امامزاده ابوالحسن مسکین آباد یکی از جاذبه های مذهبی استان البرز است

جاذبه ها/ براساس آخرین گزارش های منتشر شده، امامزاده ابوالحسن مسکین آباد یکی از جاذبه های مذهبی استان البرز است.

این بنا در قول عامه منسوب به امامزاده ابوالحسن ملقب به عبدالقهار فرزند موسی کاظم و برادر امام رضا هست اما احتمالا مربوط به یکی از نوادگان موسی کاظم است، چون در منابع تاریخی و رجالی فرزندی به نام ابوالحسن ملقب به عبدالقهار در میان فرزندان امام موسی کاظم یافت نشد. این اثر در تاریخ 5 دی 1375 با شماره ثبت 1791 بعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.

مجموعه بنای کنونی امامزاده دارای طرح مستطیل شکل است که در راستای شمال جنوب کشیده شد. دسترسی به آن از سمت شمال میسر است. محوطه امامزاده که آرامگاه پیشینیان روستا بوده، بدلیل درختان زیبا و ارتفاع و دید به رودخانه فضای دلنشینی دارد. در گذشته صفه محوطه با دیوار و دری چوبی از اطراف جدا شده بود اما در حال حاضر صحن و پیرامون یکپارچه هستند. سراسر جانب شرقی صفه را مجموعه بناهای امامزاده در برگرفته است. نخست از دری به یک محوطه سرپوشیده یا رواق نخستینی که در شمالی ترین قسمت بنا قرار دارد، وارد میشویم. در سمت شرقی این محل و پشت دیوار جنوبی آن انباری قرار دارد که کلیه دیوارهای آن به سنگ قلوه ساخته شده و سقف آن با چوب تیرریزی شده است.

در سمت جنوب رواق کوچک و انبار پشت آن، رواق اصلی مقابل حرم قرار دارد که طول آن 8/50 متر و عرض آن 3/40 متر است. پوشش رواق مزبور در جلو به صورت مسطح و تیرریزی شده و در عقب به کمک قوس های آجری و پوشش گچ انجام گرفته است. تمامی عرض و نمای ضلع غربی رواق مزبور را در چوبی مشبکی که قسمت بالای آن قوس دار بوده، فرا گرفته است.

قسمت اصلی امامزاده یا حرم آن در سمت جنوبی رواق مزبور واقع است، به کمک دری که 1/15 متر عرض دارد، به هم ارتباط دارند. طرح حرم در داخل عبارت از یک چهار ضلعی کامل است که طول هر یک از اضلاع آن 4/60 متر و ضخامت دیوارهای آن 1/20 متر هست. دیوارهای جانبی حرم فاقد هرگونه تزیین است. در وسط دیوار غربی حرم دو پنجره چوبی مشبک بر روی یکدیگر در قطر دیوار جاسازی شده بوده اند که در حال حاضر یکی به در تبدیل شد. پوشش نخستین حرم به کمک چهار فیل پوش و سپس کاربندی های روی آنها به انجام رسیده است. در حال حاضر، چهارچوب در ورودی حرم دارای طرح گل و بته های دهان اژدری هست ولی دو لنگه در آن فاقد ارزش هنری است.

این در حالی است که در گذشته دو لنگه در ورودی آن نیز نظیر چهارچوب کنونی دارای تزیینات زیبایی بوده و به همین دلیل در سال 1342 دزدان آثار تاریخی آن را همراه با ضریح چوبی می ربایند. پس از مدتی ضریح امامزاده و در آن کشف می گردد که در چوبی نفیس هم اکنون در موزه ملی ایران نگهداری می شود. ضریح مزبور عبارت از صندوق مستطیل شکلی است به طول 2/11 و عرض 1/18 متر که دو دیواره طولی آن به وسیله چهار قاب منبت با نقش گل و بته زینت یافت. شیوه منبت کاری صندوق آن را جز آثار ارزنده دوره صفویه قرار داده است. کتیبه بسیار زیبای صندوق بر روی دیواره عرضی آن قرار دارد که با خطی خوش کنده کاری شده است. در این کتیبه عنوان شاه طهماسب صفوی که که صندوق در عهد او ساخته شده چنین ذکر گردید: «ابوالمظفر شاه طهماسب بهادرخان»

در مقابل ضلع غربی حرم رواق دیگری قرار دارد که طول آن 4/50 متر و عرض آن سه متر است. در ضلع شمالی آن دیواری به قطر 1/40 متر بوده که در ورودی در آن قرار داشته است. این دیوار در حال حاضر برداشته شد. ضلع غربی این رواق را نیز سراسر در چوبی مشبکی فرا گرفته و چنانکه گفته شد، در ضلع شرقی غرفه نیز دو پنجره چوبی مربوط به حرم قرار داشت. بطور کلی باید گفت که قدیمی ترین قسمت مجموعه مزبور عبارتست از همان بنای چهار گوشه حرم و سپس رواق های شمالی و غربی و پیش رواق شمالی به آن آفزوده شده است.