محرومیت رامسر از شناگاه امن برای مسافران

ایرنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده و گزارش های منتشر شده، محرومیت رامسر از شناگاه امن برای مسافران مشاهده می شود.

رامسر با 21 کیلومتر نوار ساحلی امسال فصل شنای پساکرونایی و اشتیاق مسافران در این شهر ساحلی را در نبود طرح های سالم سازی دریا آغاز کرد؛ خلایی که بهانه ای شد برای مسافران و علاقمندان شنا تا در مناطق ممنوعه و بی توجه به هشدارها شنا کنند. این وضعیت تاکنون به غرق شدن جمعی از شناگران ناآشنا به خطرات شنا در دریا انجامیده، تعدادی را هم به کام مرگ کشانده که در نهایت واکنش هایی را نسبت به چرایی نبود طرح های سالم سازی دریا در این شهرستان برانگیخته است.

غرق شدن در آبهای ساحلی دریای خزر موضوعی مختص به سال جاری و یا تنها مربوط به شهرستان رامسر نیست، ضمن اینکه در مناطقی از آبهای ساحلی دریای مازندران یا همین شهرستان رامسر که قبلا طرح های دریا اجرا میشد، طبق آمارهای رسمی بیش از 99 درصد غرق شدگان مربوط به مناطق ممنوعه شنا بودند. آنچه که در سال جاری واکنش ها را برانگیخت، آمار بالای مرگ های ناشی از غرق شدگی و تعداد نجات یافتگان در بازه زمانی کوتاه است که سبب شد تا همگان این وضعیت را ناشی از نبودِ طرح سالم سازی دریا بدانند. همین نگاه حساسیت و واکنش شهروندان رامسری را هم برانگیخت و سبب شد که خواستار علت یابی و چاره جویی مسئولان برای جلوگیری از تداوم غرق شدگی و مرگ ناشی از آن در آبهای ساحلی شوند و اجازه ندهند این وضعیت بر وجهه گردشگرپذیرترین شهرستان مازندران تاثیر بگذارد.

برای مثال طبق تایید مسئولان رسمی تنها در یک روز تعطیل ماه جاری هشت نفر در نقاط مختلف نوار ساحلی رامسر با خطر غرق شدگی مواجه شدند و اگر ناجیان غریق نبودند، مرگ تمامی آنها حتمی بود. آمارهای رسمی نشان می دهد که از ابتدای امسال تاکنون هفت نفر بر اثر غرق شدن در آبهای ساحلی رامسر جانشان را از دست دادند. سه نفر از این جان باختگان اتباع خارجی بودند.

با این وجود و با تمام آمارهای ناخوشایند از غرق شدگان دریا و خبرهای ناگواری از این دست، برای بسیاری از گردشگران و مسافران سفر به شمال با شنا در دریا، پرسه زدن در ساحل، موج سواری و قایق سواری و فعالیت های تفریحی از این دست معنی می شود و همین اشتیاق است که عده ای را وا میدارد بدون توجه به هشدارها و خطرات خزر برای تجربه کردن شنا در دریای مواج بی محابا تن به آب بسپارند و گاهی هم این اشتیاق به بهای از دست دادن جانشان تمام شود، به همین دلیل بود که سال 1391 طرح سالم سازی دریا با هدف کاهش تلفات ناشی از غرق شدن هنگام شنا و همچنین ارائه خدمات تجمیعی گردشگری و نظارت های اجتماعی در 60 نقطه از سواحل مازندرانی دریای خزر کلید خورد. هدف واقعی این طرح، مدیریت شنا در دریای خزر و جلوگیری از ورود به آب در مناطق پرخطر بود.

این طرح دو رکن اساسی داشت؛ یکی ایجاد محل مشخصی به عنوان شناگاه برای شنای بانوان و آقایان و دیگری استقرار ناجیان غریق در خط ساحلی و مناطق دارای قابلیت دسترسی برای شنا بود تا از غرق شدن احتمالی شهروندان در آب جلوگیری کنند.

از سوی دیگر راه اندازی طرح سالم سازی دریا در حالی راهکاری برای کاهش غریق در رامسر عنوان می شود که برخورداری از این طرح ها تنها یک روی سکه است؛ روی دیگر آن تمایل ضعیف شناگران برای استفاده از این محدوده ها مشخص شده است، چرا که بررسی ها نشان می دهد طرح های سالم سازی مرسوم به دلیل ضعف امکانات رفاهی و این که با نیاز و روحیه تجربه گرایی مسافران و بومیانی که می خواهند یک شنای واقعی در خزر را تجربه کنند فاصله دارد ، چندان مورد استقبال قرار نمیگیرد و به همین دلیل کارشناسان معتقدند مسئولان و پلاژداران رامسر که قصد راه اندازی طرح ها را دارند می بایست برای تعدیل این وضعیت و ایجاد جذابیت در طرح هایی که در حال راه اندازی هستند تجدید نظر کرده، مشخصات آن را مطابق با اصول کارشناسی و نیاز علاقمندان به شنا طراحی و پیاده کنند.

به گفته این کارشناسان طرح های مرسوم اجرا شده در سالهای قبل که شامل میله گذاری و چادرکشی محوطه شنای دریا تنها تا جایی که عمق آب حداکثر به زانوی شناگر می رسید، برای تجربه یک شنای واقعی بسنده نیست و این محدودیت همراه با ضعف امکانات رفاهی نظیر سرویس های بهداشتی سبب می شود تا شهروندان برای تجربه کردن شنای واقعی به سمت فضاهای خارج از طرح سوق یابند.

ضعف آگاهی نسبت به خطرات شنا در خزر

در این بین بررسی خبرنگار از رفتار و واکنش های مسافران در دریای رامسر هم جالب توجه است؛ حوالی ساعت 5 بعدازظهر یک روز تعطیل در یکی از پلاژهای معروف رامسر، محلی که طرح سالم سازی راه اندازی نشده، عده ای بی اعتنا به تابلوهای شنا ممنوع به دل آب زده و مشغول شنا هستند و ناجی غریقی هم حضور ندارد.

از فردی که در همین حین از آب بیرون آمده بود، می پرسم: «خانم! شما در منطقه شنا ممنوع وارد آب شده اید، آیا تابلوی شنا ممنوع را ندیده اید؟»

پاسخ می دهد: «این تابلو برای افرادی است که به فنون شنا آشنایی ندارند، اما من شناگر حرفه ای هستم و در آبهای با عمق زیاد استخر شنا می کنم.»

می پرسم: «از خطرات شنا در دریای خزر و تفاوت آن با استخر مثل جریانات کششی و امواج شکافنده و یا آمار هرساله غرق شدگان اطلاعی دارید؟»

پاسخ می دهد: «خیر، اما عرض کردم که تجربه شنا در قسمت عمیق استخر را دارم.»

بررسی رفتار شناگران در نقطه ای دیگر از نوار ساحلی رامسر و واکنش آنها به ناجیان غریق هم در نوع خودش جالب توجه است. دو مرد که برای شنا وارد آب شدند و به سمت بخشهای عمیق دریا در حال پیشروی هستند. آنان کمترین اهمیتی به صدای سوت ممتد ناجی غریق که حالا دیگر با فریاد به آنها هشدار میداد که به عقب برگردند، ندارند. پیشروی آنها به سمت مناطق پرخطر سبب می شود تا ناجی غریق وارد آب شده و تا آن نقطه پیش برود و با قدری بگو مگو آنها را به عقب بازگرداند. در همین حال، یکی از آنان در واکنش به ناجی غریق که می گوید: «حق پیشروی در مناطق عمیق دریا را ندارید» پاسخ می دهد: «برای شنا وارد آب شدیم و قصد آب بازی که نداریم مانع می شوید»

بروزرسانی طرح های سالم سازی، نسخه شفابخش شنا در خزر

رئیس هیات نجات غریق رامسر پیرامون محرومیت رامسر از شناگاه امن برای مسافران میگوید: متاسفانه طی این سالها ضعف اطلاع رسانی و فرهنگ سازی نسبت به خطرات شنا در دریای خزر باعث شده که عده ای بی محابا و بدون توجه به خطرات دریا وارد آب شوند و ما شاهد از دست دادن جانشان هستیم، در حالی که اگر مانند بستن کمربند ایمنی خودرو، این خطرات هم بطور مداوم اطلاع رسانی می شد آمار غرق شدگی در دریا تا حد قابل توجی کاهش می یافت.

منصور علی رضایی پیرامون محرومیت رامسر از شناگاه امن برای مسافران اضافه کرد: فارغ از ضعف آموزش و آگاهی نسبت به خطرات شنا در خزر، نکته مهم دیگر عدم بروزرسانی طرح های سالم سازی و زیرساخت های تفریحات دریایی و شنا در این منطقه است. به معنای دیگر مسافر کیلومترها راه را برای شنا به این منطقه سفر می کند و این درحالی است که طرح های فعلی حتی در صورت راه اندازی با همان چند میله آهنی و چادر و آب کم عمق، پاسخگوی توقعاتشان نخواهد بود و افراد برای تجربه شنای مورد نظر خودشان، به سمت مناطق ممنوعه حرکت می کنند.

وی ادامه داد: این در حالی است که ما می توانیم با بروزرسانی طرح های دریا در طول 21 کیلو متر نوار ساحلی، بیش از 20 طرح سالم سازی مطابق با نیاز علاقمندان به شنا ایجاد کنیم که همین امر خود به خود از ورود مسافر به سواحل ممنوعه جلوگیر می کند. در واقع عملا دیگر نقطه ممنوعه ای وجود نخواهد داشت، ضمن اینکه طرح ها طبق امکاناتی که در اختیار مسافران و بومیان قرار می دهند درجه بندی می شوند و از این طریق میتوان براحتی از غرق شدن شناگران پیشگیری کرد. همچنین پیشگیری به مراتب از اینکه کسی وارد آب شود و ما برای نجات وارد عمل شویم بهتر است.

رئیس هیات نجات غریق رامسر معتقد است: در طرح های سالم سازی که مشخصات ایده آل برای شنا دارند، عمق آب حداقل یک و نیم متر است و برای کنترل شناگران در این محدوده دو سکوی نجات غریق در دو طرف احداث می شود که دیدشان به سمت ساحل است و اشراف خوبی به تحرکات شناگران دارند، ضمن این که یک سکو با ناجی در ساحل مستقر می شود و یک ناجی هم لب ساحل قدم می زند. به عبارتی می بایست چهار ناجی در هر طرح سالم سازی مستقر باشند. همچنین هر طرح نیاز به دوش آب سرد، رختکن، بوفه مواد غذایی و سکوی آفتاب گرفتن دارد که ما در حال حاضر چنین طرحی نداریم.

وی پیرامون محرومیت رامسر از شناگاه امن برای مسافران افزود: طرح های فعلی بدون کارشناسی راه اندازی می شود. یک مدیر پلاژ تقاضای طرح ارائه می دهد و بعد از آن به راحتی طرح بدون مشخصات کارشناسی دایر می شود، این در حالی است که مدیران پلاژها می بایست در دوره مدیریت اماکن آبی که از سوی فدراسیون برگزار می شود شرکت کنند. تمام مدیران پلاژها می بایست این دوره را بگذرانند، اما در رامسر ما مدیری که در این زمینه دوره ای گذرانده باشد، نداریم.

علی رضایی پیرامون محرومیت رامسر از شناگاه امن برای مسافران گفت: از سوی دیگر یکی دیگر از ضعف های ما برای نجات جان شناگران امکانات سنتی است که در اختیار داریم. در حالی که اگر در این 21 کیلومتر نوار ساحلی چهار ایستگاه نجات غریق به همراه جت و قایق در اختیار ناجیان باشد، آمار غرق شدگی به مراتب کمتر خواهد شد.

حمایت دولت برای اجرای طرح هوشمند نجات غریق

رئیس هیات نجات غریق رامسر گفت: با این وجود هیات نجات غریق مازندران طرح جی آی اس gis را که سامانه هوشمند نجات غریق است، ارائه کرده که از سوی وزیر ورزش در ساحل رامسر افتتاح و به تصویب دولت هم رسیده است، اما هنوز در مرحله اجرایی قرار ندارد. براساس این طرح تمام ناجیان به ساعت های هوشمند مجهز و به جت ران ها متصل می شوند و زمان اعلام خطر تمام دستگاه های اطراف مطلع می شوند که ناجی یک غرقی دارد و همه برای کمک حاضر می شوند. این طرح نزدیک پنج سال پیش نوشته شده و اگر حمایت و در سال آینده اجرایی شود کمک بسیار بزرگی برای نجات جان شناگران در زمان خطر غرق شدگی است.

2 میلیارد اعتبار دولتی برای طرح سالم سازی در رامسر

فرماندار شهرستان رامسر نیز در تشریح اقدامات برطرف شدن خلأ نبود طرح های سالم سازی دریا گفت: براساس دستور استاندار مازندران مقرر شد که سازمان همیاری ها با اعتبار 2 میلیارد تومان در ساحل آرام منطقه ساداتشهر یک طرح سالم سازی دریا راه اندازی کند.

ابراهیم شیرود عشوریان افزود: قرارداد این طرح منعقد و پیمانکار آن هم مشخص شده که پس از بهره برداری، این طرح در اختیاری شهرداری کتالم و ساداتشهر قرار میگیرد.

او گفت: از سوی دیگر طرح سالم سازی دریا در محل پلاژ صدف نیز بزودی در مرحله بهره برداری قرار میگیرد. ضمن این که مجوز برای طرح سالم سازی دریا در پادگان شهید قلی زاده هم صادر شده که میتوان گفت با آغاز به کار این دو طرح، قدری طرح سالم سازی دریا در رامسر جان میگیرد.

شیرود عشوریان افزود : البته یک طرح سالم سازی دریا در ساحل طلایی راه اندازی شده که مختص آقایان است و بخش بانوان آن به دلیل ساخت برج آفرینش و اشرافی که به طرح دارد، تعطیل شده است.