مه لقا خانم نون.خ 51 سال است که صخره نوردی می کند + عکس

فریده سپاه منصور می گوید مسیری که از 51 سال پیش با بازی در تئاتر «پرومته در زنجیر» آغاز کرد، به بالا رفتن از صخره با بدنی به مرور مجروح شده شبیه است، صخره نوردی ای که تنها عشق می تواند میسرش کند.

15 فروردین 1400، فریده سپاه منصور، بازیگر شناخته شده تئاتر، سینما و تلویزیون 74 ساله شد. گامی از پس گامی دیگر در مسیری که از 51 سال پیش با بازی در نمایش «پرومته در زنجیر» قدم در آن گذاشت و خود به بالا رفتن از صخره با بدنی که به مرور مجروح می شود تشبیه اش می کند، صخره نوردی ای که به گفته خودش تنها عشق است که میسرش ساخته است.

فریده سپاه منصور 23 ساله از فریده سپاه منصور 74 ساله راضی ست؟

او در پاسخ به این سوال که اکنون که به گذشته نگاه می کند مسیری را که طی کرده است چگونه می بیند، گفت: «تصور کنید از صخره ای در حال بالا رفتنید و در هر گوشه از مسیر، زخمی بر تن تان می نشیند اما چون کاری را که انجام می دهید، دوست دارید همه چیز را به جان می خرید.»

سپاه منصور که با مه لقاخانمِ «نون.خ» برای چندمین بار نشان داد چه بر صحنه تئاتر باشد، چه بر پرده سینما و چه در قاب تلویزیون، همچنان می درخشد، ادامه داد: «برخلاف عقیده کسانی که تصور می کنند بازی کردن آسان است، کارمان را دشوار می دانم. دشواری ای که در کنارش باید مشکلاتی که همه اعضای جامعه با آن دست به گریبانند را نیز در نظر گرفت. برای کارم سختی بسیار کشیده ام اما دوستش دارم و از نقطه ای که اکنون در آن ایستاده ام، راضی ام و جای بدی نمی دانمش.»

همه مان گاهی احساس می کنیم فراموش شده ایم و گاهی تلفنمان مرتب زنگ می خورد

او که تابستان 99 با «آخر خط» در شبکه دوم و با «شاهرگ» در شبکه سوم حضور داشت در مورد این هم زمانی پخش آثارش، گفت: «تابستان 98 در نمایش «تراس» به کارگردانی مسعود کرامتی بازی کردم و پاییز همان سال در «شاهرگ»، بعد از آن دیگر پیشنهادی را قبول نکردم چون کرونا آمد و یا جای او بود و یا جای من و او که جاگیر شد، من در خانه نشستم. فیلمبرداری «آخر خط» هم خیلی قبل تر، هم زمان با ضبط فصل اول «نون.خ» در سال 97 انجام شده بود.»

بازیگر نقش مش مریمِ «مهمان مامانِ» داریوش مهرجویی در پاسخ به این که گلایه های به حقی را که هرازگاهی از بازیگران پیشکسوت در مورد بیکاری و نبودن پیشنهاد بازی می شنویم، چگونه می بیند، گفت: «این برای همه ما پیش می آید. یکهو به خودتان می آیید و می بینید یک سال است هیچ پیشنهادی نداشته اید و با خود می گویید نکند فراموشم کرده اند؟ نکند یادشان رفته که من هم هستم؟ نکند از دور خارج شده ام؟ در بین این نکند، نکندها، مدتی بعد، کوتاه یا بلند، انگار گره باز می شود، تلفن تان مرتب زنگ می خورد و پیشنهاد است که پشت پیشنهاد می آید. وقتی این اتفاق برای بازیگران جوان هم رخ می دهد، برای هم سن و سال های من، عادی است.»

سینما برای هم سن و سال های من نقشی ندارد

بازیگر فیلم «ساحره» به کارگردانی داوود میرباقری با بیان این که گمان می کند سینما برای جوان هاست، ادامه داد: «سینما برای هم سن و سال های من، نقشی ندارد و در تئاتر و تلویزیون است که پیشنهاد کار داریم. تاکید می کنم که این برداشت من از پیشنهادهایی است که می گیرم و ممکن است برای دیگر همکارانم این طور نباشد.»

و با اشاره به نقش های شبیه مجسمه، افزود: «علاوه بر این، بخش عمده پیشنهادهای تلویزیونی به هم سن و سال های من، پیرزن یا پیرمردی است که شبیه به مجسمه یا گوشه ای نشسته یا روی تختی خوابیده است که من و خیلی های دیگر به عنوان نقش قبولش نداریم و نمی پذیریمش چون نمی خواهیم رزومه پُر کنیم و آمار بدهیم که در فلان تعداد کار بازی کرده ایم.»

خاطره ای از اولین و آخرین تجربه همکاری با سیروس گرجستانی

سپاه منصور که در سریال «شاهرگ» برای اولین و آخرین بار با زنده یاد سیروس گرجستانی هم بازی شد در پاسخ به این سوال که چه خاطره ای از همکاری با این بازیگر هم نسل خود در ذهن دارد، گفت: «سریال «شاهرگ» اولین تجربه همکاری من با سیروس گرجستانی بود و آن چه توجه ام را جلب کرد توانایی اش در بداهه گویی بود طوری که اگر کات نمی دادند آن قدر حضور ذهن داشت که بتواند تا فردا صبح همین طور برایتان بگوید و شما را دنبال خود بدواند. می توانم بگویم جزو معدود بازیگران هم سن من بود که متن را کامل از بَر می کرد. دفترچه ای داشت که همه دیالوگ هایش را در آن می نوشت و با خود تکرار می کرد و اصلا چیزی از یادش نمی رفت تا لازم باشد دیالوگی را به او برسانند.»

وقتی از بازیگری کم فروشی می بینم، ترجیح می دهم تلویزیون را خاموش کنم

بازیگر نمایش های «در شوره زار»، «مشروطه بانو» و «همسایه آقا» به کارگردانی حسین کیانی با بیان این که بازیگری که طوطی وار دیالوگ می گوید از بازیگری که نقشش را زندگی می کند قابل تشخیص است، گفت: «همه مان می توانیم بازیگری که نقشش را زندگی می کند از بازیگری که طوطی وار دیالوگ می گوید، تشخیص دهیم و متاسفم که این بیان طوطی وار دیالوگ ها در کارهای تلویزیونی بسیار است.»

او ادامه داد: «من، کارگردان کار را مسبب این اتفاق می دانم. کارگردانی که در حال تماشای کارش از پشت ویزور دوربینِ فیلمبردار است باید بداند هر کدام از بازیگرانش در حال انجام چه کاری هستند و اگر می بیند بازیگری برای درک آن چه می گوید و انجام می دهد به فضاسازی و توضیح بیشتر احتیاج دارد، باید کمکش کند. در غیر این صورت ناچاریم بپذیریم خود کارگردان هم متوجه نشده است چه اتفاقی در حال رخ دادن است. نمی دانم در کارهای تلویزیونی به این علت که بزن و برواند این اتفاق بیشتر رخ می دهد یا به دلیلی دیگر اما برای همه مان پیش آمده است که با تماشای یک سریال از خود می پرسیم چرا بازی ها با هم متفاوتند؟! انگار بازیگر روی دست کارگردان مانده و چاره ای نبوده است جز این که به هر طریقی می شود، کار را جمع کرد.»

بازیگر نقش ربابه دهقان در سریال «عقیق» با توضیح در مورد زمانی که ترجیح می دهد تلویزیون را خاموش کند، افزود: «در نتیجه وقتی می بینم تولیدکنندگان یک اثر برای منِ مخاطب اهمیت و احترامی قائل نبوده و به خروجی کارشان دقت نکرده اند، پس من هم تلویزیون را خاموش می کنم و از خود می پرسم چرا باید برای تماشای چیزی وقت بگذارم که به عنوان بیننده هیچ ارزشی برای تولیدکنندگانش ندارم؟!»

نظر مه لقاخانمِ فصل اول «نون.خ» در مورد فصل سوم این سریال

او که در اولین فصل از سریال «نون.خ» به کارگردانی سعید آقاخانی نقش مه لقاخانم، مادرزن نورالدین خانزاده را بازی می کرد در مورد فصل سوم این مجموعه که نوروز 1400 روی آنتن شبکه یک سیما رفت، گفت: «خنداندن تماشاگر مخصوصا در ایران، کار سختی است. چرا که از یک طرف، ما ملت گریه ایم و غمگساری را بهتر از شادی بلدیم و از طرف دیگر بازیگران مان موظف به رعایت بسیاری از نکاتی هستند که دست بازیگران آثار کمدی دنیا برای استفاده از آن ها باز است. با این شرایط اگر کارگردان یا بازیگری بتواند مردم را بخنداند باید دستش را صمیمانه فشرد و سعید آقاخانی از جمله این کارگردانان و بازیگران است.

سپاه منصور ادامه داد: «من با هر لبخندی که با فصل سوم این سریال زدم، سازندگانش را دعا کردم و نه فقط در مقابل «نون.خ»ای ها که در مقابل هر هنرمندی که هنرمندانه لبخندی بر لب مردم می آورد سر تعظیم فرود می آورم.»

هر نقشی را طوری بازی می کنم که انگار آخرین نقش زندگی ام است

سپاه منصور در پایان با بیان این که هر نقشی را طوری بازی می کند که انگار آخرین بار است که چنین فرصتی در اختیارش گذاشته شده است، گفت: «هر نقشی برای من، حکم آخرین نقشم را دارد و فکر می کنم اگر بپرسند این که بود که مُرد؟ و جواب بشنوند همان که داشت فلان نقش را بازی می کرد، آن «فلان نقش» می شود ملاکِ کارم و باید بهترینِ من باشد.»