غار 45000 ساله اندونزی؛ غاری با نقاشی هایی اسرارآمیز

چند سال پیش، پژوهشگران در جزیره سولاوسی توانستند یک نمونه از هنر غاری بسیار زیبا را کشف کنند که بسیار آنها را شگفت زده کرد. در غار 45000 ساله اندونزی، تصاویر و نقاشی هایی یافت شدند که همگی گویای اندیشه های معنوی و افسانه های قدیمی بودند. برای دست یابی به اطلاعات بیشتر درباره غار 45000 ساله جزیره سولاوسی، در مقاله کشف غار 45000 ساله در اندونزی با ما همراه باشید.

غاری با تصاویری عجیب

نقاشی های غار 45000 ساله جزیره سولاوسی، بسیار عجیب بوده و شامل تصویر موجوداتی نیمه انسان و نیمه حیوان هستند. در نگاه اول، به نظر می آید که تصاویر انسان باشند، اما اگر کمی بیشتر در نقاشی ها دقت کنیم، در می یابیم که آنها دارای یکسری ویژگی های حیوانی و خاص هم هستند. برای مثال، یکی از آنها دارای نوک و دیگری دارای دم بوده و بقیه دارای برخی ویژگی های حیوانی دیگر هستند.

در طی کاوش محققان استرالیایی در غار 45000 ساله اندونزی، نقاشی هایی از شکارچی هایی کوچک کشف شدند که یک بوفالو در برابرشان قرار داشت. کاوشگران بر روی موادی که برای ترسیم این نقاشی ها از آنها بهره گرفته شده بود، آزمایشات بسیاری را انجام دادند و در نهایت، مشخص شد که قدمت نقاشی ها به چیزی حدود 45 هزار سال قبل باز می گردد. این نقاشی حتی از نقاشی های مشابهی که در کشورهای اروپایی وجود دارند نیز قدیمی تر هستند.

براساس مقاله کشف غار 45000 ساله در اندونزی باید بدانید که محققان قصد دارند تا در مورد زمان کشیدن نقاشی ها، قدمت، علت کشیدن و خیلی چیزهای دیگر که هنوز برایشان ناشناخته و نامعلوم بوده، اطلاعاتی را بدست آورند که امری زمانبر هست.

اسرار نقاشی ها

یکی از محققانی که بر روی نقاشی های این غار بررسی و آزمایشات متعددی را انجام داده، آدام برام است. به عقیده او، در گذشته افراد برای ترسیم نقاشی هایشان به این غار می آمدند و در آنجا هیچگونه سکونتی نداشته اند. آدام معتقد است که این نقاشی های قدیمی که روی دیوارهای غار دیده می شوند، اهمیت تاریخی بسیار بالایی دارند و اطلاعات مهم و ارزشمندی را در مورد گذشته در اختیارمان قرار می دهند. چرا افراد نقاشی و هنرنمایی های خود را در منطقه و محدوده ای به دور از دسترس یا در جایی که از سطح زمین بسیار بالاتر بوده، ترسیم می کردند؟ آدام در پاسخ به این سوال گفت که در مورد چرایی آن، اطلاعات چندانی در اختیار نداریم و نیاز به تحقیقات بیشتری در این زمینه احساس می گردد.