گردشگری با روستاها چه کرده است؟

ایسنا/ به دنبال خبر و گزارش های منتشر شده، این سوال مطرح می شود که گردشگری با روستاها چه کرده است؟

قضیه چیست؟

تغییر وضعیت در این روستاها، با توجه به برنامه ششم توسعه و طرح های مرتبط با روستاهای هدف گردشگری، به معنی ایجاد زیرساخت هایی پایدار برای خدمات رسانی بهتر به گردشگران، درآمدزایی، رفع معضل بیکاری و مهاجرت، آموزش روستاییان، به ویژه دهیاران و شورای روستا برای همسو کردن طرح های هادی و ایجاد زیرساخت همسو با نیاز گردشگران، شناسایی جاذبه ها، مراقبت اصولی از منابع طبیعی و تاریخی، حفظ فرهنگ بومی و بافت روستایی و رفتار با گردشگران و متعاقبا، آموزش گردشگران برای چگونگی رفتار با جوامع محلی و احترام به فرهنگ و ارزش های بومی، محافظت از محیط طبیعی و بافت روستایی است.

بررسی های میدانی نشان می دهند، دستاورد بیشتر روستاهایی که تا کنون گردشگری شده اند، مشابه آنچه در استانهای شمالی کشور دیده می شود، افزایش نرخ زمین و اجاره اقامتگاه مسافری، زمین خواری، انباشت زباله و تعرض به محیط زیست و تخریب طبعیت بکر، اجرای طرح های نیمه کاره بنیاد مسکن برای سنگ فرش کردن خیابان ها و نماسازی خانه ها، طرح های ناسازگار و ناهمسو با موضوع گردشگری، تغییر و آشفتگی در بافت روستایی و فرهنگ بومی و در نهایت، برخورد و مجادله بین جوامع محلی و مسافران بوده است.

شاید مهمترین اقدامی که در راستای گردشگری روستایی در برخی از این مناطق شده، همان افزایش تعداد اقامتگاه های بومی و روستایی (بومگردی)، اجرا و برگزاری جشنواره های میوه و خوراکی بوده که این اقدامات هم در کوتاه مدت، فدای اهداف کمی و منجر به درآمدزایی و اشتغال ناپایدار و موقت شده است.

لیلا اژدری، مدیرکل دفتر همکاری و توافق های ملی گردشگری پیرامون گردشگری با روستاها چه کرده است؟، می گوید: «در این سالها به غیر از ارتقای کمی اقامتگاه های بوم گردی، اتفاق خاصی در زمینه توسعه روستایی صورت نگرفته است که علت اصلی آن نبود هماهنگی بین دستگاه ها است. هر کدام از دستگاه های مربوطه بودجه ای را که در اختیار دارند بدون در نظر گرفتن اهداف گردشگری و بر اساس برنامه های سازمانی خود برای توسعه روستایی صرف می کنند.»

از سال 1396 اعلام شد که 500 روستا هدف گردشگری شده اند، از آن زمان تاکنون نه تنها این عدد روی کاغذ تغییری نکرده و همچنان در روی اسناد و طرح ها ذکر می شود که در کشور 500 روستای هدف گردشگری وجود دارد که برنامه مشخصی هم برای بهبودی وضعیت آنها و حرکت در مسیر توسعه گردشگری روستاها وجود ندارد. درحالیکه سال 96 زهرا احمدی پور، رئیس وقت سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی قول داده بود مطابق برنامه ششم توسعه اقداماتی برای تقویب زیرساخت در این روستاها انجام می شود و در 78 روستای پایلوت هم طرح ضربتی تولید و اشتغال اجرا خواهد شد.

اما با گذشت سه سال از آن حرف ها، مدیرکل دفتر همکاری و توافق های ملی گردشگری وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اینک می گوید: «در طرح روستاهای هدف گردشگری 500 روستا انتخاب شده بود، اما با توجه به اصلاحات کشوری که انجام شد تعداد زیادی از آنها از حالت روستا خارج شده اند که قرار است در یک کارگاه تعاملی شاخص های انتخاب روستاهای هدف گردشگری انتخاب شوند.»

او تاکید می کند: «در جریان این طرح ارزیابی، قرار نیست هیچ کدام از روستاها از فهرست روستاهای هدف گردشگری خارج شوند، بلکه ارتقا پیدا می کنند و در تقسیم بندی هایی که اعلام خواهیم کرد، طبقه بندی می شوند.»

معاون گردشگری هم به تازگی از تهیه سند بخشی توسعه گردشگری روستایی و عشایری خبر داد که قرار است نقشه راه باشد. به گفته، مدیرکل دفتر همکاری و توافق های ملی گردشگری، این سند در مرحله تعیین بودجه است.

باید دید در سالی که به نام «گردشگری و توسعه روستایی» است و از طرفی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گفته برنامه هایش را در این سال معطوف به توسعه روستایی می کند، چه تغییری در وضعیت آشفته روستاهای گردشگری رخ می دهد و چقدر وزارتخانه ها و سایر سازمانها که تاکنون عملکرد همراه و همسو نداشته اند، همکاری خواهند کرد.