مطمئن ترین روش تشخیص کرونا کدام است؟

یک متخصص بیماری ریوی گفت: از روزهای اولی که بیماری کرونا معرفی شد، آزمایش مولکولی مبتنی بر PCR به عنوان استاندارد طلایی تشخیص مطرح بوده و هنوز هم آزمایش تشخیصی بهتر و مطمئن تری غیر از آن وجود ندارد.

علی امیری در پاسخ به این سؤال که تست سرولوژی با تست PCR در تشخیص کرونا چه تمایزی با هم دارد؟ اظهار کرد: نتیجه آزمایش منفی آنتی بادی برای کرونا، رد کننده عفونت قبلی با این بیماری نیست.

وی ادامه داد: از روزهای اولی که بیماری کووید 19 به جامعه جهانی معرفی شد، آزمایش مولکولی مبتنی بر PCR به عنوان استاندارد طلایی تشخیص مطرح بوده و هنوز هم آزمایش تشخیصی بهتر و مطمئن تری وجود ندارد.

امیری ادامه داد: برای انجام آزمایش مولکولی، نمونه گیری از بینی یا حلق فرد مشکوک به بیماری توسط سواپ های مخصوص انجام می شود و اثر بقایای ژنتیکی ویروس مورد بررسی قرار می گیرد.

این متخصص بیماری های ریوی اضافه کرد: در کنار آزمایش ملکولی، آزمایش سرولوژی که مبتنی بر نمونه خون هستند هم مورد استفاده قرار می گیرد که به دلیل جواب های مثبت و منفی کاذبی که دارند، ارزش تشخیصی نداشته و در تحقیقات مورد استفاده قرار می گیرد تا مشخص کند که احتمالا چه درصدی از جامعه مواجه با ویروس را داشته اند و به اشکال بی علامت یا علامت دار بیماری مبتلا شده اند.

وی بیان کرد: این آزمایشات، مبتنی بر این واقعیت است که متعاقب مواجه فرد بیمار با ویروس، پاسخ سیستم ایمنی فعال می شود و آنتی بادی های ضد ویروس که مهمترین آنها دو نوع IgG و IgM هستند تولید می شوند که قابل شناسایی اند.

امیری با اشاره به این که دوره کمون کووید 19، حدود 5 تا 6 روز است، عنوان کرد: از اواسط هفته دوم پس از دوره کمون بیماری، آنتی بادی های ضد ویروس قابل شناسایی می شوند و هفته سوم، احتمالاً بهترین زمان انجام آزمایش آنتی بادی یا سرولوژی است.

این متخصص بیماری های ریوی با اشاره به این که تست مثبت آنتی بادی IgG یا IgM به معنای واکنش دفاعی بدن در مقابل ویروس است، افزود: میزان آنتی بادی IgM در زمان کوتاهی به پیک رسیده و به سرعت و در حدود پایان هفته ششم کاهش می یابد و مثبت بودن IgM به هیچ وجه به معنای ناقل بودن فرد بیمار نیست. آنتی بادی IgG مدت زمان طولانی تری نسبت به IgM بالا می ماند.

وی بیان کرد: نکته ای که وجود دارد این است که پاسخ سیستم ایمنی افراد در مواجه با ویروس فقط ایمنی هومورال و پاسخ مبتنی بر تولید آنتی بادی نیست و ایمنی سلولی هم در این رابطه مطرح است؛ حتی بعضی از مقالات نقش مهم تری را برای ایمنی سلولی مطرح می کنند.

امیری تصریح کرد: اینکه اثر آنتی بادی ضد ویروس را در چه افرادی بتوانیم شناسایی کنیم، متاثر از عوامل مختلفی است؛ هر چقدر شدت بیماری در فردی که به بیماری مبتلا شده است بیشتر باشد، انتظار داریم میزان آنتی بادی تولیدی هم بیشتر بوده و شانس شناسایی آن در نمونه خون اخذ شده بیشتر باشد.

این متخصص بیماری های ریوی ادامه داد: متقابلاً هرچقدر فرد بدون علامت یا کم علامت ترباشد، احتمالاً سیستم ایمنی هومورال کمتر تحریک می شود.

وی اضافه کرد: مثلاً اخیراً در مطالعه ای نشان داده شده است که در 93 درصد افراد مواجه یافته با ویروس که بیمار بدون علامت بوده اند، ایمنی سلولی ایجاد شده است، اما فقط در 60 درصد این افراد، آنتی بادی ضد ویروس قابل شناسایی بوده است.

امیری ادامه داد: به عبارتی حدود 40 درصد افراد با وجود اینکه آلوده به ویروس شده بوده اند، اما در آزمایشات سرولوژی، اثری از سابقه بیماری نشان داده نشده است. این مطالعه گویای آن است که مخصوصا در مبتلایان بدون علامت، تنها از طریق بررسی آنتی بادی در خون نمی توان در مورد سابقه آلودگی اظهار نظر کرد.

این متخصص بیماری های ریوی تأکید کرد: آزمون های سرولوژی علاوه بر جواب های منفی کاذب، دارای جواب های مثبت کاذب هم هستند.