اعلام کشف قدیمی ترین دستورالعمل مومیایی کردن

ایسنا/ براساس آخرین خبرهای بدست آمده، کشف قدیمی ترین دستورالعمل مومیایی کردن انجام شد.

داستان چیست؟

کشف دستورالعمل های باستانی مومیایی کردن اتفاق بسیار نادری محسوب می شود، اما محققان اخیرا موفق شدند قدیمی ترین دستورالعمل مومیایی کردن را در یکی از پاپیروس های به جای مانده از 1450 پیش از میلاد کشف کنند.

پیش تر فقط دو دستورالعمل باستانی مشابه کشف شده بود که هر دو آنها دست کم به 1000 سال پس از پاپیروس کشف شده تعلق دارند.

در این دستورالعمل باستانی اطلاعات بسیاری از جمله نحوه تولید ماده گیاهی برای دفع حشرات و یا نحوه استفاده از کتان قرمز برای کاهش ورم صورت ارائه شده است.

سوفی شیوت، استادیار دانشگاه کپنهاگ این دستورالعمل را در جریان ترجمه پاپیروسی که بخشی از پایان نامه او بود کشف کرده است.

نیمی از این پاپیروس در بین مجموعه پاپیروس های این دانشگاه نگهداری می شود و نیم دیگر آن در موزه لوور پاریس نگهداری می شود. پیشتر هر دو بخش این پاپیروس در مجموعه های خصوصی نگهداری می شدند که در سال های 2015 و 2006 توسط دانشگاه و موزه لوور خریداری شدند.

در سال 2018 بود که کارشناسان برای نخستین بار متوجه شدند این دو قطعه پاپیروس بخش هایی از یک پاپیروس هستند.

وقتی دو بخش پاپیروس کنار هم قرار بگیرند یک طومار شش متری شکل خواهد گرفت که بر روی هر دو سمت آن نوشته هایی وجود دارد. این پاپیروس دومین پاپیروس بلند با موضوع طبی، دارویی مصر باستان محسوب می شود.

این پاپیروس شامل پنج بخش است. در بخش نخست دستورالعمل های دارویی کوتاه نوشته شده و در بخش دوم درباره مرهم های گیاهی سخن گفته شده است. بخش بعدی که طولانی تر است به بیماری های پوستی اختصاص دارد و پس از آن به دستورالعمل مومیایی کردن جسد پرداخته شده است. بخش پایانی نیز به دستورالعمل های درمانی کوتاه دیگری اختصاص دارد.

فقط بخش کوچکی از این پاپیروس یعنی حدود سه پاراگراف به روند مومیایی کردن اختصاص دارد. با اینکه مطلب کوتاه است اما این روند با جزئیاتی توضیح داده شده است که برخی از آنها در دستورالعمل های پیشین وجود نداشت.

شیوت می گوید: «دستورالعمل های مختلفی درباره نحوه استفاده از مرهم های ترکیبی در این پاپیروس نوشته شده است.»

با این حال بخش هایی از روند مومیایی کردن از جمله خشک کردن جسد با استفاده از «ناترون» در این طومار به تفصیل توضیح داده نشده است.

براساس اطلاعاتی که در این پاپیروس نوشته شد روند مومیایی کردن حدود 70 روز طول می کشد و این روند باید در کارگاه مخصوصی که در نزدیکی قبر جسد قرار داشت صورت می گرفت.

به گفته شیوت یکی از نکات قابل توجه این پاپیروس، ارائه دستورالعملی درباره نحوه مومیایی کردن صورت جسد است. این دستورالعمل شامل نحوه ساخت ترکیب های گیاهی است که به صورت مایع و با استفاده از کتان های قرمز مورد استفاده قرار می گرفتند.

در روزهایی که روند مومیایی کردن با وقفه روبه رو شده بود، بر روی جسد حصیرهای آغشته به روغن های ترکیبی استفاده می شد که حشرات و جانوران را دور نگه می داشتند.

به گفته شیوت، مومیایی کردن جسد معمولا تا روز شصت و هشتم به پایان می رسید و روزهای بعدی به انجام مراسم های تشریفاتی برای آماده کردن فرد برای زندگی پس از مرگ اختصاص داده می شد.