راز 3 دهه وفاداری هرمز شجاعی مهر به سیمای خانواده + عکس

گفت وگوی خراسان با هرمز شجاعی مهر، مجری باسابقه ای که با 30 سال اجرای مداوم برنامه «سیمای خانواده» شناخته می شود.

مخاطبان رادیو با برنامه «خانه و خانواده» او خاطره دارند و جمع زیادی از بینندگان تلویزیون، ساعت ها پای اجرایش در «سیمای خانواده» نشسته اند. بسیاری از مادرانی که از دهه 70 «سیمای خانواده» را می دیدند، حالا مادربزرگ شده اند و فرزندانشان تشکیل خانواده داده اند. پسربچه ها، پدر شده اند اما بسیاری از ما هنوز هم مخاطب «سیمای خانواده» هستیم و هرمز شجاعی مهر را عضوی از خانواده خودمان می دانیم. مجری باسابقه ای که در 64 سالگی، همچنان به برنامه نوستالژیک شبکه یک وفادار مانده است. او هنوز حضوری پُررنگ در عرصه رسانه دارد و جدای از اجرا در «سیمای خانواده»، مجله «خانواده سبز» را هم مدیریت می کند. با او به گفت وگو نشستیم و از شیرینی ها و تلخی های زندگی این روزها و سال ها ماندگاری اش در تلویزیون پرسیدیم.

کرونا، اجرا در تلویزیون، مجله خانواده سبز و بازنشستگی. این روزها را چطور می گذرانید؟

بچه شمال هستم اما در هیچ کدام از تعطیلات هیچ وقت به خودم اجازه ندادم که با خانواده به شمال بروم. از آغاز کرونا بزرگ ترین تفریح من، گردش با نوه کوچکم است. نوه ای به نام «آرسام» دارم. شب ها او را سوار ماشین می کنم و دنبال یک پارک خلوت می گردم. اگر پارک خلوتی پیدا کنم با او توپ بازی می کنم و سرگرم می شوم. بقیه زمانم را در تلویزیون یا در مجله «خانواده سبز» هستم. هم اکنون بیشتر وقتم را در مجله می گذرانم. دو روز در هفته به برنامه «سیمای خانواده» می روم و بقیه هفته را در مجله هستم. 2-3 نفر از بچه ها و نویسندگان عاشق مجله، پای «خانواده سبز» ایستاده اند و آن را به دست مردم می رسانند. ما با یک تیم چهار نفره، مجله بزرگی به نام «خانواده سبز» را اداره می کنیم. همکاران مجله هم خیلی با عشق این کار را انجام می دهند. ما هم با همان مشکلاتی که مطبوعات دارند، درگیریم و به دلیل مشکلات اقتصادی و کاغذ مجبور شدیم خیلی از مخاطبان مان را از دست بدهیم. تعدادی مخاطب داریم که پای ما ایستاده اند و همچنان «خانواده سبز» را می خرند و با آن ها ارتباط داریم. من و همکارانم به عشق آن ها مجله را تولید می کنیم.

از کودکی «سیمای خانواده» را می دیدیم و شما مانند بازیکنان وفادار تیم های فوتبال، همچنان محبوب و پرطرفدار هستید. راز این ماندگاری چیست؟

من از ابتدا می دانستم که برنامه «سیمای خانواده» محمل خوبی است که خیلی از اطلاعات و دانش خانوادگی را به تمامی اعضای خانواده مانند پسر، دختر، مادر و پدر می دهد. بحث های پزشکی، تربیتی، روان شناسی و حتی آشپزی ما بسیار قابل استفاده است. برای همین من سعی کردم برنامه ای را اجرا کنم که برای مردم مفید باشد. از طرفی دلم می خواست صدا و تصویرم هویت داشته باشد و وقتی مردم، من را می بینند، یاد برنامه خوش نامی بیفتند. خدا را شکر الان همین اتفاق افتاده است. مردم، وقتی من را می بینند یاد سیمای خانواده می افتند. با همین تفکر است که همچنان ایستاده ام و با «سیمای خانواده» هستم.

در این سال ها هیچ وقت مایل نبودید برنامه دیگری را اجرا کنید؟ آیا پیشنهادی نداشتید؟

در طول این سال ها چندین پیشنهاد اجرای مسابقات و برنامه های گفت وگومحور داشتم. اما با دلایلی که گفتم، خودم را کنترل کردم. من از آن مجریانی هستم که «نه گفتن» را بلدم و این طوری وسوسه های مقطعی را کنترل کردم. شاید برنامه های پیشنهادی، شهرت و محبوبیت بیشتری برایم می آوردند و از نظر مالی کمکم می کردند اما این ها برایم مهم نبود.

قرار بوده کدام برنامه ها را اجرا کنید؟

من 35-40 سال است که در تلویزیون کار می کنم اما از پریروز خودم هم خبر ندارم که چه بر من گذشته است! این که بگویم چه کارهایی از طرف چه کسانی به من پیشنهاد شده، برایم سخت است اما تا جایی که یادم می آید مرحوم سمنانی، یکی از تهیه کنندگان نام آشنا در دوره ای اصرار می کرد من برنامه او را اجرا کنم. او تهیه کننده برنامه هایی مثل «ساعت خوش» و... بود که بیننده زیادی داشت. همین اواخر هم شبکه 2 برنامه ای داشت و تهیه کننده اش تاکید می کرد که من، آن را اجرا کنم اما دلبستگی ام به «سیمای خانواده» آن قدر زیاد بود که پای آن ماندم. کاری که در «سیمای خانواده» و مجله «خانواده سبز» انجام می دهم، برایم خیلی باارزش تر است.

قدیم ها هرروز روی آنتن بودید و «سیمای خانواده» بدون حضور شما معنایی نداشت. این روزها اما به نسبت سال های گذشته کمتر حضور دارید. علت کم کاریتان چیست؟

الان هفته ای دو روز در «سیمای خانواده» حضور دارم و بقیه روزهای هفته را دوستان دیگر هستند. از چند ماه پیش، چند نفر از مجریان خوب مانند محمدرضا حسینیان و عباس طاهریان و خانم ها سلیمانی، ایزدی، رضاپور و... به برنامه اضافه شدند و شش روز برنامه بین ما تقسیم شده است. راستش من خودم هم راغب بودم این اتفاق بیفتد و هرروز در تلویزیون نباشم. باید جای ما را جوان ترها بگیرند و عشق من، مجله «خانواده سبز» است. وقتی به دفتر مجله می روم، محمد کردمحله، سردبیر مجله و از رفقای قدیمی ام آن جا نشسته و همراه با بچه های دیگر گپ می زنیم و مطلب می نویسیم. این برایم خیلی لذت بخش است.

مجری های جوان و امروزی را چطور می بینید؟

این که به تازگی مجریان جوان به برنامه ها اضافه شده اند، خیلی عالی است و من حتما استقبال می کنم. مجری های برنامه خودمان که بسیار کاربلد هستند اما مجریان جوان در برنامه های دیگر به نظرم لازم است یک دوره و کلاسی هم بروند و آموزش ببینند و بعد، برنامه های زنده را اجرا کنند. برنامه زنده حساسیت بیشتری دارد و نیاز به آموزش بیشتری دارد.

بعد از چندین سال حضور در «سیمای خانواده» آیا اجرای برنامه برایتان تکراری نشده است؟

هیچ وقت دلزده نشده ام و به سیمای خانواده به عنوان یک کار روتین نگاه نکرده ام. مدام برای اجرا مطالعه می کنم و معمولا کتاب های روان شناسی و شعر را می خوانم. همین الان هم که با شما صحبت می کنم، مطالب مجله «خانواده سبز» جلویم است و آن ها را می خوانم که بسیار غنی است. فکر می کنم تمام دانش من از «خانواده سبز» بوده است. «سیمای خانواده» نسبت به قبل، تغییرات زیادی داشته است. شاید در گذشته مجبور بودیم خیلی از حرف ها درباره مسائل خانوادگی را در پرده بگوییم اما الان ارتباط مان صمیمی تر شده و خیلی راحت تر با مخاطبان مان ارتباط داریم و مشکلات شان را بررسی می کنیم. پیشنهاد می کنم جوان ترها کتاب های دکتر شفیعی مقدم را بخوانند. او خیلی مطالب ارزشمندی در زمینه های خانواده و روابط بین دختر و پسرها و زن وشوهرها دارد.

نویسنده: مصطفی میرجانیان