نقش آفرینی های جواد عزتی در فیلم های غیرکمدی + عکس

به بهانه اکران مجدد «شنای پروانه» مروری داریم بر بهترین نقش آفرینی های جواد عزتی در فیلم های غیرکمدی.

جواد عزتی از جمله بازیگرانی ست که تجربه نقش های جدی و کمدی موفق در کارنامه دارد. او را به عنوان بازیگر بدون حاشیه ای می شناسیم که در سینما قدم به قدم جلو آمده و امروز به یکی از مهمترین بازیگران فعلی سینمای ایران تبدیل شده است. کسی که کارگردان ها می توانند نقش های متفاوت را با خیالی راحت به او بسپارند.

آفریقا

جواد عزتی با طلا و مس به سینما آمد اما نقش غافلگیر کننده او در آفریقای هومن سیدی بود که ثابت کرد که او می تواند در فیلم های جدی هم مهره ای موثر باشد.

ماجرای نیمروز و ماجرای نیمروز2 ردخون و لاتاری

صادق ماجرای نیمروز نقطه عطف بزرگی در کارنامه عزتی بود. او که حتی در فیلم های غیرکمدی هم نقشی شوخ و شیرین داشت، در ماجرای نیمروز1و2 نقش یک مامورامنیتی باهوش، کاملا جدی، عبوس و تا حدی خشن را چنان باورپذیر بازی کرد که بسیاری او را شایسته سیمرغ می دانستند. ادامه همکاری عزتی با محمدحسین مهدویان نقش کوتاهی در لاتاری بود که باوجود کوتاهی اش به یکی از معروف ترین سکانس های لاتاری تبدیل شد.

تنگه ابوقریب

پزشک فیلم تنگه ابوقریب حاصل اولین نقش بلند جواد عزتی در سینمای دفاع مقدس بود. این چالش تازه برای جواد عزتی که تجربه فیلم های بیگ پروداکشن را نداشت موفقیت آمیز بود. گرچه وی حتی برای این نقش نامزد سیمرغ هم نشد.

جان دار

در این فیلم عزتی کار با کارگردان های فیلم اولی حسین امیری دوماری و پدرام پورامیری را تجربه کرد. نقشی جدی و تلخ با رگه های منفی که تا به حال از او ندیده بودیم. عزتی تلاش کرد این نقش خاکستری که رگه های سیاهی داشت را جوری بازی کند که تماشاگر به او نیز حق بدهد و از کاراکترش متنفر نباشد.

آتابای

چالش جدید جواد عزتی نقشی به زبان ترکی بود. شخصیت عاشقی دل شکسته با دیالوگ های کم که باید احساساتش را با چشم ها و میمیک صورتش انتقال بدهد.

شنای پروانه

نقشی که جواد عزتی در شنای پروانه بازی می کند از نقش هایی ست که هر بازیگری آرزویش را دارد. شخصیتی که شاهد سیر تحول درونی او از نقطه آغاز تا پایان داستان هستیم. دوربین لحظه به لحظه قهرمانش را که دنبال حقیقت می گردد تعقیب می کند و دست و پا زدنش در دنیای خشن اطرافش را نشان مان می دهد.

بازی عزتی در نقش لات توبه کرده ای به نام «حجت»، آن قدر خوب است که همه او را یکی از شانس های اصلی سیمرغ می دانستند، اما در نهایت حتی نامزد هم نشد