راز گور دسته جمعی 5 هزار ساله برملا شد

ایلنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده و گزارش های منتشر شده، راز گور دسته جمعی 5 هزار ساله برملا شد.

بیش از 5000 سال پیش، شماری از مردان، زنان و کودکان با ضربه به سر و جراحات تیر در یک گور دسته جمعی در اسپانیا دفن شدند. طی یک مطالعه جدید، باستان شناسان موفق شدند اسکلتها را از یکدیگر جدا و مورد مطالعه قرار دهند. این مطالعات شواهد جدیدی از جنگ باستانی را نشان می دهد.

پناهگاه سنگی San Juan Ante Portam Latinam (SJAPL) واقع در شهر لاگاردیا در شمال اسپانیا برای اولین بار در سال 1991 حفاری شد. بیش از 300 اسکلت با رادیوکربن مربوط به 3380 تا 3000 قبل از میلاد در یک دفن دسته جمعی پیدا شد. بیشتر این اسکلت ها در هم تنیده و در موقعیت های عجیب و غریب بودند. در این کاوش ها باستان شناسان ده ها نوک پیکان و تیغه های سنگ چخماق را به همراه تبرهای سنگی و زیورآلات شخصی کشف کردند.

محققان در ابتدا به این نتیجه رسیدند که شواهدی از قتل عام در دوران نوسنگی را پیدا کرده اند. اما یک تجزیه و تحلیل جدید از اسکلت های SJAPL نشان می دهد که این افراد به احتمال زیاد در حملات یا نبردهای جداگانه در طی چند ماه یا سال کشته شده اند.

در مطالعات جدید، تیم باستان شناسی موفق به کشف جراحات التیام یافته و التیام نیافته در اسکلت ها شده است. آنها در مجموع 107 آسیب جمجمه را پیدا کردند که بیشتر آنها در بالای جمجمه قرار داشتند و احتمالاً مربوط به ضربه های شدید مانند ضربات گرز سنگی یا چماق های چوبی است. محققان دریافتند که تقریباً مردان پنج برابر بیشتر از زنان دچار ترومای جمجمه شده اند.

جراحات بقیه اسکلت ها نیز مورد بررسی قرار گرفت. باستان شناسان 22 مورد از تروما را که بر اندام ها تأثیر می گذارد، و همچنین 25 مورد آسیب به سایر قسمت های بدن مانند صدمات جمجمه را کشف کردند. به نظر می رسد که این آسیب ها به طور نامتناسبی بر مردان تأثیر گذاشته است که تقریباً چهار برابر زنان دارای شواهدی از ضربه های بدنی بودند. جراحات سر پیکان نیز به شدت با اسکلت های مردانه مرتبط است که نشان می دهد مردان بیشتر از زنان در معرض خشونت های دوربرد قرار گرفته اند.

در مجموع در مردان نوجوان و بزرگسالی که در SJAPL دفن شده اند، 97.6 درصد از ترومای التیام نیافته و 81.7 درصد از ترومای بهبود یافته ثبت شده در اسکلت هایی را تشکیل می دهند که جنسیت بیولوژیکی آنها قابل تخمین است. به گفته باستان شناسان، این نشان می دهد که گور دسته جمعی حکایت از «یک یا چند لایه جنگی» ناشی از نبردها یا حملاتی دارد که در آن مشارکت مردان غالب بوده است.

این جوامع اواخر دوره نوسنگی عمدتاً کشاورزانی بودند که گندم و جو کشت می کردند و از گله های اهلی گوسفند، گاو و خوک مراقبت می کردند. اما محققان شواهدی از بیماری و استرس روی اسکلت های نوسنگی پیدا کردند که می تواند نشان از کمبود منابع غذایی داشته باشد که بر مردم تاثیر گذاشته و به طور بالقوه پیامد خشونت بوده است.