مجسمه های موآی در جزیره ایستر مدتهاست که مرموز به نظر می رسند

ایسنا/ براساس آخرین خبر و گزارشهای منتشر شده، مجسمه های موآی در جزیره ایستر مدتهاست که مرموز به نظر می رسند.

«جزیره ایستر» در اقیانوس آرام و در 3500 کیلومتری غرب شیلی واقع شده است. این جزیره در اصل «راپا نویی» نامیده میشد و در حدود 800 پس از میلاد بومی های «پلی نزیایی » در آن ساکن شدند. کاوشگران هلندی که در یکشنبه عید پاک سال 1722 میلادی به این جزیره رفته بودند، نام جدید این جزیره را بوجود آوردند. اکوسیستم فرسوده ناشی از جنگل زدایی، هجوم موش ها و تجارت برده در آمریکای جنوبی حتی قبل از زمان ورود اروپایی ها ساکنان کمی را در این جزیره به جا گذاشته بود.

«دیلی آرت» در گزارشی موآی را به معنای «تا او بتواند وجود داشته باشد» تفسیر کرده و درباره آن نوشته است هر چهره از این مجسمه ها تجسمی از یک شخصیت یا اجداد مهم است. حدود 1000 مورد از این مجسمه ها که ارتفاع آنها بین 1.8 تا 10 متر است، در نقاط مختلف این جزیره قرار دارند. این مجسمه ها با تراشیدن سنگ خاکستر آتشفشانی یا بازالت در معادن ساخته و سپس به نقاط مختلف جزیره منتقل شدند. بسیاری از این مجسمه ها به مقصد نهایی منتقل نشدند و در مسیر یا شکستند و یا غیر قابل حمل بودند و در همانجایی که افتادند باقی ماندند. این مجسمه ها به نحوی نصب می شدند که پشت آنها به اقیانوس و چهره آنها رو به جزیره باشد تا به این ترتیب بتوانند بر مردم و جزیره نظارت کنند.

براساس تحقیقاتی که توسط دانشگاه «بینگهمتون» در نیویورک انجام شده، نحوه قرارگیری مجسمه های «موآی» کاملا عامدانه بوده و مکان و جریان آب آشامیدنی تازه را مشخص می کند که در این سرزمین بسیار کمیاب است.

تاریخ گذاری رادیوکربن نشان می دهد این مجسمه ها در فاصله 1100 تا 1500 پیش از میلاد تراشیده شده بودند. با اینکه روش دقیق تراشیدن و جابجایی این مجسمه ها هنوز مشخص نیست، اما میتوان این نکته را در نظر گرفت که خاکستر آتشفشانی تقریبا نرم است و سنگ اسکنه قابل حکاکی است و میتوان آنها را به کمک سنگ، طناب و تکه چوب جابجا کرد.

با توجه به وزن زیاد این مجسمه ها، سازندگان آنها را در حالی می تراشیدند که مجسمه ها را روی زمین خوابانده بودند و در زمان جابجایی آنها را بلند می کردند. سنگ نوشته های غیرقابل رمزگشایی نیز در پشت این مجسمه ها حکاکی شده است.

هر «موآی» یک پیکره عظیم با صورت و ویژگی های اغراق آمیز است. همه آنها به طور قابل توجهی متفاوت به نظر می رسند؛ چرا که قرار بود ویژگی های افراد مشخصی را نشان دهند. برخی از مردم فکر می کردند این مجسمه ها نوعی سردیس هستند، اما بدن آنها زیر خاک دفن شده است. با گذشت سالها مجسمه ها سقوط کردند و در دوران مدرن بود که دوباره برپا شدند.

وزن مجسمه های «موآی» به طور میانگین بین 3 تا 5 تن است اما وزن سنگین ترین آنها به 80 تن می رسد. برخی از این مجسمه ها چشم هایی داشتند که از صدف سفید و مرجان ساخته شده بودند، اما فقط یک نمونه از آنها باقی مانده است. چشم ها در مرحله پایانی ساخت به مجسمه اضافه می شدند و به عنوان نکته کلیدی برای زنده کردن مجسمه در نظر گرفته می شدند.

کاوش باستان شناسان در جزیره «ایستر» در سالهای اخیر به کشف تعداد بیشتری از این مجسمه ها منجر شده است. چندی پیش یک مجسمه دیگر از مجموعه مجسمه های «موآی» در بستر یک دریاچه خشک پیدا شد.