تأثیر فاصله گذاری اجتماعی بر سیستم ایمنی

ایرنا/ میکروب ها همیشه آن قدر هم مضر نیستند و تماس با مقداری از آنها برای سلامت سیستم ایمنی اهمیت دارد. اما فاصله گذاری اجتماعی فرصت تماس با این موجودات دوست نداشتنی را از ما گرفته است.

درست است که اخبار تلخ همه گیری همه جا را گرفته است و با تاخت وتاز این بیماری مواجهیم اما نکات جالب توجهی نیز وجود دارند که کمی امیدوارکننده هستند. برای مثال آمار مرگ و میر سالانه ناشی از آنفولانزا در بسیاری از نقاط کاهش یافته است و این به خاطر رعایت الگوهای فاصله اجتماعی و سایر رفتارهای بهداشتی است. بسیاری از افراد گزارش می کنند که دفعات سرماخوردگیشان کاهش یافته و همه اینها شاهدی است بر اینکه چه توانایی هایی در تغییر رفتارهای روزمرۀ خود داریم. تغییراتی که می تواند بهداشت ما را بیشتر و بهتر بالا ببرد. اما وجوه دیگری را نیز باید در نظر گرفت. در ایمونولوژی این آموزه پذیرفته شده است که قرار گرفتن در معرض عفونت های معمول و میکروب های رایج در اوایل زندگی به سیستم ایمنی بدن کمک می کند تا یاد بگیرد چه چیزی را باید هدف قرار دهد و چه چیزی را به حال خود رها کند. عدم دستیابی به آن مواجهه ها در زمان مناسب، سیستم ایمنی بدن را نسبت به هر میکروب جزئی وادار به واکنش بیش از حد می کند.

این احتمال وجود دارد که یکی از اثرات طولانی مدت وضعیت جدید، فاصله گیری ها و رفتارهای بهداشتی، افزایش آلرژی ها و بیماری های مرتبط با آن مانند اگزما و آسم باشد، به ویژه در افرادی که در زمان شیوع بیماری کرونا نوزاد بوده اند. دوران نوزادی و اوایل کودکی دورانی است که بدن با انواعی از میکروب ها مواجه می شود و راه سازگاری و یا دفع آنها رایاد می گیرد اما رفتارهای بهداشتی و فاصله گیری اجتماعی این مواجهات را برای نوزادان به حداقل رسانده اند و این می تواند پیامدهایی در آینده فرد داشته باشد.

کودکانی که با سزارین متولد می شوند 25 تا 30 درصد بیشتر احتمال ابتلا به چاقی و دیابت را دارند زیرا با میکروب های واژن و مدفوع در هنگام زایمان طبیعی مواجه نمی شود. وقتی بچه ها را با آنتی بیوتیک معالجه می کنید، در اواخر زندگی میزان چاقی و آسم آنها بسیار بالاتر است. گفته می شود که طی 5 سال آینده کودکان مبتلا به آسم و چاقی بیشتر خواهند شد چراکه کمتر با دیگران بازی کرده اند و در فضایی پاستوریزه و احتیاطی بزرگ شده اند و بدن آن ها بسیاری از میکروب هایی که باید با آن ها مواجه می شد را نمی شناسد و به همین خاطر واکنش های ناسازگاری در مواجهه با آن ها بروز خواهد داد.

بسیاری از مطالعات مشاهده ای نشان داده اند افرادی که دوران کودکی آنها در خارج از شهرها سپری شده است یا با حیوانات ارتباط بیشتری داشته اند، آسم و آلرژی کمتری دارند. برخی مطالعات نشان می دهند که منبع آلرژی محرومیت از تماس با ارگانیسم های محیطی است که در طول هزاره ها همراه تکاملی ما بوده اند ولی زندگی امروزی باعث شده است که بدن ما عادت به همزیستی با آن ها را از دست بدهد و واکنش آلرژیک نشان دهد. این فرضیه را «دوستان قدیمی» می نامند، که نشان می دهد قرار گرفتن در معرض این ارگانیسم ها به سیستم ایمنی بدن ما اجازه می دهد تفاوت بین عوامل بیماری زا و همسفران غیرتهاجمی را بیاموزد.

میزان مصرف آنتی بیوتیک، رژیم های غذایی نامناسب و دیگر رفتارهای امروزی ما موجب شده است که تنوع میکروبی موجود در بدن ما کمتر شود و بسیاری از میکروب های بی خطر که در بدن ما زندگی می کنند از بین بروند و همین مسئله بدن را آسیب پذیرتر کرده است.

هر زمان که از آنتی بیوتیک استفاده می کنیم، احتمال سازگاری بدن با باکتری برای محافظت از خود را کمتر می کنیم. به همین خاطر تجویز و مصرف نادرست آنتی بیوتیک ها می تواند پیامدهای سنگینی برای سیستم ایمنی بدن داشته باشد و به طور مستقیم و غیر مستقیم موجب بروز مرگ و میر بالایی شود.

با بروز همه گیری در عین اینکه رفتارهای بهداشتی ما ابتلا به بیماری های دیگر را کاهش داده است اما یک هشدار هم در این زمینه به ما می دهد که بدن های ما و خصوصاً کودکانی که در دوران کووید-19 به دنیا آمده اند احتمالاً سازگاریشان با محیط کمتر شود چراکه با بسیاری از میکروب ها و ارگانیسم های محیطی ناآشنا است و همین مسئله موجب شکنندگی بیشتر سیستم ایمنی خواهد شد.

منبع: WIRED