مقبره حسن زیرک یکی از جاذبه های دیدنی آذربایجان غربی به شمار می رود

سیری در ایران/ براساس اخبار و گزارش های بدست رسیده، مقبره حسن زیرک یکی از جاذبه های دیدنی آذربایجان غربی به شمار می رود.

آرامگاه استاد حسن زیرک در شهر بوکان هست. زیرک استعداد زیادی در سرودن شعر و آهنگسازی داشت و دوره هایی را نیز به همکاری با رادیوهای ایران و عراق پرداخت. علاوه بر آثاری که از وی به جا مانده اند، ترانه هایش در سرتاسر شهرهای کردنشین محبوبیت زیادی دارند. مقبره حسن زیرک امروزه بر فراز کوه ناله شکن قرار دارد.

استاد حسن زیرک به سال 1300 در شهرستان بوکان استان آذربایجان غربی چشم به جهان گشود. در سن 5 سالگی از مهر پدر محروم گشت و بدبختی ، تلخی و سختی های فراوانی را چشید. زندگی را با درد و رنج گذراند و عمری را در شهرهای کردنشین ایران و عراق سپری کرد. مدت زیادی در بخش کردی رادیو بغداد همکاری کرد. از سال 1337 که بخش رادیو کردی ایران در تهران برای اولین بار افتتاح شد، همکاری خود را با این مرکز آغاز نمود. حسن زیرک گرچه به خاطر شرایط سخت زندگی از نعمت درس و تحصیل بی بهره ماند، ولی استعداد کم نظیری در سرودن شعر و آهنگسازی کردی داشت .

این استعداد به همراه صدای منحصر بفرد سبب گردید که خالق آثار مانا و ماندگاری در عرصه موسیقی کرد باشد و ترانه هایش در سرتاسر شهرهای کردنشین محبوبیت یابد ، به شکلی که همچنان صدای او در جای جای مناطق کردنشین و در کوچه ها و خیابان ها و در خانه ها و مغازه ها طنین انداز هست.حسن زیرک که در رادیو کردی تهران فعالیت داشت ، با خانم میدیا زندی گوینده بخش کردی ازدواج کرد که حاصل آن ازدواج دو دختر به نامهای مهتاب (آرزو) و مهناز (ساکار) بود که چند ترانه را برای فرزندانش اجرا کرده است .

زندگی حسن زیرک همیشه با کوچ و آوارگی همراه بود. یکی از شهرهایی که در آن مدت زیادی اقامت داشت ، کرمانشاه بوده که همکاری او در این شهر با هنرمندان برجسته کرمانشاهی همچون استاد مجتبی میرزاده ، محمد عبدالصمدی ، اکبر ایزدی و بهمن پولکی سبب خلق آثار زیبایی شد. سالهای پایانی زندگی زیرک در تلخی و ناکامی گذشت . او در این سالها دیگر آن بلبل خوشخوانی نبود که از بامداد تا شامگاه نغمه خوانی کند. در منطقه بوکان قهوه خانه ای دایر کرد و در میان مردمی که دوستشان داشت و دوستش داشتند، آخرین نفس هایش را در رنج و بیماری کشید تا سرانجام در چهارم تیر 1351 در بیمارستان شهر بوکان به علت بیماریی لاعلاج چشم از جهان فروبست و به خاک سپرده شد.