورد از طومارهای دریای مرده (در آسیا) که در وادی قمرات در کرانه شمال غربی دریای مرده کشف شده اند، متنی باشد که روی یک صفحه مسی حکاکی شده و اطلاعاتی درباره موقعیت مکانی مجموعه وسیعی از گنجینه های مخفی را ارائه کرده است. این «طومار مسی» اکنون در موزه ای واقع در اردن نگهداری می شود. محققان هنوز به توافق نرسیده اند که در این طومار از یک گنج واقعی صحبت شده است یا یک گنج افسانه ای. در زمان نگارش طومار در حدود سال 70 پس از میلاد ارتش روم در حال شکست دادن گروه های یهودی بود که علیه حکومت روم شورش می کردند. در نهایت، ارتش روم اورشلیم را گرفت و معبد دوم را ویران کرد.

برخی از محققان حدس می زنند گنجینه هایی که در طومار مس به آنها اشاره شده، می توانند گنجینه های واقعی باشند که قبل از تخریب معبد توسط ارتش روم پنهان شده بودند. محققان دیگر استدلال می کنند که گنجینه معرفی شده در طومار مسی آنقدر زیاد است که باید افسانه باشد.

آثار هنری مسروقه موزه ایزابلا استوارت گاردنر

در هجدهم مارس سال 1990 دو سارق در لباس ماموران پلیس وارد «موزه ایزابلا استوارت گاردنر» در بوستون شدند و 13 اثر هنری به ارزش 500 میلیون دلار را ربودند. این مجموعه آثار سه اثر هنری از «رامبرانت» نقاش هلندی و پنج نقاشی از «ادگار دگا» هنرمند فرانسوی را شامل می شود. هویت سارقان هنوز نامشخص است و آثار هنری مسروقه نیز هرگز پیدا نشدند. این امکان وجود دارد که سارقان نقاشی اکنون در قید حیات نباشند و نقاشی های مسروقه نیز به شدت آسیب دیده یا نابود شده باشند. با وجود ارزش بالای این آثار هنری، فروش آنها با توجه به مشهور بودنشان دشوار خواهد بود و هر خریدار به راحتی می تواند تشخیص دهد که این نقاشی ها به سرقت رفته اند.

انسان پکن

در سال 1923 فسیل های یک انسان راست قامت به نام «انسان پکن» که در فاصله 200 هزار تا 750 هزار سال قبل زندگی می کردند، در غاری در نزدیکی روستای «زوکودیان» کشف شد. این فسیل ها در سال 1941 میلادی در جریان جنگ چین و ژاپن ناپدید شدند و موقعیت مکانی آنها اکنون نامشخص است. براساس مقاله معرفی برخی از گنجینه هایی که هرگز پیدا نشدند، باید بدانید که برخی از محققان بر این باورند که این فسیل ها در جریان انتقال به ایالات متحده آمریکا ناپدید شده اند.

طلای نازی ها

طبق افسانه ها، در نزدیکی پایان جنگ جهانی دوم یک نیروی نازی به رهبری یک افسر مقدار زیادی طلا را در دریاچه توپلیتز در اتریش غرق کرد تا از اینکه این گنجینه به تصرف نیروهای متفقین دربیاید، جلوگیری کند. از آن زمان تاکنون جست و جوهای زیادی برای بازیابی این گنجینه انجام شد اما هیچ طلایی پیدا نشده است. این امکان وجود دارد که این داستان فقط یک افسانه باشد و در واقعیت هیچ طلایی در دریاچه غرق نشده باشد. با این حال، برخی از محققان خاطرنشان کرده اند که دید ضعیفی به دریاچه وجود دارد و تعداد زیادی کنده چوب و زباله وجود دارد که تلاش برای یافتن طلا را دشوار و خطرناک می کند. برخی از غواصان در تلاش برای یافتن طلا در آبهای این دریاچه کشته شده اند.

نقاشی گمشده رافائل

«رافائلو سانتسیو»، نقاش ایتالیایی که بیشتر با نام «رافائل» شناخته می شود و در سال 1483 میلادی متولد شد و در سال 1520 میلادی درگذشت، تابلو نقاشی «پرتره یک مرد جوان» را خلق کرد. هویت سوژه این نقاشی و تاریخ دقیق خلق آن مشخص نیست. این نقاشی در سپتامبر 1939 زمانی که ارتش آلمان به لهستان حمله کرد، متعلق به موزه Czartoryski در کراکوف لهستان بود. مقامات نازی این نقاشی را از موزه دزدیدند و قصد داشتند آن را در موزه Führerermuseum در لینتس (گالری هنر لینتس) واقع در اتریش نگهداری کنند. موزه Führerermuseum هرگز ساخته نشد و این نقاشی آخرین بار در ژانویه سال 1945 میلادی به نمایش گذاشته شد. این نقاشی تاکنون بازیابی نشده است.